Konstantyn XI Paleologus, Paleologus pisany także Palaiologos, (ur. 9 lutego 1404, Konstantynopol, Cesarstwo Bizantyjskie – zm. 29 maja 1453, Konstantynopol), ostatni cesarz bizantyjski (1449-53), zabity w ostatecznej obronie Konstantynopola przed Turkami osmańskimi. Jest czasami określany jako Konstantyn XII, w oparciu o błędne przekonanie, że Konstantyn Lascaris został koronowany w 1204 r.
Konstantyn był czwartym synem cesarza Manuela II i jego serbskiej żony Heleny z dynastii Dragów w Macedonii. Wczesną karierę spędził ze swoimi braćmi Teodorem i Tomaszem, rządząc bizantyjskim despotatem Morei (Peloponez) i kończąc jego odbudowę z rąk Franków.
Kiedy jego brat Jan VIII Paleolog zmarł bezdzietnie w 1448 r., został ogłoszony cesarzem w Mistra (styczeń 1449 r.). Był to człowiek odważny i energiczny, ale dziedziczący po damnosa hereditas („rujnujące dziedzictwo”). Mehmed II, który został osmańskim sułtanem w 1451 r., skierował wszystkie swoje zasoby na zdobycie Konstantynopola. Konstantyn zrobił wszystko, co w jego mocy, by zorganizować obronę miasta i pozyskać poparcie Zachodu, uznając posłuszeństwo kościoła greckiego wobec Rzymu, ale na próżno. Zginął walcząc na murach miasta, gdy Turcy w końcu się przez nie przedarli.
.