Znajdź źródła: „Ivan Lendl” – wiadomości – gazety – książki – scholar – JSTOR (kwiecień 2013) (Learn how and when to remove this template message)
Wczesne życie i karieraEdit
Lendl urodził się w rodzinie tenisowej w Ostrawie, w kraju morawsko-śląskim, w Czechosłowacji (obecnie Czechy). Jego rodzice byli najlepsi gracze w Czechosłowacji, a jego matka Olga, urodzony Jeništová, był w pewnym momencie w rankingu nr 2 kobiet player in the country.
Lendl po raz pierwszy pojawił się w tenisie uwagę świata jako junior gracza. W 1978 roku zdobył tytuły mistrzowskie w grze pojedynczej chłopców na French Open i Wimbledonie i był numerem 1 na świecie w rankingu juniorów.
Lendl przeszedł na zawodowstwo w 1978 roku. Po osiągnięciu pierwszego finału na najwyższym poziomie w 1979 roku, zdobył siedem tytułów w 1980 roku, w tym trzy zwycięstwa w turniejach w trzech kolejnych tygodniach na trzech różnych nawierzchniach. W 1980 roku Lendl był członkiem zwycięskiej drużyny Czechosłowacji w Pucharze Davisa. Był siłą napędową reprezentacji Czechosłowacji w pierwszej połowie lat osiemdziesiątych. Należał również do czechosłowackiej drużyny, która wygrała Drużynowy Puchar Świata w 1981 roku oraz zajęła drugie miejsce w 1984 i 1985 roku. Jednak przestał grać w tych wydarzeniach po przeprowadzce do Stanów Zjednoczonych w 1986 roku, ponieważ Czechosłowacki Związek Tenisowy postrzegał go jako „nielegalnego uciekiniera” z ich kraju.
Sukces kontynuowany w 1981 roku, jak zdobył dziesięć tytułów, w tym jego pierwszy sezon-końcówka Masters Grand Prix Tour tytuł, pokonując Vitas Gerulaitis w pięciu setach. Przeniósł się do Stanów Zjednoczonych w 1981 roku, najpierw mieszkając w domu swojego mentora i przyjaciela, Wojtka Fibaka.
W 1982 roku wygrał 15 z 23 turniejów singlowych, w których brał udział i miał 44-meczową passę zwycięstw.
Lendl rywalizował w World Championship Tennis (WCT), gdzie wygrał wszystkie dziesięć turniejów, w których brał udział, w tym swój pierwszy WCT Finals, gdzie pokonał Johna McEnroe w setach. Ponownie zmierzył się z McEnroe w finale Masters Grand Prix i wygrał w setach, zdobywając swoje drugie mistrzostwo kończące sezon WCT. W erze, gdy pula nagród w turniejach gwałtownie rosła ze względu na rywalizację pomiędzy dwoma torami (Grand Prix i WCT), zwycięstwa Lendla szybko uczyniły go najlepiej zarabiającym tenisistą wszech czasów.
Lendl wygrał kolejne siedem turniejów w 1983 roku, jednak nie zdobył żadnego tytułu Wielkiego Szlema we wczesnych latach swojej kariery. Swój pierwszy finał Wielkiego Szlema osiągnął podczas French Open w 1981 roku, gdzie przegrał w pięciu setach z Björnem Borgiem. Drugi tytuł Lendl zdobył podczas US Open w 1982 roku, gdzie został pokonany przez Jimmy’ego Connorsa. W 1983 roku, był wicemistrzem zarówno na Australian Open i US Open.
W lipcu 1983 roku, Lendl grał trzy mecze pokazowe (przeciwko Johan Kriek, Kevin Curren, i Jimmy Connors) w Sun City, Republika Południowej Afryki, w apartheid-era bantustan Bophuthatswana. Czechosłowacka Federacja Sportu (ČSTV), kontrolowana przez partię komunistyczną, wydaliła go z czechosłowackiej drużyny Pucharu Davisa i ukarała grzywną w wysokości 150 000 dolarów. Lendl zakwestionował karę i grzywnę.
Premierowe lataEdit
W 1984 roku Lendl kupił własny dom w Greenwich w stanie Connecticut. Lendl zdobył swój pierwszy tytuł wielkoszlemowy na French Open 1984, gdzie pokonał McEnroe w długim finale. Przegrywając dwa sety do miłości i przegrywając 4-2 w czwartym secie, Lendl powrócił, by zdobyć tytuł 3-6, 2-6, 6-4, 7-5, 7-5. McEnroe następnie pokonał Lendla w prostych setach w obu finałach US Open 1984 i Volvo Masters 1984 (rozegranych w styczniu 1985).
Lendl przegrał w finale French Open 1985 z Matsem Wilanderem. Następnie zmierzył się ponownie z McEnroe w finale US Open, wygrywając w setach prostych. Był to pierwszy z trzech kolejnych tytułów w US Open dla Lendla i część ośmiu kolejnych finałów US Open. Po raz drugi i ostatni dotarł do finału WCT, pokonując Tima Mayotte’a w trzech setach. Zdobył również tytuł Masters Grand Prix po raz trzeci, pokonując Borisa Beckera w trzech setach.
Wygrał tytuły French Open w 1986 i 1987 roku, jak również kończące sezon 1986 i 1987 tytuły mistrzowskie Masters Grand Prix, gdzie pokonał Beckera (1986) w prostych setach i Wilandera (1987) w trzech setach. To doprowadziło go do piątego i ostatniego tytułu Grand Prix na koniec roku.
W każdym roku od 1985 do 1987, procent wygranych meczów Lendla wynosił ponad 90%. Ten rekord został wyrównany przez Rogera Federera w latach 2004-2006, ale Lendl pozostaje jedynym męskim tenisistą z ponad 90% wygranych meczów w pięciu różnych latach (1982 był pierwszym, 1989 ostatnim). Od US Open 1985 do Australian Open 1988, Lendl osiągnął dziesięć kolejnych półfinałów Wielkiego Szlema – rekord, który został pobity przez Federera w 2007 Australian Open.
Lendl rozpoczął 1989 roku, zdobywając swój pierwszy tytuł Australian Open, wygrywając w finale w prostych setach z Miloslavem Mečířem, a następnie wygrał 10 tytułów z 17 turniejów, w których brał udział. Lendl z powodzeniem obronił swój tytuł w Australian Open w 1990 roku.
Jedynym singlowym tytułem Wielkiego Szlema, którego Lendlowi nigdy nie udało się wygrać, był Wimbledon. Po osiągnięciu półfinałów w 1983 i 1984 roku, dwukrotnie dotarł do finału, przegrywając w prostych setach z Beckerem w 1986 roku i Patem Cashem w 1987 roku. W 1988 i 1989 roku dotarł do półfinału, ale za każdym razem przegrał z Beckerem. W 1990 roku Lendl zaczął intensywnie trenować i poprawiać swoją grę na korcie trawiastym. Przestawił się na rakietę o większej główce i opuścił French Open 1990, aby spędzić więcej czasu na treningach na trawie. Wygrał Queen’s Club Championships, odnosząc komfortowe zwycięstwa w setach prostych nad McEnroe w półfinale i Beckerem w finale, ale nie był w stanie powtórzyć tej formy na Wimbledonie, i chociaż dotarł do półfinału po raz siódmy w ciągu ośmiu lat, przegrał z ostatecznym mistrzem Stefanem Edbergiem w setach prostych.
Późniejsza karieraEdit
Lendl pozostał blisko szczytu rankingów w 1991 roku. Pominął French Open ponownie, aby skupić się na Wimbledonie, ale przegrał w trzeciej rundzie z Davidem Wheatonem i nigdy nie zdobył tytułu w Wimbledonie. Australian Open w styczniu tego roku, gdzie przegrał w czterech setach z Beckerem, był jego ostatnim finałem Wielkiego Szlema.
Lendl był dobrze znany ze swojego drobiazgowego i intensywnego treningu i reżimu kondycji fizycznej, a jego naukowe podejście do przygotowania i gry. W ramach przygotowań do US Open, zatrudnił tych samych pracowników, którzy położyli twarde nawierzchnie kortów na Flushing Meadows każdego roku, aby zainstalować dokładną kopię na terenie swojego domu w Greenwich, Connecticut.
Lendl ogłosił swoją emeryturę z profesjonalnego tenisa 21 grudnia 1994 roku, w wieku 34 lat, z powodu przewlekłego bólu pleców. Jego ostatni profesjonalny mecz przed tym był jego porażka w drugiej rundzie US Open w 1994 roku, trzy i pół miesiąca wcześniej.
Lendl wygrał karierę w sumie 94 ATP tytuły singlowe (plus 57 innych turniejów non-ATP, w sumie 151 tytułów singlowych) i 6 tytułów deblowych, a jego kariera całkowita suma nagród pieniężnych 21 262 417 dolarów była rekordowa w tym czasie. W 2001 roku został przyjęty do International Tennis Hall of Fame.
Powrót na kortEdit
10 kwietnia 2010 roku, Lendl powrócił do gry w Caesars Tennis Classic exhibition match w Atlantic City, New Jersey, przeciwko swojemu rywalowi z końca lat 80-tych, Matsowi Wilanderowi, jego pierwszy turniej od czasu przejścia na emeryturę w 1994 roku. Przegrał mecz w jednym secie 3-6.
W dniu 28 lutego 2011 roku, Lendl wrócił na kort ponownie w meczu wystawowym przeciwko McEnroe w Madison Square Garden w Nowym Jorku. Planowano, że będzie to jeden set, pierwszy do ósmego. Jednak McEnroe, prowadząc 6-3, kontuzjował kostkę i musiał wycofać się z meczu.
W maju 2012 roku, Lendl zagrał w Pradze po raz pierwszy od lat 70-tych, w turnieju 2012 Sparta Prague Open. Pokonał kolegę z Czech Jiříego Nováka w meczu exhibition.
Kariera trenerskaEdit
W dniu 31 grudnia 2011 roku Lendl został mianowany trenerem Andy’ego Murraya. Lendl został uznany za poprawę dojrzałości i spójności Murraya, prowadząc go do jego pierwszych dwóch zwycięstw w Wielkim Szlemie w 2012 US Open i 2013 Wimbledon Championships. Wygrywając US Open w 2012 roku, Murray stał się drugim graczem w Erze Otwartej, po Lendlu, który przegrał swoje pierwsze cztery finały Wielkiego Szlema, a wygrał piąty. W dniu 19 marca 2014 roku ogłoszono, że Lendl i Murray będzie zakończenie ich dwuletnie partnerstwo coaching.
W dniu 12 czerwca 2016 roku, Lendl ponownie dołączył do zespołu trenerskiego Andy Murray. Do końca 2016 roku Murray stał się światowym nr 1, zdobywając swój drugi tytuł Wimbledonu, trzecie główne mistrzostwo w ogóle, drugi złoty medal olimpijski w singlu i swój pierwszy tytuł ATP World Tour Finals, pokonując Novaka Djokovica.
W sierpniu 2018 roku Lendl dołączył do zespołu Alexandra Zvereva. Rozstali się w lipcu 2019 roku z powodu rozczarowujących wyników w 2019 roku i różnic osobistych. Zverev stwierdził, że Lendl był bardziej zainteresowany swoim psem lub swoją grą w golfa niż profesjonalnym coachingiem.
.