„Podejście terapeutyczne jest ograniczone, mimo że prowadzi się wiele badań. Witamina E jest stosowana u pacjentów bez cukrzycy i leków ukierunkowanych na insulinooporność” – mówi Romero.
Niealkoholowa choroba stłuszczeniowa wątroby (NAFLD) zwielokrotnia ryzyko chorób naczyniowych, ponieważ 90 procent pacjentów z NAFLD ma niektóre z objawów zespołu metabolicznego, takich jak otyłość brzuszna, nadciśnienie, cholesterol lub cukrzyca, a 33 procent ma złożoną diagnozę.
Teraz nowe badanie opublikowane w Journal of Hepatology pokazuje, że ćwiczenia, niezależnie od częstotliwości lub intensywności, są korzystne u osób dorosłych z nadwagą i otyłością z niealkoholową chorobą stłuszczeniową wątroby, najczęstszą przyczyną przewlekłej choroby wątroby w świecie zachodnim.
NIE MA LECZENIA SSTEATOZY HEPAtYCZNEJ
Nie ma zatwierdzonych metod leczenia farmakologicznego tej choroby, ale interwencje dotyczące stylu życia, takie jak dieta, ćwiczenia i wynikająca z nich utrata wagi, okazały się pomocne w poprawie stanu. W szczególności działania te mogą poprawić niektóre cechy niealkoholowego stłuszczeniowego zapalenia wątroby (NASH), postępującej postaci NAFLD.
Utrata masy ciała jest powszechnie zalecaną strategią dla wszystkich otyłych i z nadwagą pacjentów z niealkoholową chorobą stłuszczeniową wątroby. Schematy ćwiczeń oparte na treningu aerobowym i oporowym zmniejszają ilość tłuszczu w wątrobie, jak również tłuszczu trzewnego, ale dokładna ilość i intensywność ćwiczeń aerobowych potrzebnych do odwrócenia lub poprawy NAFLD nie była systematycznie oceniana.
Ta choroba nie dotyczy tylko dorosłych, ale może wystąpić w każdym wieku, co jest prawdopodobnie spowodowane wzrostem otyłości w społeczeństwach zachodnich.
RÓŻNE REGIMENY ĆWICZEŃ AEROBOWYCH
W nowym badaniu opublikowanym w Journal of Hepatology, autorzy zbadali wpływ różnych schematów ćwiczeń aerobowych na poprawę wątroby i trzewnej tkanki tłuszczowej u osób z nadwagą i otyłością prowadzących siedzący tryb życia.
W randomizowanym, kontrolowanym placebo badaniu klinicznym, 48 uczestników zostało randomizowanych do czterech równych grup po 12 osób: ćwiczenia aerobowe o dużej objętości o niskiej do umiarkowanej intensywności (LO: HI); ćwiczenia aerobowe o małej objętości o wysokiej intensywności (HI: LO); ćwiczenia aerobowe o małej objętości o niskiej do umiarkowanej intensywności (LO: LO); i placebo (PLA) przez osiem tygodni. Zmiana tłuszczu w wątrobie została przeanalizowana za pomocą spektroskopii rezonansu magnetycznego (MRS).
Wszystkie trzy grupy, niezależnie od schematu ćwiczeń, wykazały poprawę w zakresie tłuszczu w wątrobie o około 18 do 29 procent w porównaniu z grupą placebo, w której tłuszcz w wątrobie wzrósł średnio o 14 procent. Poprawa była niezależna od utraty masy ciała uczestników w grupach.
Nie było istotnej różnicy między różnymi schematami ćwiczeń aerobowych w redukcji tłuszczu w wątrobie w okresie ośmiu tygodni. Badacze przeprowadzili jednak dalsze analizy eksploracyjne i zauważyli, że istniał trend w kierunku większej redukcji tłuszczu w wątrobie i tłuszczu trzewnego w dwóch grupach stosujących ćwiczenia o wysokiej intensywności i małej objętości (HI: LO) lub aktywność fizyczną o niskiej intensywności i dużej objętości (LO: HI).
„Wyniki naszego badania pokazują, że wszystkie dawki ćwiczeń, niezależnie od objętości lub intensywności, były skuteczne w zmniejszaniu tłuszczu w wątrobie i tłuszczu trzewnego o klinicznie istotną ilość u wcześniej nieaktywnych, z nadwagą lub otyłych dorosłych w porównaniu z placebo. Zmiany te zaobserwowano bez klinicznie istotnej utraty wagi” – wyjaśnia główny badacz Nathan Johnson, starszy wykładowca na Uniwersytecie w Sydney w Australii.
„Nie znaleziono różnic pomiędzy schematami ćwiczeń w odniesieniu do tych korzyści” – dodaje Jacob George, profesor medycyny wątroby na Uniwersytecie w Sydney w Australii oraz kierownik Zakładu Gastroenterologii i Hepatologii w Westmead Hospital i na Uniwersytecie w Sydney.