Background: Leczenie przewlekłego, opornego na leczenie zapalenia ścięgna mięśnia dwugłowego pozostaje kontrowersyjne. Autorzy starali się ocenić kliniczne i funkcjonalne wyniki artroskopowego uwolnienia głowy długiej ścięgna mięśnia dwugłowego.
Hipoteza: W szczególnych przypadkach opornego na leczenie zapalenia ścięgna mięśnia dwugłowego, specyficzne dla danego miejsca uwolnienie głowy długiej ścięgna mięśnia dwugłowego może przynieść złagodzenie bólu i objawów.
Projekt badania: Case series; Level of evidence, 4.
Metody: Pięćdziesięciu czterech pacjentów, u których rozpoznano zapalenie ścięgna mięśnia dwugłowego, poddano artroskopowemu uwolnieniu głowy długiej ścięgna mięśnia dwugłowego jako procedurze izolowanej lub jako część równoczesnej procedury barkowej w okresie 2 lat. Pacjenci nie byli wykluczani z powodu współistniejących nieprawidłowości w obrębie barku, w tym choroby zwyrodnieniowej stawów, rozerwania mankietu rotatorów, uszkodzenia typu Bankarta lub niestabilności. U dziewięciu z 40 pacjentów wykonano izolowane artroskopowe uwolnienie ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia. Po upływie co najmniej 2 lat do oceny wykorzystano kwestionariusze American Shoulder and Elbow Surgeons; University of California, Los Angeles; oraz kwestionariusze L’Insalata dotyczące barku, jak również ipsilateralną i kontralateralną metrykę.
Wyniki: Wyniki L’Insalata; University of California, Los Angeles; i American Shoulder and Elbow Surgeons były 77.6, 27.6, i 75.6, odpowiednio. Siedemdziesiąt procent miało znak Popeye’a w spoczynku lub podczas aktywnego zgięcia łokcia; 82,7% mężczyzn i 36,5% kobiet miało pozytywny znak Popeye’a (P < .05); 68% zostało ocenionych jako dobre, bardzo dobre lub doskonałe. Żaden pacjent nie zgłaszał bólu ramienia w spoczynku dystalnie lub proksymalnie; 38% pacjentów skarżyło się na dyskomfort zmęczenia (bolesność) izolowany do mięśnia dwugłowego po opornym zgięciu łokcia.
Wnioski: Artroskopowe uwolnienie głowy długiej ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia jest odpowiednią i niezawodną interwencją u pacjentów z przewlekłym, opornym na leczenie zapaleniem ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia. Deformacja kosmetyczna w postaci dodatniego objawu Popeye’a i dyskomfort związany ze zmęczeniem były głównymi dolegliwościami.
Znaczenie kliniczne: Chociaż tenotomia nie jest idealną interwencją dla pacjentów w każdym wieku z różnymi nieprawidłowościami barku, dane sugerują, że może to być dopuszczalna interwencja chirurgiczna dla specjalnie wybranej kohorty osób.