Nursing in Canada
Ewolucja w projektowaniu czepków pielęgniarek, od czepka zakonnicy, do braku czepka, odzwierciedla historię pielęgniarstwa w Kanadzie. Pierwszymi pielęgniarkami, które przybyły do Kanady z Europy były zakonnice. Hospitalières, rzymskokatolicki zakon pielęgniarski, przybył do Quebecu w 1639 roku, aby założyć misję medyczną, która rozrosła się do Hôtel-Dieu. Wprowadziły one pierwsze formalne szkolenie w zakresie pielęgniarstwa w Ameryce Północnej. Zakonnice nie miały specjalnego nakrycia głowy dla pielęgniarek, ale nosiły koafiury, które były częścią ich habitów. Coif zakonnicy przyjdzie wpłynąć na projekt zarówno religijnych i świeckich nursing.
Kolonie brytyjskie nie miały zorganizowanego podejścia do opieki zdrowotnej, że Nowa Francja miała. Pielęgnacja była wykonywana nieformalnie przez kobiety z rodziny, z okazjonalną konsultacją lekarza. Nieliczne szpitale zatrudniały szarytki, które zapewniały pacjentom rudymentarną opiekę zdrowotną. Chociaż często wnosiły one do swojej pracy przydatne doświadczenie, często były postrzegane jako niechlujne, leniwe i pijane. Niezależnie od tego, czy kobiety te pracowały w domach pacjentów, czy w szpitalach, nosiły swoje codzienne ubrania. Większość kobiet pracujących w tym czasie nosiła biały czepek, ale nie było specjalnego „pielęgniarskiego” czepka.
Rewolucja w praktyce medycznej w połowie XIX wieku miała głęboki wpływ na pielęgniarstwo. W tym samym czasie, Florence Nightingale opracowała system szkolenia „szanowanych” kobiet w pielęgniarstwie, który służył jako model w angielskiej Kanadzie. Pierwszy program szkolenia pielęgniarek oparty na modelu praktyk szpitalnych powstał w 1874 r. w Mack Training School for Nurses w St. Catharines, Ontario. Pielęgniarki, które ukończyły te programy szkoleniowe, po raz pierwszy musiały nosić uniformy, aby odróżnić się od swoich niewyszkolonych konkurentów.