Pytanie: „Dlaczego dziękowanie Bogu jest ważne?”
Odpowiedź: Biblia jest pełna poleceń, by dziękować Bogu (Psalm 106:1; 107:1; 118:1; 1 Kronik 16:34; 1 Tesaloniczan 5:18). Większość wersetów wymienia powody, dla których powinniśmy Mu dziękować, takie jak: „Jego miłość trwa na wieki” (Psalm 136:3), „On jest dobry” (Psalm 118:29) i „Jego miłosierdzie jest wieczne” (Psalm 100:5). Dziękczynienie i uwielbienie zawsze idą w parze. Nie możemy adekwatnie chwalić i wielbić Boga, nie będąc jednocześnie wdzięcznymi.
Uczucie i wyrażanie wdzięczności jest dla nas dobre. Jak każdy mądry ojciec, Bóg chce, abyśmy nauczyli się być wdzięczni za wszystkie dary, którymi nas obdarzył (List Jakuba 1:17). W naszym najlepszym interesie jest przypominanie sobie, że wszystko, co mamy, jest darem od Niego. Bez wdzięczności stajemy się aroganccy i egocentryczni. Zaczynamy wierzyć, że wszystko osiągnęliśmy sami. Wdzięczność utrzymuje nasze serca we właściwej relacji do Dawcy wszystkich dobrych darów.
Dziękowanie przypomina nam również o tym, jak wiele posiadamy. Istoty ludzkie są skłonne do łakomstwa. Mamy tendencję do skupiania się na tym, czego nie mamy. Poprzez nieustanne dziękczynienie przypominamy sobie, jak wiele mamy. Kiedy skupiamy się na błogosławieństwach, a nie na pragnieniach, jesteśmy szczęśliwsi. Kiedy zaczynamy dziękować Bogu za rzeczy, które zwykle uznajemy za oczywiste, zmienia się nasza perspektywa. Zdajemy sobie sprawę, że nie moglibyśmy nawet istnieć bez miłosiernych błogosławieństw Boga.
Pierwszy List do Tesaloniczan 5:18 mówi: „We wszystkim dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża względem was w Chrystusie Jezusie”. Mamy być wdzięczni nie tylko za rzeczy, które lubimy, ale również za okoliczności, które nam się nie podobają. Kiedy staramy się dziękować Bogu za wszystko, co On dopuszcza do naszego życia, trzymamy gorycz na dystans. Nie możemy być jednocześnie wdzięczni i zgorzkniali. Nie dziękujemy Mu za zło, ale za to, że nas przez nie podtrzymuje (List Jakuba 1:12). Nie dziękujemy Mu za krzywdy, których nie spowodował, ale dziękujemy Mu, gdy daje nam siłę, by je znosić (2 List do Koryntian 12:9). Dziękujemy Mu za Jego obietnicę, że „wszystkie rzeczy będą współdziałać dla dobra tych, którzy miłują Boga i są powołani według Jego zamysłu” (List do Rzymian 8:28). Możemy mieć wdzięczne serca wobec Boga nawet wtedy, gdy nie czujemy wdzięczności za okoliczności. Możemy się smucić i nadal być wdzięczni. Możemy boleć i nadal być wdzięczni. Możemy być źli na grzech i nadal być wdzięczni Bogu. To jest to, co Biblia nazywa „ofiarą chwały” (Hebrajczyków 13:15). Dziękowanie Bogu utrzymuje nasze serca we właściwej relacji z Nim i ratuje nas przed wieloma szkodliwymi emocjami i postawami, które odbierają nam pokój, którego Bóg chce, abyśmy doświadczali (Filipian 4:6-7).