Jak sama nazwa wskazuje, napoje warstwowe zawierają warstwy różnych składników, często o kontrastujących kolorach. Efekt ten osiąga się poprzez ostrożne wlewanie każdego składnika do szklanki, tak aby unosił się na swoim poprzedniku.
Sukces tej techniki zależy od gęstości (ciężaru właściwego) użytych płynów. Zasadą jest, że im mniej alkoholu i więcej cukru zawiera dany składnik, tym jest cięższy. Najcięższe składniki powinny być wlewane jako pierwsze, a najlżejsze jako ostatnie. Syropy są bezalkoholowe i zawierają dużo cukru, więc zazwyczaj są najcięższym składnikiem. Likiery, które zawierają dużo cukru i mniej alkoholu niż alkohole wysokoprocentowe, są zazwyczaj kolejnym najcięższym składnikiem. Wyjątkiem od tej reguły jest śmietana i likiery śmietankowe, które mogą unosić się na wodzie.
Jedna marka danego likieru może być cięższa lub lżejsza od innej. Względne temperatury składników mogą również wpływać na ich zdolność do unoszenia się na wodzie lub tonięcia. Stąd, pewien stopień eksperymentowania jest nieunikniony przy tworzeniu napojów warstwowych.
Układanie warstw można osiągnąć na jeden z dwóch sposobów. Pierwszy polega na wlewaniu płynu w dół spiralnego uchwytu łyżki barowej, utrzymując płaski, dyskretny koniec łyżki nad powierzchnią drinka. Alternatywnie można trzymać płaski koniec łyżki barowej (lub łyżki do zupy) w kontakcie z bokiem szklanki i nad powierzchnią napoju, a następnie powoli nalewać. Termin „float” odnosi się do nakładania ostatniego składnika koktajlu na jego powierzchnię.
Subscribe
.