Alai

Prawa człowiekaEdit

Art. 18 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka ma na celu ochronę prawa do wolności myśli, sumienia i wyznania. W 1993 r. Komitet Praw Człowieka ONZ oświadczył, że artykuł 18 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych „chroni przekonania teistyczne, nieteistyczne i ateistyczne, jak również prawo do niewyznawania żadnej religii ani przekonań”. Komitet stwierdził ponadto, że „wolność posiadania lub przyjęcia religii lub przekonań nieuchronnie pociąga za sobą wolność wyboru religii lub przekonań, w tym prawo do zastąpienia swojej obecnej religii lub przekonań inną lub do przyjęcia poglądów ateistycznych”. Sygnatariuszom konwencji zabrania się „stosowania groźby użycia siły fizycznej lub sankcji karnych w celu zmuszenia wierzących lub niewierzących” do porzucenia swoich przekonań lub nawrócenia. Pomimo tego, ateiści nadal są prześladowani w niektórych częściach świata.

Kraje zachodnieEdit

Nowoczesne teorie demokracji konstytucyjnej zakładają, że obywatele są intelektualnie i duchowo autonomiczni i że rządy powinny pozostawić sprawy przekonań religijnych jednostkom i nie wymuszać przekonań religijnych za pomocą sankcji lub świadczeń. Konstytucje, konwencje praw człowieka i orzecznictwo dotyczące wolności religijnej większości demokracji konstytucyjnych zapewniają ochronę prawną ateistom i agnostykom. Ponadto, przepisy dotyczące wolności słowa i ustawodawstwo oddzielające kościół od państwa również służą ochronie praw ateistów. W rezultacie otwarta prawna dyskryminacja ateistów nie jest powszechna w większości krajów zachodnich. Jednak uprzedzenia wobec ateistów istnieją w krajach zachodnich. Badania przeprowadzone w Stanach Zjednoczonych przez University of British Columbia wykazały, że wierzący nie ufali ateistom w takim samym stopniu jak gwałcicielom. Badanie wykazało również, że ateiści mieli mniejsze szanse na zatrudnienie.

EuropaEdit

W większości Europy ateiści są wybierani do urzędów na wysokich szczeblach w wielu rządach bez kontrowersji. Niektóre organizacje ateistyczne w Europie wyraziły obawy dotyczące kwestii rozdziału kościoła i państwa, takie jak opłaty administracyjne za wystąpienie z Kościoła pobierane w Niemczech, oraz kazania organizowane przez szwedzki parlament. W Irlandii, aby pracować jako nauczyciel w szkołach finansowanych przez rząd, wymagane jest wykształcenie religijne w chrześcijańskich kolegiach.W Wielkiej Brytanii jedna trzecia szkół finansowanych przez państwo jest oparta na wierze. Nie ma jednak ograniczeń dla ateistów pełniących funkcje publiczne – były wicepremier Wielkiej Brytanii, Nick Clegg, jest ateistą. Według sondażu z 2012 roku 25% Turków w Niemczech uważa, że ateiści są gorszymi istotami ludzkimi. Portugalia wybrała dwóch prezydentów, Mário Soaresa, który został również wybrany na premiera, i Jorge Sampaio, którzy otwarcie wyrażali swoją bezwyznaniowość, a także dwóch agnostycznych premierów, José Sócratesa i António Costę. Przeciwnie, w Grecji prawicowy rząd Nowej Demokracji stwierdził, że „Grecy mają prawo wiedzieć, czy pan Tsipras jest ateistą”, podając irreligijność swojego politycznego przeciwnika jako powód, dla którego nie powinien zostać wybrany, chociaż przyznali, że „jest to jego prawo”. W sprawie Starszego Pastitsiosa, 27-latek został skazany na karę więzienia za satyrę na popularnego apokaliptycznie myślącego greckiego mnicha prawosławnego, podczas gdy kilku metropolitów Greckiego Kościoła Prawosławnego (który nie jest oddzielony od państwa) również wezwało swoją trzodę „do niegłosowania na niewierzących na urzędy”, posuwając się nawet do ostrzeżenia greckich prawosławnych świeckich, że będą „grzeszyć, jeśli będą głosować na ateistów na urzędy publiczne”.

BrazyliaEdit

Sondaż z 2009 roku wykazał, że ateiści byli najbardziej znienawidzoną grupą demograficzną w Brazylii, wśród kilku innych ankietowanych mniejszości, będąc niemal na równi z narkomanami. Według badań, 17% ankietowanych stwierdziło, że odczuwa nienawiść lub wstręt do ateistów, podczas gdy 25% odczuwa antypatię, a 29% jest obojętne.

KanadaEdit

Kanadyjskie świeckie grupy humanistyczne pracowały nad zakończeniem recytacji modlitw podczas postępowań rządowych, postrzegając je jako dyskryminujące. Skauci Kanady stwierdzają, że podczas gdy wiara w Boga lub przynależność do zorganizowanej religii nie jest wymogiem przystąpienia, członkowie muszą mieć „podstawowe duchowe przekonania”, a jedną z podstawowych wartości jest „Obowiązek wobec Boga”: Zdefiniowany jako, Odpowiedzialność za przestrzeganie zasad duchowych, a tym samym za religię, która je wyraża, oraz przyjęcie wynikających z nich obowiązków.”

Stany ZjednoczoneEdit

Dyskryminacja ateistów w Stanach Zjednoczonych występuje w kontekstach prawnych, osobistych, społecznych i zawodowych. Wielu amerykańskich ateistów porównuje swoją sytuację do dyskryminacji, z jaką spotykają się mniejszości etniczne, społeczności LGBT i kobiety. „Amerykanie wciąż uważają, że dopuszczalna jest dyskryminacja ateistów w sposób uważany za nie do przyjęcia dla innych grup” – twierdzi Fred Edwords z Amerykańskiego Stowarzyszenia Humanistów. Stopień dyskryminacji, prześladowania i społecznego napiętnowania, z jakim spotykają się ateiści w Stanach Zjednoczonych, w porównaniu z innymi prześladowanymi grupami w Stanach Zjednoczonych, był przedmiotem badań i przedmiotem debaty.

W Stanach Zjednoczonych, siedem konstytucji stanowych zawiera testy religijne, które skutecznie uniemożliwiłyby ateistom sprawowanie urzędów publicznych, a w niektórych przypadkach bycie ławnikiem/świadkiem, chociaż generalnie nie były one egzekwowane od początku XX wieku. Konstytucja USA zezwala na złożenie oświadczenia zamiast przysięgi, aby umożliwić ateistom składanie zeznań w sądzie lub sprawowanie urzędów publicznych. Jednakże sprawa Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych potwierdziła, że Konstytucja Stanów Zjednoczonych zabrania Stanom Zjednoczonym i Rządowi Federalnemu wymagać jakiegokolwiek rodzaju testu religijnego w celu sprawowania urzędu publicznego, w tym konkretnym przypadku, jako notariusz. Decyzja ta jest ogólnie rozumiana jako mająca również zastosowanie do przysięgi świadków.

Kilku amerykańskich ateistów wykorzystało wyzwania sądowe, aby zająć się dyskryminacją ateistów. Michael Newdow w imieniu swojej córki zaskarżył włączenie frazy „pod Bogiem” do Deklaracji Wierności Stanów Zjednoczonych, twierdząc, że fraza ta równa się rządowemu poparciu dla dyskryminacji ateistów. Początkowo wygrał sprawę, ale Sąd Najwyższy odrzucił jego pozew, orzekając, że Newdow nie ma legitymacji do wniesienia sprawy, a tym samym pozbył się jej bez orzekania o konstytucyjności przyrzeczenia. Respondenci ankiety byli mniej skłonni poprzeć przeszczep nerki dla hipotetycznych ateistów i agnostyków, którzy go potrzebują, niż dla chrześcijańskich pacjentów z podobnymi potrzebami medycznymi. Ponieważ Skauci Ameryki (Boy Scouts of America) nie dopuszczają ateistów jako członków, rodziny ateistów i ACLU od lat 90-tych rozpoczęły serię spraw sądowych argumentując dyskryminację ateistów. W odpowiedzi na pozwy ACLU, Pentagon w 2004 r. zakończył sponsorowanie jednostek skautowych, a w 2005 r. BSA zgodziło się przenieść wszystkie jednostki skautowe poza jednostki rządowe, takie jak szkoły publiczne.

Pomimo sondaży pokazujących, że niewierzący stanowią coraz większą część populacji, jest tylko jeden publiczny ateista we wszystkich ustawodawstwach stanowych w całym kraju. Niewielu polityków było skłonnych przyznać się do braku wiary w istoty najwyższe, ponieważ takie rewelacje były uważane za „polityczne samobójstwo”. 20 września 2007 r. Pete Stark został pierwszym nieteistycznym kongresmenem Stanów Zjednoczonych, który otwarcie przyznał się do braku wiary, dołączając do milionów Amerykanów, którzy długo utrzymywali swoje poglądy w tajemnicy z obawy przed dyskryminacją w swoich społecznościach. Jest jeden ustawodawca stanowy, Ernie Chambers, obecnie zasiadający w Legislaturze Stanu Nebraska. Cecil Bothwell, który publicznie stwierdził, że nie wierzy w bogów i że „z pewnością nie jest to istotne dla sprawowania urzędu publicznego”, został wybrany 3 listopada 2009 r. do rady miejskiej Asheville w Karolinie Północnej po tym, jak zdobył trzecią najwyższą liczbę głosów w wyborach miejskich. Po wyborach przeciwnicy polityczni Bothwella zagrozili zaskarżeniem jego wyboru, powołując się na fakt, że konstytucja Karoliny Północnej nie zezwala ateistom na sprawowanie urzędów publicznych w tym stanie. Jednak przepis ten, pochodzący z 1868 roku, jest niewykonalny i nieważny, ponieważ Konstytucja Stanów Zjednoczonych uniemożliwia przeprowadzanie testów religijnych na stanowiska publiczne. Sondaż Gallupa z 2015 r. wykazał, że 40% Amerykanów nie zagłosowałoby na ateistę na prezydenta, a w sondażach sprzed 2015 r. liczba ta sięgała około 50%. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Uniwersytet Minnesoty wykazało, że 42% respondentów scharakteryzowało ateistów jako grupę, która „zupełnie nie zgadza się z moją wizją amerykańskiego społeczeństwa”, a 44% nie chciałoby, aby ich dziecko poślubiło ateistę. Negatywne postawy wobec ateistów były wyższe niż negatywne postawy wobec Afroamerykanów i homoseksualistów, ale niższe niż negatywne postawy wobec muzułmanów. Wielu w USA kojarzy ateizm z niemoralnością, w tym z zachowaniami przestępczymi, skrajnym materializmem, komunizmem i elitaryzmem. Badania wykazały również, że odrzucenie ateistów było związane z brakiem kontaktu respondenta z różnorodnością, wykształceniem i orientacją polityczną. Ateiści i organizacje ateistyczne zarzucają dyskryminację ateistów w wojsku, a ostatnio, wraz z rozwojem wojskowego programu Comprehensive Soldier Fitness, ateiści zarzucają zinstytucjonalizowaną dyskryminację. W kilku orzeczeniach sądowych dotyczących opieki nad dzieckiem, rodzice-ateiści byli dyskryminowani, bezpośrednio lub pośrednio. Ponieważ prawa dotyczące opieki nad dzieckiem w Stanach Zjednoczonych są często oparte na subiektywnej opinii sędziów sądów rodzinnych, ateizm był często wykorzystywany do odmowy opieki nad dzieckiem rodzicom niereligijnym na podstawie tego, że brak wiary rodzica wykazuje brak moralności wymaganej do wychowania dziecka.

Prominentni ateiści i grupy ateistów powiedzieli, że dyskryminacja ateistów jest zilustrowana oświadczeniem podobno złożonym przez George’a H. W. Busha podczas publicznej konferencji prasowej tuż po ogłoszeniu jego kandydatury na prezydenta w 1987 roku. Na pytanie dziennikarza Roberta Shermana o równe obywatelstwo i patriotyzm amerykańskich ateistów, Sherman relacjonował, że Bush odpowiedział: „Nie, nie wiem, czy ateiści powinni być uważani za obywateli, ani nie powinni być uważani za patriotów. To jest jeden naród pod rządami Boga”. Sherman nie nagrał tej wymiany zdań i żadna inna gazeta nie zamieściła wówczas artykułu na ten temat.

Syn George’a H. W. Busha, George W. Bush, odpowiedział na pytanie o rolę wiary w jego prezydenturze podczas konferencji prasowej 3 listopada 2004 r.: „Będę waszym prezydentem niezależnie od waszej wiary. I nie oczekuję, że będziecie się ze mną zgadzać, koniecznie w kwestii religii. Prawdę mówiąc, żaden prezydent nie powinien nigdy próbować narzucać religii naszemu społeczeństwu. Wielką tradycją Ameryki jest to, że ludzie mogą czcić to, co chcą czcić. A jeśli zdecydują się nie czcić, są tak samo patriotyczni jak twój sąsiad.”

W dniu 16 grudnia 2016 r. prezydent Barack Obama podpisał H.R. 1150, poprawkę do ustawy Frank R. Wolf International Religious Freedom Act. Obejmuje ona ochronę dla „przekonań nieteistycznych, a także prawo do niewyznawania lub niepraktykowania żadnej religii w ogóle.”

Ateiści uprawnieni do sprawowania urzęduEdit

Torcaso v. Watkins, 367 U.S. 488 (1961) była sprawą Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych, w której sąd potwierdził, że Konstytucja Stanów Zjednoczonych zabrania Stanom i Rządowi Federalnemu wymagać jakiegokolwiek rodzaju testu religijnego dla urzędów publicznych; konkretna sprawa z Torcaso dotyczyła jego bycia ateistą i jego pracy jako notariusza.

Konstytucje ośmiu stanów USA zabraniają ateistom sprawowania urzędów publicznych. Jednak te prawa są niewykonalne ze względu na konflikt z Pierwszą Poprawką i Artykułem VI Konstytucji Stanów Zjednoczonych:

Arkansas Artykuł 19, Sekcja 1
„Żadna osoba, która zaprzecza istnieniu Boga nie może piastować żadnego urzędu w cywilnych departamentach tego stanu, ani być uprawniona do zeznawania jako świadek w jakimkolwiek Sądzie.” Maryland Artykuł 37
„Żaden test religijny nie powinien być nigdy wymagany jako kwalifikacja do jakiegokolwiek urzędu w tym Stanie, innego niż deklaracja wiary w istnienie Boga; ani też Legislatura nie może przepisać żadnej innej przysięgi urzędowej niż przysięga przepisana przez niniejszą Konstytucję.” Missisipi Artykuł 14, Sekcja 265

„Żadna osoba, która zaprzecza istnieniu Istoty Najwyższej, nie może piastować żadnego urzędu w tym stanie.” Karolina Północna Artykuł 6, Sekcja 8
„Następujące osoby zostaną zdyskwalifikowane do sprawowania urzędu: Po pierwsze, każda osoba, która zaprzeczy istnieniu Boga Wszechmogącego.” Karolina Południowa Artykuł 17, Sekcja 4
„Żadna osoba, która zaprzecza istnieniu Istoty Najwyższej, nie może piastować żadnego urzędu na mocy niniejszej Konstytucji.” Tennessee Artykuł 9, Sekcja 2
„Nikt, kto zaprzecza istnieniu Boga lub przyszłemu stanowi nagrody i kary, nie może piastować żadnego urzędu w cywilnym departamencie tego stanu.” Texas Artykuł 1, Sekcja 4
„Żaden test religijny nie będzie wymagany jako kwalifikacja do jakiegokolwiek urzędu lub zaufania publicznego w tym Stanie; nikt też nie będzie wykluczony z piastowania urzędu ze względu na swoje uczucia religijne, pod warunkiem, że uzna istnienie Istoty Najwyższej.”

Ósma konstytucja stanowa zapewnia szczególną ochronę teistom.

Pensylwania Artykuł 1, Sekcja 4
„Żadna osoba, która uznaje istnienie Boga i przyszłego stanu nagród i kar, z powodu swoich przekonań religijnych nie może być zdyskwalifikowana do piastowania jakiegokolwiek urzędu lub miejsca zaufania lub zysku w tej Wspólnocie.”

Kraje o większości muzułmańskiejEdit

Ateiści, a także osoby oskarżone o odstępstwo od oficjalnej religii, mogą być przedmiotem dyskryminacji i prześladowań w wielu krajach o większości muzułmańskiej. Według Międzynarodowej Unii Humanistycznej i Etycznej, w porównaniu z innymi narodami, „niewierzący… w krajach islamskich spotykają się z najbardziej surowym – czasami brutalnym – traktowaniem”. Ateiści i sceptycy religijni mogą być straceni w co najmniej czternastu krajach: Afganistanie, Iranie, Malezji, Malediwach, Mauretanii, Nigerii, Pakistanie, Katarze, Arabii Saudyjskiej, Somalii, Sudanie, Libii, Zjednoczonych Emiratach Arabskich i Jemenie.

Zgodnie z najbardziej rozpowszechnionymi interpretacjami islamu, muzułmanie nie mają swobody zmiany religii lub zostania ateistą: zaprzeczanie islamowi, a tym samym zostanie apostatą jest tradycyjnie karane śmiercią dla mężczyzn i dożywotnim więzieniem dla kobiet. Kara śmierci za apostazję jest widoczna w wielu państwach islamskich, w tym: Iranie, Egipcie, Pakistanie, Somalii, Zjednoczonych Emiratach Arabskich, Katarze, Jemenie i Arabii Saudyjskiej. Chociaż w Arabii Saudyjskiej nie odnotowano ostatnio żadnych egzekucji, sędzia w Arabii Saudyjskiej zalecił ostatnio, aby uwięziony bloger Raif Badawi stanął przed wysokim sądem pod zarzutem apostazji, za co groziłaby kara śmierci w przypadku skazania. Podczas gdy wyrok śmierci jest rzadkością, często zdarza się, że ateiści są oskarżani o bluźnierstwo lub podżeganie do nienawiści. Nowe reżimy „Arabskiej Wiosny” w Tunezji i Egipcie uwięziły kilku jawnych ateistów.

Skoro apostata może być uznany za muzułmanina, którego przekonania poddają w wątpliwość boskość i/lub Koran, twierdzenia o ateizmie i apostazji były wysuwane przeciwko muzułmańskim uczonym i przeciwnikom politycznym w całej historii. Zarówno fundamentaliści, jak i umiarkowani zgadzają się, że „bluźniercom nie będzie wybaczone”, choć nie zgadzają się co do surowości odpowiedniej kary. W północno-zachodniej Syrii w 2013 r. podczas syryjskiej wojny domowej dżihadyści ścięli i zbezcześcili rzeźbę Al-Maʿarriego (973-1058 CE), jednego z kilku jawnych arabskich i perskich antyreligijnych intelektualistów, którzy żyli i nauczali w czasie Złotego Wieku Islamu.

Jordania wymaga od ateistów, aby kojarzyli się z uznaną religią do celów oficjalnej identyfikacji.W Egipcie intelektualiści podejrzani o posiadanie ateistycznych przekonań byli ścigani przez władze sądowe i religijne. Powieściopisarz Alaa Hamad został skazany za opublikowanie książki, która zawierała idee ateistyczne i apostazję, które uznano za zagrażające jedności narodowej i pokojowi społecznemu.

AlgieriaEdit

Nauka islamu jest wymogiem w szkołach publicznych i prywatnych dla każdego algierskiego dziecka, niezależnie od wyznania.

Ateistom lub agnostykom zabrania się małżeństw z muzułmańskimi kobietami (algierski kodeks rodzinny I.II.31). Małżeństwo jest prawnie unieważnione przez apostazję męża (przypuszczalnie z islamu, choć nie jest to określone; Kodeks rodzinny I.III.33).Ateiści i agnostycy nie mogą dziedziczyć (Kodeks rodzinny III.I.138).

BangladeszEdit

Konstytucja Bangladeszu zapewnia sekularyzm i prawo do wolności religijnej. Jednak edukacja religijna jest obowiązkowym przedmiotem w publicznych programach nauczania w Bangladeszu od klasy 3 (zwykle w wieku od 8 do 9 lat), a nawet jeśli edukacja religijna jest wymagana od klasy 3, większość szkół publicznych i prywatnych ma edukację religijną od klasy 1 (zwykle w wieku od 6 do 7 lat), a większość dzieci otrzymuje edukację religijną od najmłodszych lat, a większość dzieci z muzułmańskich gospodarstw domowych w Bangladeszu po raz pierwszy wypełnia Koran w wieku 8 lub 9 lat. Religia jest również obowiązkowym przedmiotem do wyboru, koniecznym, aby uczeń mógł przystąpić do egzaminu HSC. Chociaż ateizm jest niechętnie widziany, żaden ateista nie został skazany na śmierć za apostazję od czasu narodzin kraju. Niektóre Bangladeszu ateiści zostały zamordowane przez Bangladeszu islamskiej organizacji ekstremistycznej, Ansarullah Bangla Team., ale rząd wziął ścisły środek i zakazał islamistycznych grup z polityki

IndonezjaEdit

Ateiści w Indonezji doświadczają oficjalnej dyskryminacji w kontekście rejestracji urodzeń i małżeństw, a także wydawania dowodów tożsamości. W 2012 roku indonezyjski ateista Alexander Aan został pobity przez tłum, stracił pracę jako urzędnik państwowy i został skazany na dwa i pół roku więzienia za wyrażanie swoich poglądów online.

Indonezyjskie ludobójstwoEdit

Jess Melvin argumentuje, że ateiści byli ofiarami ludobójstwa zgodnie z prawną definicją tego terminu podczas kampanii eksterminacji w latach 1965-66 Anti-PKI (PKI były Komunistyczną Partią Indonezji), jako że armia indonezyjska proklamowała zniszczenie „ateistów” i „niewiernych” zbiorowo za ich związek z komunizmem, a według Matthew Lippmanna i Davida Nersessiana ateiści są ujęci jako grupa chroniona w konwencji o ludobójstwie w ramach „grupy religijnej”.”

IranEdit

Ponieważ ateizm nie jest wiarą ani religią, niewierzącym nie przyznaje się statusu prawnego w Iranie. Deklaracja wiary w islam, chrześcijaństwo, judaizm lub zoroastrianizm jest wymagane, aby skorzystać z niektórych praw, takich jak ubieganie się o wejście na uniwersytet, lub stać się prawnikiem, z pozycji sędziego zastrzeżone dla muzułmanów tylko. Kodeks karny opiera się również na przynależności religijnej ofiary i sprawcy, przy czym kary są często surowsze dla niemuzułmanów. Liczni pisarze, myśliciele i filantropi zostali oskarżeni o apostazję i skazani na śmierć za kwestionowanie dominującej w Iranie interpretacji islamu. Irańskie Stowarzyszenie Ateistów zostało założone w 2013 roku, aby stworzyć platformę dla irańskich ateistów, aby rozpocząć debaty i zakwestionować obecny stosunek reżimu islamskiego do ateistów, apostazji i praw człowieka.

IrakEdit

W październiku 2018 roku właściciel księgarni Ihsan Mousa został aresztowany. Został zwolniony po złożeniu obietnicy, że nie będzie sprzedawał książek promujących odrzucenie islamu.

LibiaEdit

Ateizm jest zakazany w Libii i może grozić kara śmierci, jeśli ktoś zostanie oskarżony jako ateista.

Arabia SaudyjskaEdit

Ateizm jest zakazany w Arabii Saudyjskiej i może podlegać karze śmierci, jeśli ktoś zostanie oskarżony jako ateista.

W marcu 2014 r. saudyjskie ministerstwo spraw wewnętrznych wydało królewski dekret naznaczający wszystkich ateistów jako terrorystów, który definiuje terroryzm jako „wzywanie do myśli ateistycznej w jakiejkolwiek formie lub kwestionowanie podstaw religii islamskiej, na której opiera się ten kraj”.

TurcjaEdit

Ale oficjalnie jest to państwo świeckie, zdecydowana większość Turków to muzułmanie, a państwo przyznaje pewne specjalne przywileje muzułmanom i islamowi w mediach i prywatnych instytucjach religijnych. Obowiązkowe nauczanie religii w tureckich szkołach jest również uważane za dyskryminujące wobec ateistów, którzy mogą nie chcieć, aby ich dzieci otrzymywały jakąkolwiek edukację religijną.

IndieEdit

Sanal Edamaruku, ateista i założyciel-prezes Rationalist International, musiał uciekać z Indii w 2012 r., kiedy Katolickie Forum Świeckie postawiło mu zarzuty na podstawie sekcji 295(A) indyjskiego kodeksu karnego, która penalizuje oburzanie uczuć religijnych jakiegokolwiek obywatela. Obecnie przebywa na samowygnaniu w Finlandii, aby uniknąć aresztowania i nieokreślonego czasu więzienia.

W społeczeństwie indyjskim racjonaliści zostali ogólnie uznani za niezadeklarowanych ateistów, ponieważ mają tendencję do etykietowania wszelkiego rodzaju działań religijnych jako przesądów. Tak więc zostali oni napiętnowani i unikani przez większość Hindusów. Indyjscy muzułmanie i chrześcijanie są tradycyjnie przeciwni ateizmowi. Jednakże w starożytnych Indiach, ateistyczne szkoły myśli, takie jak Charvaka i Ajivika istniały obok buddyzmu w początkach tego ostatniego.

OtherEdit

Masoneria regularna nalega między innymi, aby tom Pisma Świętego był otwarty w loży roboczej, aby każdy członek wyznawał wiarę w Istotę Najwyższą i aby dyskusja na temat religii była zakazana. Masoneria kontynentalna jest obecnie ogólnym terminem dla „liberalnych” jurysdykcji, które usunęły niektóre lub wszystkie z tych ograniczeń.

„Obowiązek wobec Boga” jest zasadą skautingu na całym świecie, chociaż jest różnie stosowany w różnych krajach. Boy Scouts of America (BSA) zajmuje zdecydowane stanowisko, wykluczając ateistów i agnostyków, podczas gdy Girl Scouts of the USA zajmuje bardziej neutralne stanowisko. Brytyjskie Stowarzyszenie Skautowe opublikowało ostatnio alternatywne przyrzeczenia dla osób o odmiennej lub żadnej religii, określając je jako „Ateistów, Humanistów i osoby bez określonej religii”, którzy składają przyrzeczenie podtrzymywania wartości skautowych, a nie obowiązku wobec Boga. Skauci Kanady definiują Obowiązek wobec Boga szeroko w kategoriach „przestrzegania zasad duchowych” i nie wymagają, aby członkowie byli częścią zorganizowanej religii, ale wymagają, aby mieli jakąś formę „osobistej duchowości”. W innych krajach, zwłaszcza w Europie, niektóre organizacje skautowe mogą być sekularystyczne lub neutralne religijnie (takie jak Eclaireuses et Eclaireurs de France, Corpo Nazionale Giovani Esploratori ed Esploratrici Italiani i Baden-Powell Service Association w Stanach Zjednoczonych).

.