Dwa gatunki legwanów lądowych endemicznych dla Galapagos są jedynymi dwoma gatunkami z rodzaju Conolophus. Należą one do najbardziej prymitywnych członków rodziny legwanów. Conolophus subcristatus (legwan lądowy z Galapagos) występuje na sześciu wyspach, a Conolophus pallidus (legwan lądowy z Santa Fe) tylko na wyspie Santa Fe. Oba zamieszkują jałowe regiony Wysp Galapagos, gdzie śpią w norach lądowych, aby zachować ciepło ciała w nocy.
Pguan lądowy z Galapagos żywi się kaktusami (głównie kaktusem opuncji figowej) i ich kwiatami. Nie odczuwa żadnych negatywnych skutków jedzenia kolców kaktusów, które łatwo przechodzą przez jego układ pokarmowy. Nie jest niczym niezwykłym zobaczyć je siedzące pod kaktusem, czekające na spadające kawałki. Zazwyczaj używają swoich przednich łap do zeskrobywania większych kolców z opuszek, ale nie przeszkadzają im mniejsze kolce. Zwykle połykają owoce kaktusa w ciągu zaledwie kilku połknięć. Podobnie jak inne legwany, młode osobniki żywią się głównie owadami.
Ta jaszczurka osiąga średnio 1,2 m (4 ft.) długości. Jest żółtawy z brązowymi plamami na bokach i nogach, i ma kolczasty grzebień biegnący grzbietowo od jego head.
Galapagos legwany lądowe są terytorialne i sygnalizują swoją agresję kiwaniem głową. Samiec agresywnie sądzi samicę. Po kopulacji samica ucieka i znajduje miejsce do wykopania gniazda, w którym zakopuje sprzęgło do 25 jaj.
Gdy Karol Darwin odwiedził Wyspy Galapagos w 1835 roku, znalazł tak wiele nor legwanów lądowych Galapagos, że musiał ostrożnie stąpać. Dziś bardzo niewiele z tych legwanów istnieje. Ludzie wprowadzili na wyspy różne zwierzęta domowe, w tym kozy, które zjadły ochronny podszerstek roślinności, narażając w ten sposób młode jaszczurki na ataki ptaków drapieżnych.
.