Ten zapis przedstawia epizod PMT rozpoznany, przetworzony i zapisany w pamięci przez urządzenie. Częstoskurcz rozpoczyna się u pacjenta, u którego występuje wsteczne przewodzenie, przedwczesne skurcze komorowe, które rozdzielają aktywację przedsionków i komór, i u którego VIP został zaprogramowany z czasowym wydłużeniem opóźnienia AV. Wystąpienie częstoskurczu indukowanego przez stymulator (PMT) wiąże się z zaprogramowaniem trybu śledzenia przedsionków (DDD lub VDD), przepuszczalnością wstecznego przewodzenia oraz chwilową lub trwałą utratą synchronii przedsionkowo-komorowej. W istocie, podczas gdy czynność komór jest prawidłowo zsynchronizowana z czynnością przedsionków, przewodzenie wsteczne jest zablokowane. Utrzymanie PMT wynika z wyczucia wstecznego załamka P poza okresami refrakcji, co powoduje wyzwolenie często wydłużonego opóźnienia AV, co ponownie sprzyja przewodzeniu wstecznemu po stymulacji komorowej. PMT jest zatem powtarzającą się sekwencją, w której stymulator odpowiada na każdy wsteczny załamek P poprzez stymulację komory z dużą szybkością, co z kolei generuje wsteczny załamek P.
Cykl ten powtarza się zatem w nieskończoność, chyba że pojawi się blok wsteczny lub interwencja określonego algorytmu. Przedłużający się PMT może być źle tolerowany, z objawami od zwykłego uczucia dyskomfortu/niedoboru lub kołatania serca aż do dekompensacji serca u pacjentów z chorobą podstawową serca. Szybkość PMT zależy od czasu przewodzenia wstecznego, zaprogramowanej szybkości maksymalnej i aktualnego opóźnienia AV.
Ten przebieg przedstawia specyficzne cechy urządzeń AbbottTM w zarządzaniu PMT:
1) możliwe są trzy ustawienia dla diagnostyki i zakończenia PMT:
– Wyłączone, nie wykrywa się PMT;
– Pasywne: PMT są wykrywane i liczone w diagnostyce, ale algorytm zakończenia nie jest stosowany;
– Stymulacja przedsionkowa: PMT są wykrywane i stosowany jest określony algorytm zakończenia;
2) możliwe jest zaprogramowanie wskaźnika wykrywania PMT, który określa dolną granicę częstości, od której częstoskurcz może odpowiadać PMT; parametr ten może być ustawiony w zakresie od 90 do 180 uderzeń/minutę i nie może przekraczać wartości maksymalnej częstości synchronicznej;
3) urządzenie podejrzewa obecność PMT po 8 kolejnych cyklach VP-AS z odstępami AS-AS większymi od częstości wykrywania PMT i ze stabilnymi odstępami VP-AS (odchylenie standardowe ± 16 ms);
4) urządzenie potwierdza zależność między stymulacją komorową a wyczuwalnością przedsionków (stymulacja komorowa prowadząca do wstecznego przewodzenia przedsionkowego), modyfikując opóźnienie AV o 50 ms w dziewiątym cyklu (wydłużenie lub skrócenie opóźnienia AV); jeżeli następny odstęp VP-AS (dziesiąty cykl) jest niezmieniony w stosunku do poprzedniego odstępu VP-AS, urządzenie potwierdza rozpoznanie PMT; w istocie odzwierciedla to fakt, że aktywacja przedsionków jest zależna od stymulacji komorowej; jeżeli odstęp VP-AS jest zmieniony (różnica ponad 16 ms), diagnoza PMT jest cofana, nie podejmuje się próby zakończenia stymulacji, a poszukiwanie PMT wznawia się dopiero po 256 cyklach, aby nie mnożyć interwencji z powodu epizodu częstoskurczu zatokowego; należy zauważyć, że na starszych platformach urządzenie nie porównywało czasu trwania odstępu VP-AS dziesiątego cyklu z czasem trwania dziewiątego cyklu, lecz ze średnią odstępów VP-AS z pierwszych 8 cykli;
5) jeżeli na odstęp VP-AS nie ma wpływu zmiana opóźnienia AV, urządzenie przechodzi na PMT, aktywność przedsionków nie wyzwala opóźnienia AV, stymulacja komorowa jest hamowana, a stymulacja przedsionków jest dostarczana 330 ms po tym cyklu AS z wznowieniem normalnej synchronii przedsionkowo-komorowej; ten impuls przedsionkowy jest hamowany, jeżeli aktywność przedsionków (AS) jest wyczuwalna w okresie wyczuwania 210 ms po bezwzględnym przedsionkowym okresie refrakcji;
6) jeżeli w okresie wyczuwania 210 ms po bezwzględnym przedsionkowym okresie refrakcji wyczuwalna jest aktywność przedsionków (AS), to impuls przedsionkowy jest hamowany.