Onkolityczna immunoterapia wirusowa wykorzystuje naturalne lub genetycznie zmienione wirusy DNA i RNA do zakażania komórek nowotworowych i zapobiegania ich inicjacji w celu uniknięcia odporności nowotworowej.1 Wirusy DNA, takie jak adenowirusy i wirusy ospy, są częściej dwuniciowe, podczas gdy większość wirusów RNA jest jednoniciowa. Po wprowadzeniu wirusa do komórki gospodarza jest on kierowany do jądra, co umożliwia wirusowemu DNA integrację z genomem komórki gospodarza i porwanie enzymów polimerazy komórki gospodarza w celu replikacji wirusa. Wirusy DNA, takie jak wirus ospy, są pakowane wraz z maszynerią polimerazy, dzięki czemu mogą replikować się bezpośrednio w cytoplazmie gospodarza. Wirusy RNA infekują komórki poprzez wprowadzanie RNA do cytoplazmy komórek gospodarza w celu transkrypcji i replikacji białek wirusowych. Wirusy RNA obejmują również retrowirusy, które wykorzystują odwrotną transkryptazę do tworzenia DNA z szablonów RNA. Ten nowo przepisany DNA może być teraz spakowany i włączony do genomu gospodarza, tak że kolejne podziały komórki przez komórkę wytwarzają komórki z wbudowanym wirusowym DNA. W przeciwieństwie do wirusów DNA, które zawsze muszą przepisać wirusowe DNA na RNA w celu syntezy białek, RNA może pominąć proces transkrypcji. Co więcej, niektóre cząsteczki RNA mogą działać jak mRNA tłumaczone bezpośrednio na białko. Dotyczy to wirusów RNA o dodatniej nici, które różnią się od wirusów RNA o nici ujemnej, które wymagają dodatkowego etapu transkrypcji mRNA, zanim mogą zostać przekształcone w białka.
Więcej informacji na temat immunoterapii można znaleźć w poniższych materiałach.
- Charakteryzacja wektorów wirusowych
- Produkcja wektorów wirusowych
- Automatyzacja analizy DNA i RNA
- Badania COVID-19
.