Kiedy byłam młodsza uwielbiałam wracać do domu ze szkoły, aby znaleźć małe niespodzianki, które moja mama mogła zostawić dla mnie na moim łóżku. Więc dzisiaj uśmiechnęłam się, gdy zostawiłam nowe spodenki dla naszej starszej córki. Podniosłam je, gdy była w szkole, bo potrzebowała nowych i pomyślałam, że będzie zachwycona kwiatowym haftem. Jej nowy ulubiony wiosenny trend.
„Dzięki, mamo” – powiedziała półgłosem. Spytałam, czy jej się nie podobają, a ona zapewniła mnie, że tak. „Ale przecież wszyscy inni noszą krótkie spodenki. Dlaczego ja nie mogę?”
Ah. A więc jesteśmy tutaj. Nie sądziłem, że dojdziemy do fazy „wszyscy inni”, dopóki nie będą omawiane telefony komórkowe lub samochody.
„Cóż, nie jesteśmy wszyscy inni,” powiedziałem jej. „Przykro mi, że jesteś rozczarowany, ale te spodenki są spektakularne! Szkoda, że nie zrobili ich w moim rozmiarze.” Próbowałem zażartować, ale ona tego nie kupowała.
Wiem, o czym ona też mówi. Jej przyjaciele czasami przychodzą do domu z nami ze szkoły w itty-bitty odcięte spodenki dżinsowe. A w sklepach widzimy je jeszcze krótsze – wiesz, takie, w których widać prawdziwe pośladki. Tak przepraszam, to się nie dzieje.
Rozumiem, ona chce się dopasować, ale ona ma dziewięć lat. Szkoła to nie wybieg mody, to miejsce do nauki. I chociaż doceniamy jej indywidualizm i nie chcemy, żeby wstydziła się swojego ciała, nie chcemy, żeby jej pośladki były odsłonięte.
Nie jestem pewna, co projektanci mieli na myśli, kiedy wymyślili Daisy Dukes dla dzieci, ale dlaczego tak młodych? Nie będziemy ich kupować, w każdym razie nie w dającej się przewidzieć przyszłości.
Późnym wieczorem poczułam się źle i zakwestionowałam swój osąd. To takie trudne jako rodzic, kiedy dochodzisz do nowych kamieni milowych i musisz polegać na swojej intuicji. Zapytałam więc mojego męża: „Czy ograniczam jej indywidualność? Czy jestem hipokrytą i nie pozwalam jej być tym, kim chce być?”
„Nie,” powiedział, „upewniasz się, że jej bielizna nie jest widoczna.”
Więc zdecydowaliśmy razem, że może nosić krótsze spodenki na plażę, lub do spędzania czasu, ale nie w szkole. Przestańmy naciskać na nasze dzieci, by tak szybko dorastały. Przestańmy wymagać od nich, by wyglądały i zachowywały się jak dorośli. Pozwólmy im być małymi.
I proszę, niech ich pupy będą zakryte.
Jeśli podobał Ci się ten post, proszę, śledź go na Facebooku po więcej inspiracji. Może spodoba Ci się również, Dlaczego tego lata nie robimy dosłownie nic.
Or Why I Stopped Saying, „I’m Just a Mom.”
Or Why Our Kids Just Do One After School Activity
.