Alai

Hialuronian jest przyjętą nomenklaturą naukową dla kwasu hialuronowego (HA) i soli fizjologicznych hialuronianu, sprzężonej zasady kwasu hialuronowego. Hialuronian jest zaliczany do glikozaminoglikanów (GAG). GAG są długimi, nierozgałęzionymi polisacharydami zbudowanymi z powtarzających się disacharydów złożonych z kwasu glukuronowego i glukozaminy (Fraser, 1997). Łańcuch polimerowy hialuronianu ma masę cząsteczkową od setek jednostek (lub Daltonów) do kilku milionów.

Hialuronian występuje wszechobecnie w organizmie ssaków. Jest on bezpośrednio lub pośrednio zaangażowany w każdą fizjologiczną funkcję organizmu. Występuje w gęstych stężeniach w chrząstce, płynie maziowym, skórze, krążkach międzykręgowych, kościach, drogach moczowych, zastawkach serca, oczach i różnych innych tkankach miękkich. Hialuronan występuje w największych ilościach w czasie embriogenezy i zmniejsza się w ogólnej ilości i jakości przez całe życie (McDonald, 2002).

ZDROWIE KOŚCI I STAWÓW

Kanonicznie, hialuronan jest uznawany za swoją rolę w utrzymaniu zdrowia stawów. Hialuronan jest naturalnie syntetyzowany lokalnie przez synowiocyty w obrębie stawu, a po wyprodukowaniu wiąże się z kolagenem i elastyną tworząc chrząstkę stawową. To właśnie obecność hialuronanu sprawia, że chrząstka jest wystarczająco mocna, aby poradzić sobie z siłami ściskającymi w obrębie stawu (Seog, 2002). Hialuronan występuje również w postaci niezwiązanej w płynie maziowym, gdzie stanowi główne źródło smarowania, które umożliwia płynne ruchy w stawach (Sabaratnam, 2005).

Hialuronan w torebce maziowej jest krytyczny dla płynnego ruchu stawów: chrząstka stawowa otacza końce kości tworząc gładką, a płyn maziowy tworzy warstwę smarującą chrząstkę stawową podczas ruchu. Łącznie, struktury te chronią kości przed tarciem (Walker, 1968).

W samej kości, obecność hialuronianu jest przede wszystkim związana z jego rolą w procesach modelowania i przebudowy kości. Wykazano, że hialuronan reguluje przebudowę kości poprzez stymulację osteoblastów i osteocytów, jak również hamowanie osteoklastów (Bastow, 2008; Prince, 2004). Co ciekawe, wykazano, że hialuronian przyjmowany doustnie zmniejsza ilość markerów resorpcji kości w moczu oraz utratę kości spowodowaną ovariektomią (Gerdin, 1997), co wskazuje, że hialuronian może hamować resorpcję kości.

SKÓRA

Jedną z podstawowych funkcji hialuronianu jest utrzymywanie nawilżenia tkanek. Co ciekawe, hialuronian jest tak hydrofilny, że może wchłonąć, zatrzymać i dostarczyć ponad tysiąc razy więcej wody niż wynosi jego waga (Wand, 2007). Wszechobecny charakter cząsteczki zapewnia, że dostarczanie hydrofilowe ma miejsce we wszystkich tkankach.

Hialuronan występuje najczęściej w skórze; około połowa całkowitej ilości hialuronianu w organizmie znajduje się w warstwie skórnej i naskórkowej. Podstawowe funkcje hialuronianu w skórze obejmują nawilżanie i nawadnianie (Meyer, 1941). Turgor skóry jest wynikiem zdolności hialuronianu do absorbowania, zatrzymywania i dostarczania wody (Wang, 2007). Z wiekiem obserwuje się wyraźny spadek procentowego składu hialuronianu w tkance naskórkowej, co prawdopodobnie koreluje ze wzrostem liczby zmarszczek i starzeniem się skóry (Juhlin, 1997). Eksperymenty wykazały, że 77% naturalnie występującego hialuronanu w skórze jest tracone przez 70 lat u ludzi (Weist, 2008).

ZDROWIE OCZU

Hialuronan stanowi dużą część szklistego humoru (galaretki wypełniającej przestrzeń między soczewką a siatkówką) i znajduje się również w gruczole łzowym, rogówce, spojówce i we łzach (Gong, 1994). Funkcje oczne hialuronianu obejmują homeostazę, miniaturyzację i smarowanie.

ZDROWIE JELIT

Hialuronian ustanowił się jako środek ochronny dzięki swojej zdolności do nadawania obrony tkance błony śluzowej jelit. Ostatnie badania miały na celu ocenę wpływu hialuronianu na błonę śluzową żołądka (Al-Bayaty 2011). Wyniki badań laboratoryjnych wykazały, że żel zawierający hialuronan o wysokiej masie cząsteczkowej znacząco chronił błonę śluzową żołądka.

INNE ZNANE KORZYŚCI

Hialuronan jest cząsteczką krytyczną dla prawidłowej struktury i funkcji dróg moczowych. Hialuronan służy jako bariera ochronna dla wyściółki dróg moczowych; uważa się, że zaburzenie tej bariery jest czynnikiem sprawczym śródmiąższowego zapalenia pęcherza moczowego (Iavazzo, 2007). Kiedy ta bogata w hialuronan warstwa ochronna jest naruszona, staje się porowata i umożliwia przyleganie bakterii, co może prowadzić do zapalenia i infekcji (Iavazzo, 2007).

W nerkach, hialuronan jest w dużej mierze odpowiedzialny za regulację płynów ustrojowych. Znajduje się on w dużych ilościach w rdzeniach nerek i brodawkach nerkowych, integralnych miejscach dla całkowitej homeostazy wody w organizmie. Hydrofilowy charakter hialuronanu przyczynia się do jego zdolności regulowania wydalania moczu, ponieważ działa on jako mechaniczne wsparcie dla kanalików nerkowych i naczyń krwionośnych w rdzeniach (Rugheimer, 2009; Goransson, 2002). Całkowita śródmiąższowa ilość hialuronianu w nerkach wzrasta w czasie obciążenia wodą i maleje w czasie odwodnienia (Goransson, 2002).

ORAL SUPPLEMENTATION

Oralne suplementy hialuronianu pozostają kontrowersyjne co do ich skuteczności i zdolności do wchłaniania i wykorzystania przez organizm. Kontrowersje te wynikają głównie z przewagi producentów, którzy wytwarzają produkty niskiej jakości i nie prowadzą odpowiednich badań nad swoimi gotowymi produktami (McIlwraith, 2009). Wiskosuplementacja doustna jest preferowana w stosunku do produktów iniekcyjnych, ponieważ eliminuje ryzyko działań niepożądanych, jest wygodniejsza i bardziej opłacalna (Spirito, 2011).

Wykazano, że hialuronian doustny jest wchłaniany i skuteczny (Ma, 2008). Najnowsze badania kliniczne są zgodne z tymi wynikami laboratoryjnymi (Lukens, 2005; Kiburz, 2006). Badania z (99m)-technetium-labeled, high-molecular-weight hyaluronan podawany doustnie wykazują dystrybucji do stawów w zaledwie cztery godziny po podaniu (Balough, 2008).

Clearlyly, istnieje potencjał dla terapeutycznych korzyści z leczenia hialuronianu jako egzogennego podawania hialuronianu i suplementacji wykazano, aby być bezpieczne i skuteczne. Dietetyczny hialuronan może być z powodzeniem włączony do stylu życia konsumentów jako środek promujący ogólny stan zdrowia.

Aby być porównywanym do rodziny produktów CSG, każdy doustny suplement hialuronianu musi być biodostępny, wchłaniany i skuteczny. Hialuronan musi być całkowicie uwodniony, aby był biodostępny i wchłaniany. Po wchłonięciu musi mieć odpowiednie właściwości molekularne, aby był skuteczny.

SCSG doustne suplementy hialuronianu zostały opracowane w postaci płynnej ze względu na samą naturę hialuronianu. Hialuronan należy do najbardziej lubiących wodę cząsteczek natury. Kiedy jest suchy i wystawiony na działanie wilgoci, hialuronan powoli wchłania do 1000 razy więcej wody niż wynosi jego waga, tworząc gęsty, lepki płyn. Jeśli jest spożywany w postaci suchej tabletki, czas przejścia od połknięcia do wydalenia nie zapewnia niezbędnego czasu na uwodnienie tej niewiarygodnie hydrofilnej cząsteczki. Badania wskazują, że niewiele z suchych form o wysokiej masie cząsteczkowej jest wchłanianych przed wydaleniem. Podczas gdy niektóre suche formy o niskiej masie cząsteczkowej mogą być uwodnione i wchłonięte w trakcie spożywania i trawienia, nie są one skuteczne i mogą być wręcz szkodliwe dla zdrowia stawów. Badanie przeprowadzone z użyciem opatentowanego przez CSG płynnego hialuronianu MHB3® wykazało, że znacząco przewyższa on suchą, tabletkowaną formę dawkowania HA (Hefner, 2012).

• Al-Bayaty, F, et al. Evaluation of hyaluronate anti-ulcer activity against gastric mucosal injury. African Journal of Pharmacy and Pharmacology. 5(1): 23-30 (2011).
• Balogh, L et al. Absorption, Uptake and Tissue Affinity of High-Molecular-Weight Hyaluronan after Oral Administration in Rats and Dogs. J. Agric. Food Chem. 2008, 56, 10582?10593 (2008).
• Bastow, E. et. al. Hyaluronan synthesis and degradation in cartilage and bone. Cellular and Molecular Life Sciences. 65, 395-413 (2008).
• Cantor JO, Cerreta JM, Ochoa M, Ma S, Chow T, Grunig G, Turino GM. Aerosolized hyaluronan limits airspace enlargement in a mouse model of cigarette smoke-induced pulmonary emphysema. Exp Lung Res. May;31(4):417-30 (2005).
• Carmona, J. U. et al. Effect of the administration of an oral hyaluronan formulation on clinical and biochemical parameters in young horses with osteochondrosis. Vet Comp Orthop Traumatol 22(6): 455-59 (2009).
• Fraser, J., Laurent, T., and Laurent, U. Hyaluronan: its nature, distribution, functions and turnover. Journal of Internal Medicine, 242, 27-33 (1997).
• Gerdin, B. and Hallgren, R. Dynamic role of hyaluronan in connective tissue activation and inflammation. Journal of Internal Medicine. 242, 49-55 (1997).
• Gong, H., Underhill, C. and Freddo, T. Hyaluronan in the bovine ocular anterior segment, with emphasis on the outflow pathways. Investigative Ophthalmology & Visual Science. 35, 4328-4332 (1994).
• Goransson, V. et. al. Renomedullary i śródmiąższowa zawartość hialuronianu podczas nadmiaru wody w organizmie: badanie u szczurów i gerbili. The Journal of Physiology. 542, 315-322 (2002).
• Hefner, CS (2012). Oral Hyaluronan Dosage Forms in the Management of Joint Pain. Dysertacja doktorska. Global College of Natural Medicine, Santa Cruz, California. Print.
• Iavazzo, C. et. al. Hyaluronic acid: an effective alternative treatment of interstitial cystitis, recurrent urinary tract infections, and hemorrhagic cystitis? European Urology. 51, 1534-1541 (2007).
• Juhlin, L. Hyaluronan in skin. Journal of Internal Medicine. 242, 61-66 (1997).
• Kiburz, DW. Ocena MHB3® wśród pacjentów z przewlekłymi objawami stawów. Manuskrypt w przygotowaniu (2006).
• Lukens W. Niepublikowane dane (2005).
• Ma, J i EA Turley. Ocena MHB3® na rozwój osteopenii. In press. (2008).
• McDonald, J. and Camenisch, T. Hyaluronan: Genetic insights into the complex biology of a simple polysaccharide. Glycoconjugate Journal, 19, 331-339 (2002).
• McIlwraith, C. Use of nutraceuticals for equine joint disease. Current Therapy in Equine Medicine. 94-96 (2009).
• Meyer, K. and Chaffee, E. The mucopolysaccharides of skin. The Journal of Biological Chemistry. 138, 491-499 (1941).
• Prince, C. Roles of hyaluronan in bone resorption. BMC Musculoskeletal Disorders. 5, 12 (2004).
• Rugheimer, L. et. al. Hyaluronan synthases and hyaluronidases in the kidney during changes in hydration status. Matrix Biology. 28, 390-395 (2009).
• Sabaratnam, S. et. al. Size selectivity of hyaluronan molecular sieving by extracellular matrix in rabbit synovial joints. The Journal of Physiology.567, 569-581 (2005).
• Seog, J. Direct measurement of glycosaminoglycan intermolecular interactions via high-resolution force spectroscopy. Macromolecules. 35, 5601-5615 (2002).
• Spirito, M. Dlaczego HA (hialuronian) jest ważny dla stawów? Thoroughbred Times. (2011).
• Walker, P. et. al. Boosted lubrication in synovial joints by fluid entrapment and enrichment. Annals of the Rheumatic Diseases. 27, 512 (1968).
• Wang, F. et. al. In vivo stymulacja produkcji kolagenu de novo spowodowana przez usieciowany kwas hialuronowy dermal filler injekcji w fotouszkodzonej skóry ludzkiej. Archives of Dermatology. 143, 155-163 (2007).
• Wiest, L. and Kerscher, M. Native hyaluronic acid in dermatology?results of an expert meeting. Journal of the German Society of Dermatology. 6, 176-180 (2008).