Co to jest Daemon?
Demon to półboski duch, zwykle tworzony, gdy umiera szlachetna osoba lub bohater. Istoty te działają jako pośrednik między bogami i śmiertelnikami, dostarczając boskie wiadomości i błogosławieństwa śmiertelnikom lub donosząc bogom o złym zachowaniu.
Charakterystyka
Opis fizyczny
Demony są opisywane jako duchy powietrza i ziemi. W niektórych tekstach, są rojem trzydziestu tysięcy wspaniałych istot, wypełniających niebo pomiędzy światem śmiertelników a światem boskim. W innych tekstach schodzą z wyniosłego nieba i wędrują po ziemi, gdzie są niewidzialne lub spowite mgłą. Od czasu do czasu, kilku z nich, jak Agathos i Limia, może pojawić się jako węże.
Status społeczny
Kiedy Cronus, przywódca Tytanów, wciąż rządził nad światem, stworzył „Złotą Rasę” mężczyzn. Chociaż ci ludzie byli śmiertelni, żyli jak bogowie, z cudowną siłą, wesołymi ucztami i mądrymi, czystymi sercami. Kiedy jeden ze Złotych Mężczyzn odszedł, stawał się Daemonem i kontynuował wędrówkę po ziemi, ciesząc się jej błogosławieństwami i czuwając nad przyszłymi pokoleniami.
Daemony miały ważną rolę podczas panowania Cronusa. Cronus rozpoznał, że ludzie są zawsze podatni na korupcję, kiedy są umieszczeni w pozycjach władzy, i że ludzka cywilizacja jest osłabiona przez jej skorumpowanych przywódców. Dlatego wyznaczył Daemones jako władców nad ludzką cywilizacją. Schemat ten był bardzo udany, gdyż te szlachetniejsze istoty
„mając wiele pociechy dla siebie i wiele dla nas, wzięły nad nami pieczę i zapewniły pokój, skromność, porządek i sprawiedliwość bez ograniczeń, i w ten sposób uczyniły plemiona ludzkie wolnymi od waśni i szczęśliwymi.”
Niestety, upadek Cronusa spowodował upadek tego błogiego porządku społecznego. Kiedy Zeus przejął kontrolę od swego ojca, Złote Demony zostały zastąpione przez gorszą grupę „Srebrnych Demonów”. Istoty te mają mniejszą władzę nad ludźmi niż ich złoci poprzednicy, ale ich wpływ jest nadal potężny. Jeśli przyłapią cię na okrucieństwie lub niesprawiedliwości, mogą zgłosić cię bogom do ukarania. Z drugiej strony, jeśli dostrzegą w tobie dobroć i skromność, mogą pobłogosławić cię obfitymi zbiorami.
Niestety, nie wszystkie Srebrne Demony mają szlachetne serca. Dzielą się one na dwie grupy: dobrotliwe agathodaimony i złośliwe kakodaimony. Bardziej diabelskie duchy często nadużywają swojej władzy nad nami, zatruwając nasze umysły kłamstwami lub karząc nas bez powodu.
Umiejętności specjalne
Ciężka odpowiedzialność spoczywa na Daemonach. Na szczęście posiadają one kilka przydatnych mocy, które pomagają im wykonać ich pracę.
Są doskonałymi podróżnikami, zdolnymi do znikania i ponownego pojawiania się gdziekolwiek zechcą. Są mile widziane na Olimpie i w świecie śmiertelników, a nawet mogą podróżować do podziemi i z powrotem. Żadna granica nie może powstrzymać ich od pójścia tam, gdzie są potrzebni.
Jako potomkowie wielkiej bogini ziemi, Gai, mają naturalny związek z ziemią. Jeśli zdecydują się pobłogosławić waszą glebę, wasze uprawy będą bogate i obfite. Mogą nawet uratować głodującego człowieka od głodu, przywołując owoce z ziemi.
Choć duchy te są niewidzialne dla ludzi, ich obecność może być odczuwalna, a ich głosy mogą być słyszalne. Są one niezwykle inteligentne, potrafią nawet przewidywać przyszłość. Kiedy mają ważną wiadomość do przekazania, mogą wysłać ją do ciebie we śnie, lub nawet wyszeptać ją bezpośrednio do twojego serca.
Podobne stworzenia
As Christianity began to take over Greek and Roman traditions, Christian scholars produced several new interpretations for Daemons.
The most famous re-make is the „demon”. Chrześcijańskie demony są oparte na rzymskich opowieściach o kakodaimonach, złych duchach, które prześladują ludzi mających pecha i grzeszne impulsy.
Innym przeróbką jest „anioł stróż”. Daemony, które są opisane jako pół-boskie istoty, które są tworzone, gdy dobrzy ludzie umierają, są bardzo podobne do chrześcijańskich aniołów. Wspólna rzymska wiara, że Daemony czuwają nad nami zainspirowała chrześcijańską wiarę w aniołów stróżów, którzy robią to samo.
Przedstawienie kulturowe
Sokrates
Sokrates, ojciec greckiej filozofii, był znany z twierdzenia, że urodził się z osobistym Daemonem, którego bogowie dali mu w prezencie. Sokrates opisał swojego Daemona jako „wewnętrzną wyrocznię”, co oznacza, że duch był częścią niego samego, a nie oddzielną istotą. Wyrocznia odzywała się za każdym razem, gdy Sokrates miał się zachować niewłaściwie, ale gdy postępował właściwie, nie mówiła nic. W ten sposób demon Sokratesa był podobny do dzisiejszego „sumienia”.”
Plato
Najsłynniejszy uczeń Sokratesa, Platon, nadał Daemonowi nieco nowy kształt. Platon twierdził, że Daemon został przypisany do każdego człowieka, w czasie jego narodzin, aby zawsze miał szlachetnego ducha, który będzie go prowadził i strzegł przez życie. W przeciwieństwie do Sokratesa, Platon określił, że były to istoty zewnętrzne. Były one przywiązane do ludzi, ale nie należały do nich. W ten sposób Platoński demon był podobny do dzisiejszego „anioła stróża.”
Arystoteles
Najsłynniejszy uczeń Platona, Arystoteles, kontynuował modyfikację koncepcji demona. Dał duchom jeszcze większą władzę, twierdząc, że szczęście i charakter człowieka zależą od jakości jego Daemona. W ten sposób Daemon Arystotelesa był bardzo podobny do dzisiejszych „demonów”, które mogą opętać ludzi i kontrolować ich działania.
Arystoteles przekazał swoją koncepcję opętańczego Daemona Aleksandrowi Wielkiemu, jednemu ze swoich uczniów. Kiedy Aleksander doszedł do władzy, zachęcał swoich poddanych, by czcili jego Daemona, zamiast czcić jego samego. Ta tradycja trwała do wysokości Imperium Rzymskiego, z chwalebnymi Daemonami jak „August”, które były przetwarzane pomiędzy przywódcami i wywyższane przez społeczeństwo.
Współczesny Daemon
Dzisiaj Daemony są rzadko omawiane przez społeczeństwo. Zostały one zastąpione przez podobne koncepcje, takie jak sumienie, anioł stróż czy demon.
Jednakże istoty te są nadal popularne w kręgach duchowych i psychologicznych. Są one omawiane w tekstach buddyjskich i w pismach Carla Junga. Większość uczonych powróciła dziś do sokratejskiej interpretacji demonów; wierzą oni, że duchy symbolizują cechy, które należą do ludzi, takie jak nasza inteligencja i moralność, i że ich głosy są tak naprawdę tylko częścią nas.
.