Irlandia jest wyspą położoną w północnej części Oceanu Atlantyckiego. Pod względem wielkości jest drugą największą wyspą w obrębie Wysp Brytyjskich. Dodatkowo jest trzecią co do wielkości wyspą w Europie i dwudziestą na świecie pod względem wielkości. Pod względem politycznym wyspa jest podzielona pomiędzy Republikę Irlandii i Irlandię Północną, która jest częścią Zjednoczonego Królestwa (UK). Republika Irlandii, zwana również po prostu Irlandią, zajmuje pięć szóstych powierzchni wyspy. Irlandia graniczy tylko z jednym krajem, którym jest Zjednoczone Królestwo (Irlandia Północna). Czasami określana jako granica irlandzka, granica między Republiką Irlandii a Zjednoczonym Królestwem (Irlandia Północna) biegnie przez około 310 mil od Lough Foyle (północna strona Irlandii) do Carlingford Lough (północno-wschodnia strona Irlandii), oddzielając Irlandię od Irlandii Północnej.
Historia granicy Irlandii
Granica została ustanowiona w 1920 r. zgodnie z ustawą o rządzie Irlandii Parlamentu Zjednoczonego Królestwa. Ta pierwsza granica była tylko tymczasowa, podczas gdy stała została później ustanowiona w latach 1924-1925. Trzy parlamenty w Londynie (Wielka Brytania), Belfaście (Irlandia Północna) i Dublinie (Irlandia) ratyfikowały nową umowę graniczną w grudniu 1925 roku. 8 lutego 1926 r. umowa została przedłożona Lidze Narodów (później zastąpionej przez Organizację Narodów Zjednoczonych), dzięki czemu została uznana w prawie międzynarodowym. Jednak raport Komisarza Ligi Narodów ds. Granic został opublikowany dopiero w 1969 roku.
Dnia 1 kwietnia 1923 r. wprowadzono kontrole graniczne wkrótce po ustanowieniu Republiki Irlandii, która początkowo była znana jako Wolne Państwo Irlandzkie. Kontrole i kontrole pozostały w mocy aż do ich zniesienia 1 stycznia 1993 r., kiedy to kraje Wspólnoty Europejskiej postanowiły usunąć kontrole w celu ułatwienia lepszego funkcjonowania wolnego rynku. Obywatele brytyjscy i irlandzcy zawsze mogli podróżować między tymi dwoma krajami bez konieczności posiadania paszportu, z krótkimi wyjątkami podczas II wojny światowej i konfliktu w Irlandii w latach 70-tych, znanego również jako Troubles.
Ostatnio, w 2007 r., oba kraje przedstawiły plany ponownego wprowadzenia kontroli granicznych. Gdyby plany te się powiodły, oznaczałoby to koniec Wspólnej Strefy Podróżowania między tymi dwoma obszarami. Propozycja ta wywołała jednak duże oburzenie wszystkich stron i ostatecznie doprowadziła do porzucenia propozycji w 2011 roku, a następnie do odnowienia umowy „de facto”. W tym samym roku, 20 grudnia 2011 r., po raz pierwszy władze brytyjskie i irlandzkie oficjalnie zgodziły się na utrzymanie granicy. Dane pokazują, że każdego miesiąca granicę przekracza około 177 000 ciężarówek, 1 850 000 samochodów osobowych i 208 000 samochodów dostawczych. Dodatkowo, około 30 000 osób przekracza granicę codziennie w poszukiwaniu pracy.
Irlandia-UK Granica
Kształt granicy Irlandii jest bardzo nieregularny ze względu na dobrze ustalone granice różnych hrabstw. Dodatkowo, nie ma oficjalnego dokumentu, który wyraźnie określa granicę. Zamiast tego, jest ona implikowana w ustawie o rządzie Irlandii z 1920 r., która określa terytorium Irlandii Północnej. Jedną z najbardziej zauważalnych cech granicy jest jej nieregularność. Na przykład długość granicy między Lough Foyle a Carlingford Lough jest cztery razy większa niż gdyby była to prosta linia. W sumie istnieje około 200 różnych przejść granicznych, a niektóre drogi przecinają granicę więcej niż raz. W rzeczywistości jedna linia kolejowa, która została zamknięta w 1957 roku, przekracza granicę sześć razy.
Granica morska między Irlandią Północną a Irlandią była przedmiotem sporu od momentu jej powstania. Problem ten nie istniał, gdy cała wyspa była częścią Zjednoczonego Królestwa. Komplikacje pojawiły się jednak, gdy Republika Irlandii stała się regionem samorządowym. Problemy objęły nawet loughs lub jeziora znajdujące się na granicy obu regionów. Na przykład Lough Foyle leży w regionie pomiędzy północnoirlandzkim hrabstwem Londonderry a irlandzkim hrabstwem Donegal. Spór o jezioro wymusił wymianę korespondencji między premierami Irlandii Północnej i Irlandii. Gdy nie udało się znaleźć rozwiązania, w 1952 r. powołano Komisję Rybołówstwa Foyle, na czele której stanęli przedstawiciele zarówno Belfastu, jak i Dublina. Dziś nie widać otwarcie, że granica morska jest sporna. Zamiast tego spór jest jedynie kwestią zasad.
„Kłopoty” na granicy
Kłopoty, znane również jako Konflikt w Irlandii Północnej lub Konflikt w Irlandii, odnosi się do ciemnego rozdziału w historii całej Irlandii. Konflikt, który rozpoczął się w późniejszych fazach lat sześćdziesiątych, był wojną partyzancką między unionistami lub lojalistami a nacjonalistami lub republikanami. Konflikt miał miejsce w Irlandii Północnej, choć często rozprzestrzeniał się na części Republiki Irlandii, Europy kontynentalnej i Anglii.
Unioniści, którzy byli głównie protestantami, walczyli przeciwko lojalistom o to, czy Irlandia Północna powinna przyłączyć się do Zjednoczonego Królestwa, czy też połączyć się z Republiką Irlandii, tworząc zjednoczoną Irlandię. Unioniści chcieli, aby Irlandia Północna pozostała częścią Zjednoczonego Królestwa, podczas gdy nacjonaliści, którzy byli głównie wyznania rzymskokatolickiego, chcieli utworzyć zjednoczoną Irlandię wraz z Republiką Irlandii.
Wpływ, że konflikt miał na granicy było zwiększenie egzekwowania kontroli granicznych i przepisów. Brytyjskie wojsko zostało rozmieszczone w dużych ilościach na kilku przejściach granicznych, aby ograniczyć nieautoryzowane przekroczenia. Jednak granica była po prostu zbyt duża, aby mogła być całkowicie zabezpieczona przez wojsko. Na szczęście problem ten został rozwiązany w 1998 roku, kiedy obie strony zgodziły się podpisać Porozumienie Wielkopiątkowe. Dziś, dzięki Wspólnej Strefie Podróżowania między Wielką Brytanią a Irlandią, kontrole graniczne już nie istnieją.
Brexit
W dniu 23 czerwca 2016 roku Wielka Brytania zagłosowała za opuszczeniem Unii Europejskiej (UE), co powszechnie określa się mianem Brexitu. Decyzja ta będzie oznaczać, że Irlandia Północna nie jest już częścią UE, a zatem skomplikuje granicę Irlandia – Zjednoczone Królestwo (Irlandia Północna), ponieważ umowy o swobodnym przepływie w UE mają zastosowanie tylko do członków UE. Jednakże przedstawiciele UE, rządu irlandzkiego i rządu brytyjskiego stwierdzili, że żadna ze stron nie życzy sobie twardej granicy między Wielką Brytanią a Irlandią. Poza handlem i imigracją, poruszono również kwestie zdrowotne.