October 30, 2017
IVs and You: Don’t get STUCK not knowing the lowdown
Are you one of those people who hates going to the dentist because of the sound of the drill? Nie możesz znieść tego „szpitalnego zapachu”…? Rozrywasz papierowy fartuch egzaminacyjny za każdym razem, gdy próbujesz go założyć (tyłem)?
Cóż, jestem w pewnym sensie z tobą. Jakkolwiek dziwnie to brzmi, jestem bardziej niż trochę straszny, jeśli chodzi o stawianie czoła igłom na własną rękę. Kiedy pracowałam na oddziale ratunkowym w dużym, miejskim szpitalu dziecięcym, jeden z moich kolegów z wydziału musiałby mnie przyzwać, żebym dostała zastrzyk przeciw grypie, bo prawie bym zemdlała. Absurd. Bez mrugnięcia okiem, zrobiłem dużą liczbę procedur medycznych w całej mojej karierze, które mogą być zdecydowanie umieszczone w kategorii „brutto”, a jednak potrzebuję przyzwoitki, aby uzyskać mój własny mały zastrzyk. W rzeczywistości, kiedy miałem moje 2 dzieci i IV był wymagany pomyślałbyś , że wysoce techniczny mikronaczyniowy chirurgiczny zespół był konieczny, ponieważ działałem jak ta prosta procedura była bardziej złożona niż tnąca krawędź robotics.th
Więc, stawiając czoło temu na, dzisiaj dissect , że wiewiórczy niepokój produkujący procedurę powszechnie znaną jak linia IV.
Skrót IV oznacza dożylny (25 centów!), z intra oznaczającym „w” i żylny reprezentujący „żyła”. Sam sprzęt IV składa się z 2 części: igły i cewnika. Cewnik jest elastyczną, plastikową słomką, która pasuje jak osłona do igły i jest jedyną rzeczą, która pozostaje w ciele po zakończeniu umieszczania. Po założeniu opaski uciskowej i zlokalizowaniu odpowiedniej żyły, igła przenika przez skórę, a po uzyskaniu dostępu do żyły w przezroczystej plastikowej osłonie na górze widoczny jest potwierdzający błysk krwi. Igła jest następnie wycofywana, podczas gdy cewnik jest dalej wprowadzany do żyły, aż w końcu igła jest całkowicie usuwana, pozostawiając w żyle tylko cewnik. Następnie jest on zakręcany lub podłączany do rurki, która może zawierać leki i/lub płyny w linii. Cewnik jest zabezpieczony na zewnątrz skóry za pomocą przezroczystego opatrunku i/lub taśmy medycznej, nie zasłaniając go całkowicie, dzięki czemu miejsce to może być regularnie badane.
Brzmi wystarczająco prosto, prawda? Wszyscy wy, twardzi, dorośli ludzie, czytający to, myślicie sobie: „TO NIE JEST NIC WIELKIEGO.”
Ok, wyobraź sobie, że wykonujesz tę procedurę na maleńkim wcześniaku. Albo kołyszącego się, wyjącego malucha. Albo dziecko z przewlekłą chorobą, które miało tak wiele IVs, że jej żyły są zbliznowaciałe w dół i trudne do uzyskania dostępu. Trochę z game changer od typowych dorosłych żył węża ogrodowego.
Nie ma żadnej prawdziwej magii w udanych IVs, tylko praktyka i doświadczenie. No, i być może trochę voodoo, jak zawsze odrywający właściwą ilość taśmy ZANIM nawet zaczniesz. Niektórzy po założeniu opaski uciskowej wielokrotnie uderzają skórę, aby żyła się „wyróżniała”, a inni używają wymyślnych urządzeń do identyfikacji właściwego miejsca. Kiedy kroplówka jest już założona i zabezpieczona, naprawdę nie powinno boleć. Czasami ludzie opisują, że są w stanie poczuć chłodną temperaturę płynów wchodzących przez cewnik, ale jeśli jest ból w miejscu podania kroplówki, to należy ją natychmiast ocenić, aby upewnić się, że jest nadal drożna i swobodnie płynie.
Cokolwiek to jest rytuał, zawsze można zapytać DLACZEGO ty lub twoje dziecko dostajecie tę kroplówkę. Czasami kroplówka jest zakładana w tym samym czasie, w którym pobierana jest próbka krwi, „na wszelki wypadek”, gdyby potrzebne były leki lub płyny dożylne; a jeśli i tak pobierana jest krew, oszczędza to kolejnego wkłucia, jeśli próbka może być pobrana w tym samym czasie, co kroplówka. W innych przypadkach może pojawić się obawa o potencjalne pogorszenie stanu pacjenta, więc bycie gotowym do eskalacji interwencji to po prostu bycie ostrożnym i przygotowanym. Powinieneś mieć ogólne pojęcie o tym, dlaczego zakładana jest kroplówka. Najczęściej kroplówkę zakłada się, gdy leki lub płyny muszą być szybko dostarczone do organizmu, ponieważ preparaty dożylne nie muszą być trawione i wchłaniane w układzie pokarmowym.
Częste powody podawania kroplówki…
Odwodnienie: W każdym przypadku wyraźnego lub długotrwałego zmniejszenia ilości płynów przyjmowanych doustnie i zwiększenia ilości płynów wydalanych przez wymioty, biegunkę lub oddawanie moczu, czy to z powodu grypy żołądkowej, cukrzycy czy innej przyczyny, czasami podanie płynów dożylnych szybko i z ominięciem chorego układu pokarmowego przywraca nawodnienie i równowagę elektrolitową szybko i skutecznie. (To powiedziawszy, w przypadku łagodnego odwodnienia spowodowanego czymś takim jak zwykła grypa żołądkowa wiemy, że najlepiej jest podawać płyny w małych ilościach bardzo często PRZEZ UST.)
Dostarczanie leków: Niektóre leki muszą szybko dotrzeć do zamierzonego celu i z tego powodu muszą być podawane bezpośrednio do żyły. Leki dożylne są również stosowane po tym, jak pacjent wypróbował kurs leków doustnych bez poprawy.
Istnieje oczywiście kilka sztuczek, których znajomość może być dla ciebie pomocna-
- Kanał dożylny powinien być umieszczony w miejscu, w którym istnieje największe prawdopodobieństwo powodzenia. Szczególnie dla młodszych dzieci, nie jest zabawą dla nikogo być zaangażowanym w wielokrotne wkłucia igły- jako odbiorca lub operator, więc optymalizacja szans na tylko jedno wkłucie jest kluczowa.
- Jeśli istnieje wiele potencjalnych dobrych miejsc do umieszczenia, wtedy umieszczenie kroplówki w niedominującej kończynie górnej (tej, która NIE jest używana do pisania) jest najlepsze, ponieważ pozwala na kontynuowanie zwykłych czynności łatwiej.
- Nie zapominaj, że żyły są wszędzie. Czasami najlepszą żyłą dla kroplówki u dziecka, które jeszcze nie chodzi jest stopa lub tuż przy kostce. To nie jest okrutne ani niezwykłe; chodzi po prostu o znalezienie najlepszej żyły. Oczywiście stopa nie jest idealna dla nikogo, kto chodzi.
- Jeśli wiesz, że kroplówka jest w przyszłości twojej lub twojego dziecka, bycie tak dobrze nawodnionym jak to tylko możliwe zwiększa szanse na sukces kroplówki. Kroplówki są zawsze trudniejsze do uzyskania i utrzymania u osoby odwodnionej.
- Mów głośno! Jeśli wiesz, że masz gigantyczną żyłę z boku nadgarstka, lub jeśli twoje dziecko ma stovepipe w zgięciu lewej ręki, daj znać swojemu zespołowi opieki zdrowotnej! A jeśli nie czujesz się komfortowo w trakcie zabiegu, powiedz o tym. Czasami zatrzymanie się na chwilę, aby się przegrupować, może poprawić sytuację, w której wszyscy są spięci.