Węże Bothrops atrox są w większości endemiczne dla lasów deszczowych Amazonii i z pewnością jest południowoamerykańską pit viper odpowiedzialną za większość ukąszeń węży w tym regionie. Skład jadu B. atrox jest w znacznym stopniu poznany i został wykorzystany do prześledzenia znaczenia fenotypu jadu dla biologii węża oraz dla oddziaływań w klinikach na ludzkich pacjentów, którzy ulegli wypadkom spowodowanym przez B. atrox. Jednakże, pomimo szerokiego występowania i ogromnego znaczenia medycznego węży B. atrox, taksonomia B. atrox nie jest w pełni ustalona, a wpływ braku taksonomicznego rozwiązania na badania koncentrujące się na jadzie lub envenoming jest obecnie nieznany. Jad B. atrox charakteryzuje się różnym stopniem zmienności składu i jest generalnie koagulotoksyczny, wywołując ogólnoustrojowe zaburzenia hematologiczne i miejscowe uszkodzenia tkanek u pacjentów ukąszonych przez węża. Skuteczną terapią łagodzącą objawy kliniczne są leki przeciwwymiotne. Niniejsza praca stanowi kompleksowe omówienie literatury dotyczącej węży B. atrox, obejmujące taksonomię, dietę i skład jadu, aspekty kliniczne ukąszeń oraz skuteczność działania leków przeciwwymiotnych. Dyskusja ta jest wysoce poparta wkładem, jaki venomika i antivenomika wniosły do postępu wiedzy o wężach B. atrox, ich jadach i leczeniu wypadków, które wywołują.
.