Alai

Kliknij tutaj, aby uruchomić animację rozwoju układu moczowo-płciowego Simbryo (i trochę naprawdę trippy muzyki – zrozumiesz, gdy okno się otworzy…)

I. Przegląd

• Układ moczowo-płciowy powstaje z mezodermy pośredniej, która tworzy grzbiet moczowo-płciowy po obu stronach aorty.
• Grzbiet moczowo-płciowy rozwija się w trzy zestawy rurkowatych struktur nefrycznych (od głowy do ogona): pronephros, mesonephros i metanephros.

A. Pronephros

• Jest to najbardziej czaszkowy zespół przewodów, które w większości ulegają regresji

B. Mezonephros

• Znajduje się wzdłuż środkowej części zarodka i rozwija się w kanaliki mezonephric i przewód mezonephric (przewód Wolffa).
• Te kanaliki wykonują na początku pewne funkcje nerek, ale potem wiele z nich ulega regresji. Jednakże przewód mezonefryczny utrzymuje się i otwiera się do kloaki w ogonie zarodka.

C. Nerka

• Daje początek ostatecznej, dorosłej nerce.
• Rozwija się z wyrostka przewodu mezonefrycznego ogonowego, pączka moczowodowego, oraz z kondensacji pobliskiej renogennej mezodermy pośredniej, blastemy metanefrycznej.

II. Etapy renogenezy

1. Zaangażowany jest proces wzajemnej indukcji, który jest zależny od kwasu retinowego
2. Cranial-caudal patterning establishes a „renogenic” region within the intermediate mesoderm in the tail of the embryo -ththis renogenic mesoderm is the METANEPHRIC BLASTEMA
3. The METANEPHRIC BLASTEMA secretes growth factors that induce growth of the URETERIC BUD from the caudal portion of the mesonephric duct.
4. BUD ZEWNĘTRZNY proliferuje i odpowiada wydzielaniem czynników wzrostu, które stymulują proliferację, a następnie różnicowanie blastemy metanefrycznej w kłębuszki i kanaliki nerkowe (tj. indukuje blastemę do przejścia z mezenchymalnej w nabłonkową).
5. Perturbacje w jakimkolwiek aspekcie tych zdarzeń indukcyjnych (np. mutacje albo czynników metanefrycznych lub moczowodowych lub zakłócenia sygnalizacji kwasu retinowego) mogą powodować zahamowanie wzrostu pączka moczowodowego i hipoplazję lub agenezję nerki. I odwrotnie, duplikacja lub nadmierna proliferacja struktur może wystąpić w przypadku wzmocnienia funkcji czynników indukujących.

III. Pochodne pączka moczowodowego i blastemy metanefrycznej w nerce dorosłej

A. Pochodne blastemy metanefrycznej:

• Podocyty pokrywające naczynia włosowate kłębuszka
• Komórki nabłonkowe wyściełające torebkę Bowmana
• Kanaliki zwojowe bliższe
• Kanaliki grube zstępujące. kończyny pętli Henlego
• Grube kończyny pętli Henlego
• Grube kończyny pętli Henlego
• Dystalne kanaliki zwężone

B. Pochodne pączka moczowodowego:

• Kanaliki i przewody zbiorcze
• Kanaliki mniejsze i większe
• Moczowody

IV. Przykłady perturbacji w indukcji lub różnicowaniu tkanki nerkowej

A. Duplikacja dróg moczowych

• Powstaje, gdy pączek moczowodu przedwcześnie dzieli się przed penetracją blastemy metanefrycznej
• Wynikiem jest albo podwójna nerka i/lub zdublowany moczowód i miedniczka nerkowa

B. Zespół nerki-koloboma

• Gen Pax2 niezbędny dla mezenchymy metanefrycznej do różnicowania się w kanaliki nabłonkowe w odpowiedzi na sygnały indukcyjne z pączka moczowodu, więc mutacje (nawet jeśli HETEROZYGOUS) mogą powodować wady nerek. Pacjenci zazwyczaj wykazują następujące objawy:
• Hipoplazja nerek – spowodowana zmniejszoną proliferacją nabłonka pochodzącego z mezenchymy podczas rozwoju.
• Refluks pęcherzowo-moczowodowy – najprawdopodobniej spowodowany niewłaściwym połączeniem moczowodu z pęcherzem moczowym lub prawdopodobnie wrodzonymi defektami komórek nabłonkowych dojrzałego moczowodu.
• Colobomas (szczeliny brzuszne w tęczówce, siatkówce i/lub nerwie wzrokowym) – spowodowane brakiem fuzji szczeliny wzrokowej (ekspresja Pax2 jest obserwowana w brzusznej części pucharu wzrokowego i szypuły wzrokowej).

C. Nephroblastoma (Wilms Tumor)

• pojawia się u niemowląt od 0-24 miesiąca życia
• składa się z komórek blastemalnych, nabłonkowych i zrębowych
• associated with mutations in genes related to kidney development (PAX2, WT1, etc.)
• pewnie z powodu niepełnej transformacji mezenchymalnej do nabłonkowej (tj. komórki nie różnicują się w pełni i przekształcają w komórki nowotworowe).

D. Policystyczna choroba nerek

• może powstać w wyniku działania różnych czynników:
• utrata polarności: nieprawidłowe różnicowanie się komórek kanalików powoduje niewłaściwą lokalizację kanałów Na/K w apikalnej (a nie bazalnej) domenie komórek. Na+ jest pompowany apikalnie, woda następuje, powodując rozszerzenie światła kanalików.
• Nadmierna proliferacja: nadmierny wzrost nabłonka kanalików może zatkać światło, powodując blokadę.

Znakiem rozpoznawczym agenezji, hipoplazji lub dysfunkcji nerek in utero jest oligohydramnios (mała objętość płynu owodniowego), ponieważ płyn owodniowy jest produkowany przez nerki. Zmniejszona objętość płynu owodniowego powoduje zwiększony nacisk na rozwijający się płód, co skutkuje pochylonym czołem, nosem typu „papuzi dziób”, skróconymi palcami i hipoplazją narządów wewnętrznych, zwłaszcza jelit i płuc. Wspólnie, ta sekwencja anomalii jest znana jako sekwencja Pottera.



V. Wznoszenie się nerek

• Nerki początkowo tworzą się w pobliżu ogona zarodka.
• Pąki naczyniowe z nerek rosną w kierunku i wnikają do tętnic biodrowych wspólnych.
• Wzrost długości zarodka powoduje „wznoszenie się” nerek do ich ostatecznej pozycji w okolicy lędźwiowej.
• Raczej niż „przeciągnąć” ich zaopatrzenia w krew z nimi, jak wznoszą się, nerki wysłać nowe i nieco bardziej czaszkowych oddziałów, a następnie wywołać regresję bardziej caudal oddziałów.



• Zawartość tej strony wymaga nowszej wersji programu Adobe Flash Player.
• Treść na tej stronie wymaga nowszej wersji programu Adobe Flash Player.
• Kontent na tej stronie wymaga nowszej wersji Adobe Flash Player.
• Zawartość tej strony wymaga nowszej wersji programu Adobe Flash Player.
• Zawartość tej strony wymaga nowszej wersji Adobe Flash Player.
• Kontent na tej stronie wymaga nowszej wersji programu Adobe Flash Player.
• Content on this page requires a newer version of Adobe Flash Player.
• Kontent na tej stronie wymaga nowszej wersji programu Adobe Flash Player.
• Zawartość tej strony wymaga nowszej wersji programu Adobe Flash Player.

Zawartość tej strony wymaga nowszej wersji programu Adobe Flash Player.



VI. Malformacje związane z wstępowaniem nerek

• Nerka miedniczna (A): jedna lub obie nerki pozostają w miednicy zamiast wstępować
• Nerka podkowiasta (B): dwie rozwijające się nerki zlewają się brzusznie w jedną, w kształcie podkowy, która zostaje uwięziona w brzuchu przez tętnicę krezkową dolną.
• Nadliczbowe tętnice (C): często może występować więcej niż jedna tętnica nerkowa na nerkę, co często jest bezobjawowe, ale czasami może uciskać moczowód, powodując cofanie się płynu do miedniczki nerkowej i kanalików nerkowych (wodonercze)



VII. Rozwój pęcherza moczowego

• Końcowa część jelita tylnego kończy się w CLOACA, która jest komorą wyścieloną endodermą, stykającą się z ektodermą powierzchniową na błonie kloaki i komunikującą się z allantois, które jest błoniastym workiem rozciągającym się do pępka wzdłuż przewodu szklistego.
• Kloaka jest następnie podzielona przez ODCINEK UROREKTYWNY
• część DORĘCZNA (dolna) rozwija się w ODWRÓT i KANAŁ ANALNY
• część PIONOWA (górna) rozwija się w PĘCHERZ i SINUS UROGENITALNY, które dadzą początek pęcherzowi moczowemu i dolnym drogom moczowo-płciowym (cewka moczowa i cewka moczowa prącia u mężczyzn; cewka moczowa i dolna część pochwy u kobiet).

Treść na tej stronie wymaga nowszej wersji programu Adobe Flash Player.





• W miarę wzrostu i rozszerzania się pęcherza moczowego dystalne końce przewodów mezonefrycznych są wchłaniane przez ścianę pęcherza moczowego jako TRYGON.



Kontent na tej stronie wymaga nowszej wersji Adobe Flash Player.



VIII. Malformacje związane z rozwojem pęcherza moczowego

• Trigonitis: Jako pochodna MESONEPHRIC DUCT, trigon jest wrażliwy na hormony płciowe i może ulegać indukowanej hormonami metaplazji nabłonka (zwykle transformacji z nabłonka typu przejściowego do nabłonka typu płaskiego, który może nadmiernie się rozrastać i prowadzić do zatorów moczowych).
• Nieprawidłowe przyczepienie moczowodów: moczowody mogą być czasami przyczepione albo do cewki moczowej, albo do części dróg rodnych.
• Przetoki, zatoki i torbiele pęcherza moczowego: występują, gdy utrzymuje się resztka allantois i znajdują się w linii środkowej wzdłuż drogi od pępka do wierzchołka pęcherza moczowego (tj. wzdłuż więzadła pępkowego przyśrodkowego).



ROZWÓJ KORY NADNERCZA

I. Rozwój kory nadnerczy

• Wyłania się głównie z mezodermy pośredniej w okolicy lędźwiowej zarodka.

II. Rozwój rdzenia nadnerczy

• Komórki grzebienia neuronalnego pnia migrują do centrum nadnerczy i rozwijają się w komórki chromafinowe rdzenia nadnerczy. Komórki te są zasadniczo postganglionowe neurony współczulne, które uwalniają epinefrynę lub noradrenalinę bezpośrednio do krwiobiegu, w przeciwieństwie do unerwienia narządu docelowego.

ROZWÓJ UKŁADÓW ODRODZENIOWYCH

I. Przegląd

• Gonady powstają z mezodermy pośredniej w obrębie grzbietów moczowo-płciowych zarodka
• Przewody płciowe powstają ze sparowanych przewodów mezonefrycznych i paramesonefrycznych
• Przewody mezonefryczne
• Przewody mezonefryczne dają początek męskim przewodom płciowym
• Przewody paramesonefryczne dają początek żeńskim przewodom płciowym



• Gonady i drogi rodne są obojętne do 7 tygodnia rozwoju; na różnicowanie wpływa w dużej mierze obecność lub brak SRY (na chromosomie Y)
• Jeżeli SRY+, to rozwój przebiega drogą męską
• Jeżeli SRY-, to rozwój przebiega drogą żeńską

II. Rozwój męskiego układu rozrodczego

• Pod wpływem SRY, gonada rozwija się w TESTIS zawierające spermatogonia, komórki Leydiga i komórki Sertoliego.
• Komórki Leydiga produkują TESTOSTERON, który wspomaga wzrost przewodów mezonefrycznych. UWAGA: bez testosteronu, przewody mezonefryczne ulegają REGRESJI.
• Część testosteronu jest przekształcana w Dihyroxytestosteron (DHT), który wspomaga rozwój gruczołu krokowego, prącia i moszny.
• Komórki Sertoliego produkują HORMON ANTY-MÜLLERIANOWY (vel Substancję Hamującą Mülleriana, lub MIS), który indukuje regresję przewodów paramezonafrycznych. UWAGA: w przypadku braku MIS przewody przyzwojowe będą PERSISTOWANE.

Rozwój wola męskiego i górnych dróg rodnych przedstawiono poniżej – czerwona rurka to przewód przyramienny, który ulega regresji, a fioletowa rurka to przewód mezonefryczny, który przekształca się w nasieniowód i nasieniowód:

Zawartość tej strony wymaga nowszej wersji programu Adobe Flash Player.



III. Zstępowanie jądra

• Jądra powstają w okolicy lędźwiowej, ale następnie zstępują do jamy miednicy i przez kanał pachwinowy kończą się w mosznie
• Zstępowanie jądra jest spowodowane przywiązaniem jądra do przedniej ściany ciała przez gubernaculum. Wraz ze wzrostem i wydłużaniem się zarodka połączonym ze skracaniem się gubernaculum, jądra są przeciągane przez ścianę ciała, następnie kanał pachwinowy i w końcu do moszny.

Zawartość tej strony wymaga nowszej wersji Adobe Flash Player.



IV. Podsumowanie pochodnych męskiego układu moczowo-płciowego

• Pączek moczowodowy: moczowód
• Przewody moczowodowe: jądro rete, przewody eferentne, najądrze, nasieniowód, pęcherzyk nasienny, trójgraniasty pęcherz moczowy
• Zatoka moczowo-płciowa: pęcherz moczowy (z wyjątkiem trójgraniastego), gruczoł krokowy, gruczoł opuszkowy, cewka moczowa



V. Rozwój układu rozrodczego KOBIET

• W przypadku braku SRY, gonada rozwija się w jajnik z oogoniami i komórkami zrębu.
• Ponieważ nie jest produkowany testosteron, przewody mezonefryczne cofają się.
• Ponieważ nie ma również MIS, przewody paramesonephric utrzymują się, dając początek jajowodom, macicy, i górną 1/3 pochwy
• Zatoka moczowo-płciowa przyczynia się do powstania gruczołów opuszkowo-cewkowych i dolnej 2/3 pochwy

Rozwój gonady żeńskiej i górnych dróg rodnych jest przedstawiony poniżej – czerwona rurka to przewód paramesonefryczny, który staje się jajowodem, a fioletowa rurka to przewód mezonefryczny, który w większości ulega regresji:

Kontent na tej stronie wymaga nowszej wersji programu Adobe Flash Player.



Rozwój dolnego odcinka żeńskiego układu rozrodczego jest przedstawiony poniżej – macica, szyjka macicy, i górna 1/3 pochwy (pochodzące z przewodów przyzwojowych) są pokazane na czerwono, a dolna 2/3 pochwy, gruczoły opuszkowo-cewkowe (fioletowe pączki pojawiające się pod koniec filmu) i przedsionek (pochodzący z zatoki moczowo-płciowej) są pokazane na żółto:

Content on this page requires a newer version of Adobe Flash Player.



VI. Podsumowanie pochodnych żeńskiego układu moczowo-płciowego

• Pączek moczowodowy: moczowód
• Przewody moczowodowe: trójgraniasty pęcherz moczowy
• Przewody moczowodowe: jajowód, macica, górna 1/3 pochwy
• Zatoka moczowo-płciowa: pęcherz moczowy (z wyjątkiem trigonu), gruczoł opuszkowo-cewkowy, cewka moczowa, dolna 2/3 pochwy



VII. Powstawanie zewnętrznych narządów płciowych

• Proliferacja mezodermy i ektodermy wokół błony kloaki wytwarza pierwotne tkanki zewnętrznych narządów płciowych u obu płci: cewkę płciową, fałdy narządów płciowych i zgrubienia narządów płciowych. Prymordia są nierozróżnialne do około 12 tygodnia.



• U MĘŻCZYZN prymordia różnicują się następująco:

.

.

Genital Tubercle	Genital Folds	Genital Obrzęki
Ciało i żołądź prącia	Przyśrodkowy aspekt prącia	Moszna
Corpora cavernosum & spongiosum	Penile raphe	Scrotal raphe

Kontent na tej stronie wymaga nowszej wersji programu Adobe Flash Player.



• W KOBIETACH, prymordia różnicują się następująco:

Gruczołek narządów płciowych	Fałdy narządów płciowych	Obrzęki narządów płciowych
Ciało i żołądź łechtaczki	Labia minora	Labia majora
		Mons pubis

Zawartość tej strony wymaga nowszej wersji programu Adobe Flash Player.



VIII. Różnice w różnicowaniu płci

Excerpt from Ocal (J Clin Res Pediatr Endocrinol. 2011 Sep; 3(3): 105-114):

Poprzednio zaburzenia interseksualne były dzielone na trzy główne grupy jako: związane z dysgenezją gonad, związane z niedowirowaniem osobników 46,XY oraz warunki związane z prenatalną wirylizacją osobników 46,XX. Nomenklatura stosowana do opisu atypowego zróżnicowania płciowego uległa zmianie (2,3,4,5). Zamiast używania mylących i/lub kontrowersyjnych terminów, takich jak „interseksualizm”, „hermafrodytyzm” i „odwrócenie płci”, w oświadczeniu konsensusu zalecono nową taksonomię opartą na zbiorczym terminie „DSD” (3). Ta szeroka kategoria obejmuje powszechne jednostki, takie jak zespół Turnera i zespół Klinefeltera, a także rzadkie zaburzenia, takie jak wytrzeszcz kloaki i afolia. Wiele DSD wiąże się z niejednoznacznymi genitaliami, jednak kilka z nich może objawiać się opóźnionym dojrzewaniem płciowym lub pierwotnym amenorrhea.

A. 46,XY DSD -. zespół przetrwałego przewodu Mülleriana

• Pojawia się u genetycznych mężczyzn z mutacjami w MIS lub receptorze MIS
• Przez produkcję testosteronu i DHT, występują normalne męskie zewnętrzne narządy płciowe i męskie przewody płciowe
• Przez to, że efektywnie NIE MA zahamowania Mulleriana, przewody przyamaciczne PERSIST; tj.tj. istnieje mała macica i sparowane jajowody
• Jądra mogą leżeć albo w pozycji, jaka byłaby normalna dla jajników (tj. w obrębie więzadła szerokiego), albo jedno lub oba jądra mogą zstępować do moszny.

B. 46,XY DSD – Androgen Insensitivity (aka „Testicular Feminization”) Syndrom

• Pojawia się w genetycznych mężczyzn z mutacjami w receptorze androgenowym (AR)
• Brak wirylizacji z powodu niezdolności AR do wiązania testosteronu lub DHT
• XY płeć odwrócenie z względnie normalnymi żeńskimi zewnętrznymi narządami płciowymi, ale niedorozwiniętymi jądrami
• Przewody mezonefryczne są szczątkowe lub brak ich z powodu niewrażliwości na sygnalizację testosteronu
• Normalna produkcja MIS z komórek Sertoliego powoduje regresję przewodu Müllera, więc brak jajowodów, macicy lub górnej 1/3 pochwy

C. 46,XY DSD – niedobór 5α-reduktazy

• Pojawia się u genetycznie uwarunkowanych mężczyzn z mutacjami w 5α-reduktazie niezbędnej do konwersji testosteronu do silniejszego androgenu, dihydrotestosteron (DHT)
• Zewnętrzne narządy płciowe są częściowo wirylizowane
• Przewody mezonefryczne są nienaruszone, ponieważ wymagają tylko testosteronu (który jest nadal obecny)
• Normalna produkcja MIS z komórek Sertoliego powoduje regresję przewodu paramezonefrycznego

D. 46,XX DSD – zmaskulinizowane zewnętrzne narządy płciowe z powodu wrodzonego przerostu nadnerczy

• Może występować jako DSD u genetycznych samic często z powodu defektów w 21-hydroksylazy niezbędnej do syntezy kortyzolu -brak sprzężenia zwrotnego z przysadką powoduje nadprodukcję ACTH i nadczynność nadnerczy
• Zwiększona produkcja słabych hormonów androgennych z nadnerczy (nie może wytwarzać kortyzolu ani aldosteronu, ale może wytwarzać androgeny takie jak androstenedion) powoduje słabą wirylizację zewnętrznych narządów płciowych:
• Powiększona łechtaczka
• Częściowe lub całkowite zlanie się warg sromowych większych
• Wewnętrzne narządy płciowe są KOBIECE
• Testa nieobecne (brak SRY)
• Brak przewodów mezonefrycznych (męskich) (brak testosteronu wspierającego ich rozwój)
• NO MIS, więc struktury kanałów Müllera (żeńskie) (macica i jajowód) są nienaruszone.

WAŻNA UWAGA: Genetyczni mężczyźni (46, XY) mogą również występować z wrodzonym przerostem nadnerczy. Jednak w tych przypadkach osobniki te są już wirylizowane przez testosteron produkowany przez jądra, więc zazwyczaj nie występują u nich DSD. Jednakże, ponieważ ich nadnercza nie mogą wytwarzać kortyzolu i/lub aldosteronu, wymagają one natychmiastowej hormonalnej terapii zastępczej.

1. Pęcherz moczowy (z wyjątkiem trigonu) pochodzi z tkanki związanej z:

1. metanephric blastema
2. mesonephric ducts
3. paramesonephric ducts
4. cloaca / urogenital sinus

ANSWER

2. Moszna u samca jest rozwojowo homologiczna do której struktury u samicy?

1. clitoris
2. labia majora
3. labia minora
4. mesovarium

ANSWER

3. Kłębuszki nerki wywodzą się z:

1. pączka moczowodowego
2. blastemy metanefrycznej
3. przewodów paramefrycznych
4. przewodówmesonefrycznych

ANSWER

4. Rozwijające się nerki mogą czasami łączyć się w jeden narząd w kształcie podkowy, który zazwyczaj będzie znajdował się:

1. w jamie miednicy, owinięte wokół prawej lub lewej tętnicy biodrowej wspólnej
2. w jamie brzusznej, na poziomie tętnicy krezkowej dolnej
3. w jamie brzusznej, na poziomie tętnicy krezkowej górnej
4. w jamie brzusznej, na poziomie tętnicy trzewnej
5. w jej normalnym położeniu w jamie brzusznej, ale prawie zawsze z nadliczbowymi tętnicami

ANSWER

5. Przewód deferens wywodzi się z:

1. pączka moczowodowego
2. blastemy śródmiąższowej
3. przewodów nerkowych
4. przewodów śródmiąższowych

ANSWER

6. Wielotorbielowatość nerek:

1. powstaje z powodu wad w rozwoju przewodów mezonefrycznych.
2. zwykle powoduje polihydramnios.
3. często wiąże się z nieprawidłowym utrzymywaniem się i późniejszym tworzeniem torbieli w obrębie allantois.
4. może powstać w wyniku błędów w polaryzacji apikalnej w stosunku do bazalnej nabłonka kanalików nerkowych.
5. Wszystko z powyższych

ANSWER

7. Stan znany jako pseudopłciowość kobiet:

1. występuje u osób genetycznie męskich (46, XY).
2. charakteryzuje się obecnością sfeminizowanych zewnętrznych narządów płciowych.
3. jest powszechnie spowodowany wrodzonym przerostem nadnerczy.
4. Wszystkie powyższe stwierdzenia są prawdziwe.
5. ŻADNE z powyższych stwierdzeń nie jest prawdziwe.

ODPOWIEDŹ

8. Kanaliki zbiorcze nerki wywodzą się z:

1. pączka moczowodowego
2. blastemy metanefrycznej
3. kanalikówmesonephric
4. paramesonephric ducts

ANSWER

9. Przewody jajowodowe wywodzą się z:

1. metanephric blastema
2. cloaca / urogenital sinus
3. mesonephric ducts
4. paramesonephric ducts

ANSWER

10. Zarodek, który jest genetycznie męski (46,XY), ale BRAKUJE receptorów wymaganych do odpowiedzi na testosteron, będzie miał zazwyczaj:

1. otwór pochwy, ale NIE macicę.
2. jajowody.
3. jajniki.
4. WSZYSTKO z powyższych.

ANSWER

11. Komórki śródmiąższowe (Leydiga) jądra wywodzą się głównie z:

1. grzebienia nerwowego
2. mezodermy płaskonabłonkowej
3. mezodermy somatycznej
4. mezodermy pośredniej
5. endodermy

ANSWER

12. Część brzuszna i grzbiet prącia u samca są rozwojowo homologiczne z którą strukturą u samicy?

1. clitoris
2. labia majora
3. labia minora
4. perineal body
5. mons pubis

ANSWER

13. Komórki rdzenia nadnerczy wywodzą się z:

1. grzebienia nerwowego
2. mezodermy płanchnicznej
3. mezodermy somatycznej
4. mezodermy pośredniej
5. endodermy

ANSWER

Dla pozycji 14 – 19, wybierz z poniższej listy opcję oznaczoną jedną literą, która jest najbardziej zbliżona do każdej ponumerowanej pozycji poniżej. Opcje z listy mogą być użyte raz, więcej niż raz, lub wcale.
a. metanephric blastema mesenchyme
b. ureteric bud
c. mesonephric duct
d. paramesonephric duct
e. cloaca / urogenital sinus

14. pęcherz moczowy (z wyjątkiem trójkąta)
ANSWER

15. przewód wyprowadzający
ANSWER

16. jajowód (jajowód)
ANSWER

17. moczowód
ANSWER

18. kanaliki zbiorcze nerki
ANSWER

19. dolne 2/3 pochwy
ANSWER

.