Alai

Lęk jest częścią ludzkiego doświadczenia, a czasami słowo „lęk” jest rozwodnione. Ludzie martwią się o wiele różnych rzeczy. Finanse, stabilność pracy, związki, wychowanie dzieci, zdrowie i bezpieczeństwo przychodzą do głowy jako wspólne zmartwienia na co dzień. Nie wszystkie zmartwienia, jednak, kwalifikuje się jako lęk.

Zaburzenia lękowe obejmują zaburzenia, które dzielą cechy nadmiernego lęku i niepokoju, które negatywnie wpływają na funkcjonowanie. Dla dzieci może to oznaczać, że lęk utrudnia codzienne dotarcie do szkoły, nawiązanie i utrzymanie przyjaźni, sen w nocy lub skupienie się w klasie. W przypadku dorosłych może to mieć wpływ na pracę, związki romantyczne, przyjaźnie, finanse i zdrowie fizyczne. Lęk objawia się na wiele sposobów (fizycznych, emocjonalnych i behawioralnych), a istnieje kilka zaburzeń, które wchodzą w zakres „zaburzeń lękowych.”

Jednym z pytań, które często zadają rodzice, jest: „Czy mój lęk może powodować lęk u moich dzieci?”. Badania wykazują, że niepokój ma komponent genetyczny. Badania genetyczne wykazują dziedziczność zaburzeń lękowych na poziomie 30-67%. Jeśli krewny pierwszego stopnia dziecka ma zaburzenie lękowe, istnieje szansa, że dziecko również rozwinie lęk w ciągu swojego życia.

Innym pytaniem, które należy rozważyć, jest to: Czy lęk można wychwycić? Jak się okazuje, lęk nie jest po prostu kwestią genetyki. Rodzice i dzieci mogą wzajemnie wpływać na swoje zachowania lękowe, po prostu mieszkając razem. Badanie opublikowane w American Journal of Psychiatry objęło prawie 900 rodzin z dorosłymi bliźniakami, którzy mają dzieci, w celu określenia wpływu środowiska na lęk. Wyniki wykazały silne wsparcie dla środowiskowego przekazywania lęku z rodzica na dziecko, niezależnie od genetyki. W istocie, badanie to wykazało, że zachowań lękowych można się nauczyć i że zachowania lękowe dziecka mogą również zwiększać zachowania lękowe rodzica. Dobra wiadomość płynąca z tych badań jest taka, że rodzice mogą odgrywać aktywną rolę w zmniejszaniu niepokoju u swoich dzieci poprzez zmianę własnego zachowania i modelowanie skutecznych umiejętności radzenia sobie z problemami.

Uważaj na te potencjalne niepokojące zachowania w swojej rodzinie:

Niepokojące rozmowy

Dzieci są mistrzowskimi słuchaczami we wszystkich niewłaściwych momentach. Choć może się okazać, że bezskutecznie powtarzasz w kółko te same wskazówki, może się również okazać, że czas, w którym twoje dzieci się do nich dostrajają, to dokładnie ten sam czas, w którym wydaje ci się, że prowadzisz prywatną rozmowę z innym dorosłym.

Ważne jest, aby przetwarzać niespokojne myśli z kimś, kto cię wysłucha i pomoże ci je przepracować, ale równie ważne jest, aby zauważyć, że dzieci mają tendencję do samodzielnego wypełniania pustych miejsc, kiedy słyszą małe fragmenty potencjalnie przerażających informacji. Rozmawianie o swoich obawach związanych ze szkolną strzelaniną z przyjaciółmi jest zdrowe; niespokojne rozmowy na ten temat przy dzieciach lub w ich pobliżu mogą zwiększyć ich lęki i obawy.

Dzieci obserwują lęki, obawy i niespokojne rozmowy swoich rodziców i mogą przyswoić sobie ten rodzaj myślenia.

Zachowania unikowe

Jeśli określone lęki wyzwalają Cię, możesz zareagować unikaniem ich. Możesz nawet wesprzeć to poprzez wielokrotne omawianie pochodzenia strachu. Jeśli, na przykład, przechodzisz przez ulicę za każdym razem, kiedy napotykasz psa, możesz również wspomnieć o tym, że zostałeś ugryziony przez psa jako małe dziecko, aby wyjaśnić, dlaczego postrzegasz psy jako nieprzewidywalne. Jest to powszechna reakcja na strach oparty na wcześniejszych doświadczeniach. Problem polega na tym, że dzieci przejmują unikanie zachowań swoich rodziców. W tym przypadku otrzymują wiadomość, że wszystkie psy są przerażające i nieprzewidywalne i należy ich unikać.

Pracowanie nad konkretnymi lękami wymaga czasu i praktyki. Aby uniknąć dzielenia się tymi lękami z dziećmi, skorzystaj z pomocy współmałżonka lub innej osoby dorosłej w ich życiu, aby mieć pewność, że dzieci mają zdrową ekspozycję na twoje wyzwalacze bez wyłączania centrum alarmowego. W przypadku strachu przed psami, współmałżonek może zabrać dzieci na dzień adopcji zwierząt, aby popatrzyły i pogłaskały psy i koty, aby znieczulić się na niepokój związany z nieprzewidywalnością.

Zachowania osłaniające

Negatywne zachowania rodzicielskie, które wyzwalają lęk, mogą obejmować zachowania, które próbują osłaniać dzieci przed wszelką potencjalną szkodą. Częste ostrzeżenia być ostrożnym podczas gdy bawić się i umieszczać ograniczenia na jak wysoki dzieci mogą wspinać się lub dokąd mogą skakać od są przykłady osłaniać dzieci przy zabawą. Przesłanie jest dość jasne: zabawa jest niebezpieczna i może ci się stać krzywda.

Dzieci muszą angażować się w zdrowe podejmowanie ryzyka, aby mogły zobaczyć, do czego są zdolne i nauczyć się podejmować zdrowe decyzje. Kiedy rodzice osłaniają dzieci przed potencjalnymi zagrożeniami, które w rzeczywistości mogą nie istnieć, dzieci martwią się i unikają ryzyka.

Rodzice mogą ograniczyć środowiskowe przekazywanie zachowań lękowych, podejmując następujące kroki:

Znaj swoje własne czynniki wyzwalające

Prowadzenie rejestru czynników wyzwalających własne myśli lękowe pomoże określić, co wywołuje u Ciebie niepokój i gdzie możesz potrzebować pomocy. Czasami niepokój jest wywoływany przez konkretne lęki, ale może być również wywołany przez pewne miejsca i wydarzenia, przytłaczającą ilość stresu lub interakcje z innymi.

Gdy czujesz się niespokojny, notuj, co się dzieje, o jakiej porze dnia i o czym myślałeś lub co robiłeś tuż przed pojawieniem się objawów niepokoju. Gdy zobaczysz, że wyłania się jakiś wzór, będziesz mógł wskazać swoje punkty spustowe.

Zachęcaj do zdrowego ryzyka

Gdy dzieci uczą się stawiać czoła wyzwaniom i oceniać swoje mocne i słabe strony na własnych warunkach, dowiadują się, jak rozwijać się w tym świecie. Jeśli oglądanie dzieci wspinających się po skalnej ścianie uruchamia twój ośrodek alarmowy, poproś przyjaciela, aby dołączył do ciebie w parku, abyście mogli pójść na szybki spacer, gdy poczujesz niepokój. Jeśli kontakty towarzyskie w dużych grupach są dla Ciebie trudne, ale chcesz, aby Twoje dzieci czuły się komfortowo w grupach, podrzuć je na przyjęcia lub wyślij je ze współmałżonkiem lub inną dorosłą osobą.

Dzieci potrzebują zachęty do podejmowania zdrowego ryzyka. Nie musisz przyłączyć się do nich na kolejce górskiej, ale musisz pozwolić im spróbować.

Porozmawiaj o zdrowych umiejętnościach radzenia sobie z problemami

Wszyscy czasami czujemy się niespokojni, a dorastanie nie zawsze jest zabawą i grą. Kiedy rodzice modelują zdrowe strategie zarządzania stresem i niepokojem oraz radzenia sobie z nimi, dzieci uczą się, że mogą radzić sobie z czynnikami wyzwalającymi i stresującymi samodzielnie.

• Naucz głębokiego oddychania (wdech na cztery, przytrzymaj na cztery,
• Korzystaj z aplikacji mindfulness, aby się zrelaksować
• Naucz progresywnego rozluźniania mięśni, aby uwolnić napięcie mięśni
• Wspólny codzienny spacer
• Zachęcaj do prowadzenia dziennika
• Utwórz rodzinne pudełko na zmartwienia, aby odłożyć zmartwienia na bok

Lęk może wpływać na wszystko, od szkoły i pracy, przez zdrowie fizyczne, po związki i nie tylko. Nauczenie się identyfikacji czynników wyzwalających i znalezienie umiejętności radzenia sobie z nimi, które działają dla Ciebie, nie tylko pomaga Ci zarządzać swoim niespokojnym cyklem myślowym, ale także uczy Twoje dzieci, że mogą nauczyć się radzić sobie z własnymi czynnikami wyzwalającymi i pracować przez wzloty i upadki, które naturalnie występują w miarę ich rozwoju.

.