- Milionom przepisuje się dziś leki, które są potencjalnie niezwykle szkodliwe
- W zeszłym tygodniu Viscount Hinchingbrooke ujawnił swoją 20-letnią walkę z tymi pigułkami
- Teraz eksperci twierdzą, że dla wielu, antydepresanty działają nie lepiej niż placebo
Więcej Brytyjczyków niż kiedykolwiek bierze leki antydepresyjne – recepty na najczęstszy typ, znany jako SSRI (selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny), wzrosły o 165 procent w latach 1998-2012.
Ale kontrowersyjna nowa książka, The Sedated Society, twierdzi, że te leki, powiedział, aby skorygować brak równowagi chemicznej w mózgu, są złe rzeczy, aby dać do emocjonalnie wrażliwych ludzi – dorosłych lub dzieci.
W oburzającej ocenie przemysłu farmaceutycznego i psychiatrii, eksperci twierdzą, że dowody na istnienie antydepresantów są błędne i mówią, że nigdy nie wykazano, aby leki korygowały brak równowagi chemicznej.
Ale milionom przepisuje się leki, które są potencjalnie bardzo szkodliwe.
W zeszłym tygodniu, Good Health opublikował ostry rachunek od jednego z autorów książki, Viscount Hinchingbrooke, o 20 latach, w których przepisywano mu te leki – leki, których nie potrzebował – i piekło zejścia z nich.
Jego męka jest zbyt powszechne, jak jeden z jego współautorów, profesor Peter Gøtzsche, ceniony ekspert, który specjalizuje się w badaniach klinicznych, projektowania i analizy na Uniwersytecie w Kopenhadze, spells out.
„Leki nie udało się dostarczyć to, co pacjenci chcą, co jest dla leczenia do pracy dla konkretnych problemów psychicznych lub emocjonalnych. Tak więc, nie ma uzasadnienia dla powszechnego, life-long use.
’Ludzie są utrzymywane na tych leków dla lat. Klinicyści twierdzą, że jest to, aby zapobiec nawrotowi, ale skutki uboczne zatrzymania może być tak poważne, że wolą pozostać na nich.’
Ale to nie jest jedyny niepokój podniesiony przez nową książkę.
Według dziesięciu autorów ekspertów, leki takie jak SSRI i ciężkich środków uspokajających znanych jako leki przeciwpsychotyczne, nie tylko nie są lepsze niż placebo dla większości ludzi, ale niektóre podnieść ryzyko samobójstwa w dzieci i dorosłych.
Obniżają również libido i mogą powodować głęboko nieprzyjemny stan mięśniowy zwany dyskinezą tardywną.
Ponadto twierdzą, że leki są w stanie wyrządzić długoterminowe szkody, które trwają nawet wtedy, gdy pacjent przestał je przyjmować.
Badania na zwierzętach wykazały, że leki przeciwdepresyjne mogą kurczyć połączenia między komórkami mózgu i że nie odrastają one po odstawieniu leków.
Może po prostu być przypadek zaakceptowania ryzyka tych potencjalnie niebezpiecznych skutków ubocznych, jeśli SSRI były naprawdę skuteczne w łagodzeniu depresji.
Targ jest taki, że depresja jest spowodowana niskim poziomem serotoniny, więc SSRI spowalniają tempo, w jakim mózg ją rozkłada, więc jest jej więcej, aby poprawić nastrój.
Jednakże żadne badania nie wykazały związku między poziomem serotoniny w mózgu a depresją.
„Model choroby okazał się katastrofą”, mówi profesor Gøtzsche.
„Nigdy nie widziałem żadnych przekonujących dowodów na to, że choroba psychiczna powoduje uszkodzenie mózgu, ale widziałem wiele, że leki powodują uszkodzenie mózgu.”
Mimo to, teoria ta jest często wykorzystywana do ostrzegania pacjentów, że jeśli przestali brać leki i czuli się okropnie, był to znak, że ich choroba wraca.
Innym, bardziej wiarygodnym wyjaśnieniem jest to, że ponieważ SSRI i inne leki psychiatryczne są dobrze znane jako uzależniające, niepokojące objawy są wynikiem odstawienia leków.
Te efekty odstawienia mogą trwać latami, jak opisał Viscount Hinchingbrooke w zeszłym tygodniu.
Innym powodem, by być podejrzliwym wobec teorii, jest nadzwyczajny wysiłek, jaki firmy farmaceutyczne były gotowe podjąć, by uzyskać korzystne wyniki, takie jak ukrywanie niekorzystnych lub fałszowanie statystyk, jak profesor Gøtzsche określa w nowej książce.
Podstawową zasadą randomizowanych badań kontrolowanych (RCT) – złotego standardu testowania każdego nowego leku – jest to, że nikt zaangażowany, lekarz lub pacjent, nie wie, która grupa pacjentów otrzymuje lek, a która placebo.
Ale w ciągu dwóch tygodni od rozpoczęcia głównej próby dla Prozacu, badacze dla producenta zignorowali tę zasadę i przełączali pacjentów między grupami, co poprawiło wyniki.
Co gorsza, w celu zmniejszenia ryzyka, że lek Prozac zwiększy ryzyko samobójstwa (działanie niepożądane, które pojawiło się we wcześniejszych badaniach), 25% pacjentów otrzymujących lek Prozac otrzymało lek uspokajający – choć ta informacja nie pojawiła się w tamtym czasie.
Gdy U.S. narkotyków watchdog FDA (Food and Drug Administration) odkrył, co zostało zrobione – według innego z autorów książki, dr Peter Breggin, psychiatra, który napisał książki o Prozac – to obliczył korzyści Prozac bez leku uspokajającego nie był lepszy niż placebo.
Na podstawie takich wadliwych dowodów, Prozac uruchomiony w 1987 roku. Następnie pojawiły się inne marki, a jedna z nich – Seroxat – przeprowadziła badania, aby uzyskać licencję na leczenie depresji u dzieci, ale okazało się, że były one mylące.
W 2002 roku Panorama BBC ujawniła, że niektóre z tych badań wykazały, że Seroxat zwiększał ryzyko samobójstw u dzieci, ale producent schował te żenujące wyniki do dolnej szuflady i nigdy ich nie opublikował.
Program Panorama był pierwszym przypadkiem, kiedy kurtyna ukrywająca to, co dzieje się za kulisami w próbach leków została ściągnięta z powrotem.
Wielkopolska komisja ds. leków ogłosiła, że Prozac był jedynym SSRI, który mógł być bezpiecznie stosowany przez dzieci, pomimo znanego ryzyka samobójstwa dla dorosłych.
Nie było jednak żadnych kar dla firmy ukrywającej ryzyko samobójstwa.
Prozac miał wielką szansę marketingową, ale rewelacje Panoramy nadszarpnęły zaufanie ludzi do SSRI, więc nowa seria prób zwana TADS (Treatment of Adolescents with Depression Study) rozpoczęła się w USA w Amerykańskich Narodowych Instytutach Zdrowia Psychicznego.
Porównywano w niej Prozac plus CBT (terapia poznawczo-behawioralna) z samym Prozakiem lub placebo i twierdzono, że wyniki wykazały, iż Prozac w połączeniu z CBT jest bezpieczny i skuteczny dla dzieci.
Ale podobnie jak w przypadku wielu prób z SSRI, korzystne wyniki uzyskano dzięki prostej, ale skutecznej sztuczce, mówi inny z autorów książki, profesor Sami Timimi, konsultant psychiatra dzieci i młodzieży oraz dyrektor ds. edukacji medycznej w National Health Service w Lincolnshire.
Tylko pozytywne wyniki zostały zgłoszone w streszczeniu badania – trzeba było przekopać się przez cały artykuł, aby znaleźć prawdę, mówi profesor Timimi.
’Nagłówkowy wniosek z pierwszego badania TADS był taki, że Prozac plus CBT był najlepszą opcją dla dzieci,’ pisze.
’W pełnym tekście, dobrze ukryte, było znacznie gorsze wieści dla Prozac. W bezpośrednim porównaniu z placebo, nie było lepiej.”
Ukryte było również ryzyko samobójstwa, mówi. Żadne z dzieci otrzymujących placebo lub terapię nie miało żadnego ryzyka, podczas gdy wyraźny związek z Prozakiem pojawił się.
W ostrej krytyce zawodu, profesor Gøtzsche uważa, że duże sumy pieniędzy przynoszone psychiatrii przez firmy farmaceutyczne, z powodu teorii, że depresja wynikała z niskiego poziomu serotoniny, były kluczowym czynnikiem pozwalającym na niekwestionowanie tych danych.
W tym samym czasie, kiedy TADS najwyraźniej dawał Prozacowi czystą kartę zdrowia, psycholog profesor Irving Kirsch, dyrektor Harwardzkiego Programu Badań nad Placebo, opublikował wyniki swojej analizy niepublikowanych prób SSRI, będących w posiadaniu FDA.
Były one w dużej mierze ignorowane. Tak więc, dla wielu ludzi leki nie działają, mówi nowa książka.
Ale leki, które nie działają i mogą faktycznie zaszkodzić pacjentowi są również wyraźnie głęboko niepokojące.
Oprócz podwyższonego ryzyka samobójstwa i poważnych problemów, które niektórzy pacjenci mają z wycofaniem, istnieje ryzyko, choć rzadkie, głęboko nieprzyjemnego skutku ubocznego z długotrwałego stosowania leków przeciwdepresyjnych, znanego jako dyskineza tardyjna (TD), wynik trwałych zmian w mózgu.
Cierpiący tracą kontrolę nad mięśniami, zwłaszcza wokół głowy i szyi oraz w rękach i nogach.
Próby odstawienia SSRI mogą wywołać podobny stan znany jako akatyzja, który dr Breggin opisuje jako „skrajną formę niepokoju, w której pacjenci nie mogą usiedzieć w miejscu i która predysponuje do samobójstw i zabójstw”.
Co zatem należy zrobić, aby zapewnić, że dzieci i dorośli szukający pomocy w depresji otrzymają ją w bezpieczny i skuteczny sposób?
Peter Kinderman, profesor psychologii klinicznej na Uniwersytecie w Liverpoolu, kolejny z autorów książki, uważa, że rozwiązaniem jest powrót do podejścia, które traktuje potrzeby emocjonalne ludzi bezpośrednio, a nie za pomocą leków na podstawie nieudowodnionej teorii o chemii mózgu.
To cofanie zegara ma daleko idące implikacje.
„Zdrowie psychiczne nie powinno być już kontrolowane przez psychiatrów”, mówi profesor Kinderman, który jest prezesem Brytyjskiego Towarzystwa Psychologicznego.
„Są one zawodu, który przepisuje leki na zaburzenia psychiczne i poprawy pochodzi z cięcia z powrotem przepisywania do prawie zera.”
The Sedated Society pod redakcją James Davies (Palgrave Macmillan, £ 25).
