Mikrowłókna
Mikrowłókna są modyfikacjami powierzchni komórek, które zwiększają powierzchnię komórki bez znaczącego zwiększania jej rozmiaru. Mikrokosmki są często widoczne w narządach, w których nabłonek odgrywa podstawową rolę we wchłanianiu cząsteczek. Mikrokosmki są podtrzymywane przez sieć mikrofilamentów aktyny. Pojedyncze mikrokosmki są trudne do wyodrębnienia w mikroskopie świetlnym i często występują jako pasmo biegnące w poprzek apikalnego aspektu warstwy komórek.
Cilia
Cilia są projekcjami i rodzajem organelli widocznych na apikalnej powierzchni komórek nabłonkowych. W wielu miejscach biją one w sposób skoordynowany. Pomaga to w przemieszczaniu się materiału po powierzchni nabłonka w sposób równoległy do jego powierzchni.
Połączenia komórkowe
Połączenia lub połączenia komórkowe są szczególnie obfite w tkankach nabłonkowych. Struktury te składają się z kompleksów białkowych i indukują łączność między sąsiadującymi komórkami nabłonka, między komórką a macierzą zewnątrzkomórkową. Mogą one przyczynić się do funkcji barierowej nabłonka i kontrolować transport parakomórkowy.
Złącza komórkowe są punktami kontaktowymi między błoną plazmatyczną a komórkami tkanki. Niektóre przykłady głównych typów połączeń komórkowych: połączenia ścisłe, połączenia szczelinowe, desmosomy i hemidesmosomy. Połączenia ścisłe to białka transmembranowe połączone na zewnętrznej błonie plazmatycznej. Gap junctions połączyć cytoplazmy dwóch komórek i pozwalają na przejście cząsteczek swobodnie między komórkami.
Desmosomy i hemidesmosomy pozwalają na silne przywiązanie między komórkami lub do błony podstawnej. Desmosomy przyczepiają się do mikrofilamentów cytoszkieletu zbudowanego z białek keratyny. Hemidesmosomy są podobne do desmosomów pod względem funkcji, jednak przyczepiają komórkę nabłonka do błony podstawnej, a nie do sąsiedniej komórki.
.