Alai

Ford Mustang GT

Ponieważ został wprowadzony pięć miesięcy przed normalnym rozpoczęciem roku produkcyjnego 1965 i wyprodukowany obok 1964 Ford Falcons i 1964 Mercury Comets, najwcześniejsze Mustangi są powszechnie określane jako model 1964½. Niemniej jednak, wszystkie samochody „1964½” otrzymały w momencie produkcji federalne numery VIN z 1965 r. i – z wyjątkiem najwcześniejszych materiałów promocyjnych – były sprzedawane przez Forda jako modele 1965. W modelu low-end hardtop zastosowano silnik „U-code” 170 cu in (2.8 L) straight-6 zapożyczony z Falcona, jak również trzybiegową manualną skrzynię biegów, a cena detaliczna wynosiła 2,368 USD. Standardowe wyposażenie wczesnych Mustangów z 1965 roku obejmowało czarne przednie pasy bezpieczeństwa, lampkę w schowku i wyściełaną deskę rozdzielczą. Produkcja rozpoczęła się w marcu 1964 i oficjalne wprowadzenie następujące 17 kwietnia na 1964 World’s Fair.

Several zmiany do Mustanga wystąpił na początku normalnej produkcji roku modelowego 1965, pięć miesięcy po jego wprowadzeniu. Te samochody są znane jako „późne 65’s,” i zostały zbudowane po fabryce retooling w sierpniu 1964 roku. Zmieniono linię silników, wprowadzając silnik „T-code” o pojemności 200 cali (3,3 l), który produkował 120 KM (89 kW; 122 PS). Produkcja silnika „F-code” o pojemności 260 cm3 (4,3 l) zakończyła się wraz z końcem roku modelowego 1964. Został on zastąpiony nowym silnikiem „C-code” 289 cali (4,7 l) o mocy 200 KM (150 kW) z dwulitrowym gaźnikiem jako podstawowa jednostka V8. Następna w kolejności była wersja „A-code” 225 KM (168 kW; 228 PS) z gaźnikiem czterocylindrowym, a następnie niezmieniona wersja „Hi-Po” „K-code” 271 KM (202 kW; 275 PS) 289. Generator prądu stałego został zastąpiony we wszystkich Fordach nowym alternatorem prądu zmiennego (sposobem na odróżnienie modelu 1964 od 1965 jest sprawdzenie, czy na kontrolce alternatora na desce rozdzielczej widnieje napis „GEN” czy „ALT”). Mustang w wersji GT został wprowadzony jako „GT Equipment Package” i zawierał silnik V8 (najczęściej 225 KM (168 kW; 228 PS) 289), światła przeciwmgielne montowane na grillu, listwy na panelach bocznych i hamulce tarczowe. We wnętrzu w opcji GT dodawano inną tablicę przyrządów, która zawierała prędkościomierz, wskaźnik paliwa, wskaźnik temperatury, wskaźnik ciśnienia oleju i amperomierz na pięciu okrągłych tarczach (wskaźniki nie były jednak oznaczone cyframi). Czterotaktowy silnik gaźnikowy był teraz dostępny w każdym stylu nadwozia. Dodatkowo, światła cofania były opcją dodawaną do samochodu od sierpnia 1964 roku. Mustang był początkowo dostępny w wersji hardtop lub kabriolet, ale we wczesnych fazach projektowania samochodu mocno zastanawiano się nad modelem fastback. W 1965 r. narodził się Shelby Mustang, który był dostępny tylko w nowo wprowadzonej wersji nadwozia fastback z odchyloną do tyłu tylną szybą i charakterystycznymi żaluzjami wentylacyjnymi.

Standardowe wyposażenie wnętrza Mustanga z 1965 roku obejmowało regulowane fotele kubełkowe kierowcy i pasażera, radio AM oraz shifter montowany w podłodze w różnych opcjach kolorystycznych. Ford dodał dodatkowe opcje wnętrza podczas 1965 roku modelowego. Grupa dekoracji wnętrza była popularnie znana jako „Pony Interior” ze względu na dodanie wytłoczonych kucyków na przedniej części siedzeń, a także zawierała zintegrowane podłokietniki, drewnopodobne akcenty i okrągły zestaw wskaźników, który zastąpił standardowe oprzyrządowanie Falcona. Dostępne były również osłony przeciwsłoneczne, (mechaniczne) zdalnie sterowane lusterko, konsola podłogowa i ławka. Ford później zaoferował klimatyzację pod deską rozdzielczą i wycofał się z opcji siedzeń winylowych z wkładem z tkaniny, oferowanych tylko we wczesnych modelach z 1965 roku. Jedną z opcji zaprojektowanych wyłącznie dla zabawy był Rally-Pac. Wprowadzony w 1963 roku po sukcesie Forda w tegorocznym Rajdzie Monte Carlo i dostępny w innych modelach kompaktowych i pośrednich Forda i Mercury, Rally-Pac był połączeniem zegara i obrotomierza montowanego na kolumnie kierownicy. Był dostępny jako element zamawiany fabrycznie w cenie 69,30 USD. Opcja 14-calowych obręczy była dostępna dla pojazdów Rally-Pac i GT350R, poszerzając rozstaw kół przednich i tylnych do 57,5″. Reprodukcje są obecnie dostępne w wielu źródłach części do odrestaurowania Mustanga. Kompas, tylne pasy bezpieczeństwa, A/C, i światła wsteczne były również opcjonalne.

Nationwide ankieta właścicieli przez Popular Mechanics zawierała wiele skarg na miejsce na nogi. Oszczędność paliwa była bardzo dobra dla tego okresu, z opublikowanym testem przez Popular Mechanics oceniającym mały 260 cubic inch V8 z automatyczną skrzynią biegów na 20.93 mpg przy 60 mph.

The 1966 Mustang zadebiutował z umiarkowanymi zmianami wykończenia, w tym nowy grill, ozdoby boczne, pokrywy kół i kołpak gazowy. Nowa trzybiegowa automatyczna skrzynia biegów Forda C-4 „cruise-o-matic” stała się dostępna dla silnika V8 o mocy 225 KM. Silnik 289 „HiPo” K-code był również oferowany z przekładnią C-4, ale miał mocniejsze elementy wewnętrzne i można go rozpoznać po zewnętrznej obudowie serwa, która jest oznaczona literą „C”. Wałek rozrządu o długim czasie trwania, który pozwalał wysokoobrotowej 289 na osiągnięcie mocy, z której była znana, nie był przyjazny dla automatycznego konwertera momentu obrotowego o niskiej prędkości obrotowej. HiPo” można było bardzo łatwo rozpoznać po 1-calowym (25 mm) tłumiku drgań (w porównaniu do 1/2 cala w wersji 225 KM) i braku modułu wyprzedzenia podciśnienia w dwupunktowym rozdzielaczu. Przy zdjętych pokrywach zaworów widać dużą literę „K” wytłoczoną pomiędzy sprężynami zaworowymi, która wraz z wkręcanymi sworzniami (w przeciwieństwie do wciskanych sworzni w innych 289-kach) służy do regulacji dźwigienek zaworowych. Oferowano również wiele nowych opcji kolorystycznych lakieru i wnętrza, system dźwiękowy AM/ośmiościeżkowy oraz jedno z pierwszych monofonicznych radioodbiorników samochodowych AM/FM. Usunięto również zestaw przyrządów Falcon; wcześniej opcjonalne elementy, w tym okrągłe wskaźniki i wyściełane osłony przeciwsłoneczne, stały się standardowym wyposażeniem. Mustang byłby najlepiej sprzedającym się kabrioletem w 1966 roku, z 72,119 sprzedanych, pokonując numer dwa Impala przez prawie 2:1.

The 1965 i 1966 Mustangi są zróżnicowane przez różnice w wyglądzie zewnętrznym, mimo podobnej konstrukcji. Różnice te obejmują emblemat na ćwierćpanelach za drzwiami. Od sierpnia 1964 produkcji, emblemat był pojedynczy pionowy kawałek chromu, podczas gdy dla modeli 1966 emblemat był mniejszy w wysokości i miał trzy poziome paski rozciągające się od projektu, przypominające „E”. Przednie kratki wlotowe i ornamenty były również różne. Przednia kratka z 1965 roku miała wzór „plastra miodu”, podczas gdy wersja z 1966 roku była w stylu „szczelinowym”. Podczas gdy oba lata modelowe używały emblematu „Horse and Corral” na kratce, 1965 miał cztery paski rozciągające się z każdej strony corralu, podczas gdy w 1966, te paski zostały usunięte. Rok modelowy 1966 widział wprowadzenie „High Country Special” limitowanej edycji, 333 z nich zostały sprzedane w Kolorado, Wyoming i Nebraska.

Gdy Ford chciał wprowadzić Mustanga w Niemczech, odkryli, że firma Krupp już zarejestrowała nazwę dla ciężarówki. Niemiecka firma zaoferowała sprzedaż praw za 10 000 USD. Ford odmówił i usunął plakietki Mustanga z eksportowanych egzemplarzy, zamiast tego nazywając samochody jako T-5 (nazwa projektu Mustanga przedprodukcyjnego) na rynek niemiecki do 1979 roku, kiedy to wygasły prawa autorskie firmy Krupp.

Ten artykuł jest udostępniony na licencji GNU Free Documentation License. Wykorzystano w nim materiały z Wikipedii.

.