Ten artykuł analizuje koncepcję Franklina D. Roosevelta i jego relacje z Democratic National Committee podczas jego prezydentury. Dowodzi, że w latach 20. Roosevelt chciał zreorganizować DNC, aby wykorzystać go jako narzędzie do uczynienia z Partii Demokratycznej partii bardziej wyraźnie liberalnej w swej ideologii i programie politycznym oraz bardziej demokratycznej i partycypacyjnej w procesach podejmowania decyzji i zbierania funduszy. Ujawnia jednak, że po swoim wyborze na prezydenta nie dążył już do wewnętrznej reformy DNC w tym celu i polegał na realizacji programu politycznego Nowego Ładu w celu liberalizacji Partii Demokratycznej, wykorzystując jednocześnie specjalne wydziały DNC do kooptacji liberalnych grup interesów i bloków wyborczych, które przyciągnęły Roosevelta i Nowy Ład. Niniejszy artykuł konkluduje, że ekspansja specjalnych wydziałów DNC dla czarnych, kobiet i pracowników spowodowała, że DNC do 1945 r. bardziej odzwierciedlała i odpowiadała na liberalnie nastawione bloki wyborcze i grupy interesów.
.