Cele: W tym badaniu zbadano i porównano skuteczność przeciwnadciśnieniową telmisartanu i walsartanu, dwóch blokerów receptora angiotensyny II, stosowanych w monoterapii w ich maksymalnych zalecanych dawkach u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym.
Metody: Badaliśmy 70 osób (32 mężczyzn i 38 kobiet) w wieku 47,6 +/- 12,2 (średnia +/- SD) lat, z łagodnym lub umiarkowanym nadciśnieniem tętniczym; zostali oni losowo przydzieleni do otrzymywania monoterapii telmisartanem (80 mg) lub walsartanem (160 mg), w postaci jednej tabletki dziennie po przebudzeniu. Ciśnienie krwi mierzono za pomocą ambulatoryjnego monitorowania co 20 minut w ciągu dnia i co 30 minut w nocy przez 48 kolejnych godzin przed i po 3 miesiącach leczenia. Aktywność fizyczna była jednocześnie monitorowana co minutę za pomocą aktygrafii nadgarstkowej w celu dokładnego obliczenia dziennych i nocnych średnich wartości ciśnienia krwi dla każdego uczestnika.
Wyniki: Było wysoce znaczące obniżenie ciśnienia krwi w ciągu 24 h z obu leków. Obniżenie ciśnienia krwi w 24-godzinnej średniej było znacząco większe dla walsartanu 160 mg (18,6 i 12,1 mmHg dla skurczowego i rozkurczowego ciśnienia krwi, odpowiednio) niż dla telmisartanu 80 mg (10,8 i 8,4 mmHg; P < 0,001 między grupami leczenia). Stwierdzono również wysoce istotne zmniejszenie (P < 0,001) o 6,5 mmHg w 24-godzinnej średniej wartości ciśnienia tętna po podaniu wyłącznie walsartanu. Stosunek niecki do szczytu i wskaźnik gładkości były nieco wyższe w skurczowym, ale podobne w rozkurczowym ciśnieniu krwi, dla telmisartanu w porównaniu z walsartanem.
Wnioski: Pomimo krótszego okresu półtrwania, walsartan w dawce 160 mg/dobę skuteczniej obniżał ciśnienie tętnicze w ciągu 24 h niż telmisartan w dawce 80 mg/dobę. Ponadto, walsartan był również bardziej skuteczny w obniżaniu ciśnienia tętniczego, co może mieć ważne implikacje terapeutyczne, biorąc pod uwagę rosnące dowody, że ciśnienie tętna może być czynnikiem ryzyka dla przyszłych zdarzeń sercowo-naczyniowych.