Alai

W scyntygrafii wątroby koloidowej diagnoza rozproszonej choroby miąższowej wątroby, takiej jak przewlekłe zapalenie wątroby lub marskość wątroby, jest oceniana na podstawie wielkości i zniekształcenia wątroby, dystrybucji znacznika w wątrobie, wielkości i aktywności znacznika w śledzionie, wizualizacji szpiku kostnego i tak dalej. Nie jest trudno odczytać scyntygram, który pokazuje typowy wzór normalnego, przewlekłego zapalenia wątroby i marskości wątroby; jednak w niektórych przypadkach trudno jest wizualnie odróżnić normalne lub przewlekłe zapalenie wątroby od przewlekłego zapalenia wątroby lub marskości wątroby. Dlatego próbowaliśmy użyć wnioskowania rozmytego do przeprowadzenia diagnostyki różnicowej w przewlekłym zapaleniu wątroby (CH), ciężkim zwłóknieniu (SF) i marskości wątroby (LC). Po pierwsze, pięć cech w scyntygramach koloidalnych wątroby zostało zmierzonych lub ocenionych wizualnie. Były to: wskaźnik wielkości wątroby (płat lewy/prawy), splenomegalia, stopień uwidocznienia szpiku kostnego, zniekształcenie wątroby i rozmieszczenie znacznika w wątrobie. Ze względu na nieostrość danych, pewne cechy tych cech uznano za zbiory rozmyte, a więc można je wyrazić za pomocą funkcji przynależności. Na podstawie tych danych i reguł rozmytych przeprowadzono wnioskowanie rozmyte. Stosując wnioskowanie rozmyte, diagnoza różnicowa w LC mogła być przeprowadzona w 100%, ale diagnoza CH i SF nie mogła być przeprowadzona w wystarczającym stopniu. Przy użyciu sieci neuronowej CH, SF i LC mogły być zdiagnozowane odpowiednio do 63%, 80% i 88%. Jednak wnioskowanie rozmyte miało zaletę oceny stopnia zakłócenia przez środek ciężkości wynikowej funkcji przynależności. Dlatego też poprzez połączenie sieci neuronowej i wnioskowania rozmytego, CH, SF i LC mogły być zróżnicowane w stopniu odpowiednio 77%, 80% i 100%.