Bo ponieważ miednica ma trzy podstawowe stawy w układzie trójkątnym, które wzajemnie na siebie wpływają, niemożliwe jest, aby tylko jeden staw był źle ustawiony. Te trzy stawy, spojenie łonowe i dwa górne stawy krzyżowo-biodrowe są utrzymywane razem przez fibrocartilage i silne więzadła, więc zachowują się inaczej niż inne stawy.1 Kiedy, na przykład, prawa kość biodrowa jest obrócona do tyłu, kość łonowa po tej samej stronie przesuwa się do góry w stosunku do lewej kości łonowej, tworząc wzór ścinania.
Kręg L5 również obraca się w prawo z powodu napięcia więzadła biodrowo-lędźwiowego.1 Tak więc, kiedy jeden ze stawów SI jest unieruchomiony, zwykle spojenie łonowe i drugi staw SI wykazują wzorce odkształcenia i nietypowe zakresy ruchu.
Zrozumienie i wykrywanie tego ruchu i niewspółosiowości jest dodatkowo komplikowane przez badania, które wykazują, że niewspółosiowość miednicy jest słabo lub nawet błędnie interpretowana na zdjęciach rentgenowskich.2 Ostatnie artykuły wciąż odwołują się do starych metod, wykorzystujących zdjęcia rentgenowskie i testy długości nóg do oceny niewspółosiowości miednicy.3 Na przykład, test długości nóg na leżąco jest powszechnie stosowany do oceny rotacji miednicy,4 jednak z mojego doświadczenia wynika, że jest on błędny w około jednej trzeciej przypadków, ponieważ albo miednica pacjenta ma anatomiczne różnice w środku rotacji stawu krzyżowo-biodrowego, albo występuje niewspółosiowość spojenia łonowego lub anatomicznie krótka noga. W konsekwencji, koncepcje dotyczące nastawiania miednicy i dołączonego kręgosłupa lędźwiowego są często mylone.
Połączenie implikacji z badań z praktycznym testowaniem metodą prób i błędów w mojej praktyce, doprowadziło mnie do procedur przedstawionych tutaj. Metoda ta pozwoliła mi odróżnić problemy stawu krzyżowo-biodrowego od problemów krzyżowych i zidentyfikować problemy miednicy wynikające z regionu łonowego. Metoda ta również pracowała w celu ujawnienia nieprawidłowego ustawienia i utrwalenia, które pozostają po leczeniu przeze mnie i innych chiropraktyków, pozwalając na bardziej kompletne realignment.
Krok 1: Ocena i leczenie spojenia łonowego
W moim doświadczeniu klinicznym odkryłem, że kiedy spojenie łonowe jest nieprawidłowo ustawione, sprawia, że inne badania miednicy dają sprzeczne wyniki. Dlatego w moim protokole na pierwszym miejscu jest leczenie lub przynajmniej sprawdzenie ustawienia spojenia łonowego. Pacjenci rzadko skarżą się na ból lub bolesność spojenia łonowego, nawet jeśli jest ono znacznie nieprawidłowo ustawione. Mogą mieć inne objawy, takie jak problemy z kontrolą pęcherza u kobiet.5
Pacjent często będzie dość wrażliwy na nacisk palpacyjny w okolicy spojenia łonowego, często jednostronnie, co będzie dla niego zaskakujące. Po wyrównaniu, spojenie łonowe stanie się znacznie mniej tkliwe.
Podczas oceny spojenia łonowego należy jasno wyjaśnić, co jest przedmiotem oceny i uzyskać zgodę przed przystąpieniem do działania. Zazwyczaj pomocne jest wskazanie przez pacjenta kości łonowej. Jeśli pacjent jest szczególnie wrażliwy, można wykorzystać jego dłonie jako punkty kontaktowe i badać palpacyjnie nad nimi. Pionowe ścinanie spojenia łonowego jest częste i łatwe do wyczucia palpacyjnie od górnej krawędzi kości. Możliwe jest również ścinanie przednio-tylne, które może towarzyszyć ścinaniu pionowemu.
Pacjent jest prowadzony w pozycji leżącej na ławce do nastawiania, z miednicą nad mechanizmem stołu opadającego i zgiętymi kolanami. Umieść blokadę pod guzem kulszowym po tej samej stronie co dolna lub tylna część kości łonowej. Ustabilizuj ipsilateralne ASIS jedną ręką, podczas gdy drugą delikatnie pchaj, dotykając albo górnej / przedniej strony kości łonowej albo proksymalnej części uda po stronie przeciwnej. Uważam, że najłatwiej jest, gdy jestem ustawiony po tej samej stronie, po której następuje kontakt z ASIS. Stół do opuszczania wykonuje większość pracy, więc można zachować lekki kontakt.
Krok 2: Ocena stawów krzyżowo-biodrowych
Po ustaleniu ułożenia kości łonowej i przywróceniu prawidłowej osi obrotu na kości łonowej można uzyskać spójne wyniki oceny stawów krzyżowo-biodrowych. Stosowana przeze mnie metoda palpacji ruchowej bada dolny staw SI pod kątem nadmiernej lub ograniczonej ruchomości wzdłuż płaszczyzny jego artykulacji, która jest linią skośną od przednio-bocznej do tylno-przyśrodkowej. Ta część stawu SI jest podobna do stawu twarzowego i jako taka podlega tym samym typom ograniczeń i odczuć końcowych, które występują w innych stawach kręgosłupa.
Górny staw SI jest oceniany pod kątem stopnia normalnego rozciągnięcia więzadeł. Na podstawie tych wyników można przyjąć założenia dotyczące ustawienia kości biodrowej w stosunku do kości krzyżowej i wyprowadzić leczenie. Można również wykorzystać te testy do oceny skuteczności procedury nastawiania i w razie potrzeby powtórzyć leczenie.
Aby ocenić ruch dolnego stawu SI, należy ułożyć pacjenta na leżąco na stole do nastawiania. Jedną nogę zgina się w kolanie do 90 stopni i pozwala się jej skrzyżować z drugą nogą, wprowadzając udo w rotację zewnętrzną. Na końcu ROM biodra, noga angażuje dolny staw SI, powodując, że dolna kość biodrowa zachodzi na dolną kość krzyżową.
Gdy miednica nie jest w osi, jedna noga będzie się poruszać w sposób oczywisty bardziej niż druga. W tej pozycji możliwe jest palpacyjne badanie dolnego stawu SI bezpośrednio podczas poruszania nogą. Nadmierny ruch może być interpretowany jako przednia rotacja miednicy w stosunku do kości krzyżowej. (Zmniejszony zakres ruchu, szczególnie jeśli ruch ma twardy punkt końcowy, wskazuje na tylną rotację miednicy względem kości krzyżowej.
Aby ocenić górny staw SI, delikatnie pociągnij zgiętą nogę w bok, jednocześnie badając palpacyjnie górny staw SI. W tym kierunku jest znacznie mniejszy ROM i palpacyjnie oceniasz jakość czucia końcowego. Zwykle wyczuwalna jest lekka sprężystość. Tylna rotacja kości biodrowej na kości krzyżowej spowoduje twarde odczucie końcowe, ponieważ grzbietowe więzadło krzyżowo-biodrowe jest już napięte.
Krok 3: Regulacja rotacji miednicy
Aby wyregulować rotację miednicy na kości krzyżowej, umieść klocek, aby podeprzeć część miednicy uważaną za przednią, i użyj lekkiego ustawienia stołu opadającego, dotykając tylnej części miednicy jedną ręką, a kości krzyżowej drugą. Moje ręce tworzą wektory rotacji wokół górnej osi stawu SI, tak że kość biodrowa i kość krzyżowa obracają się w przeciwnych kierunkach.
Krzyżowy kontakt jest bardziej kontaktem stabilizującym, ponieważ intencją jest obrócenie kości biodrowej do normalnego ustawienia poprzez naciskanie przedniej części tylnej części kości biodrowej. Często konieczna jest korekcja przeciwległego stawu SI, z przeciwną rotacją, zgodnie z zasadą, że zmiana jednej części trójkąta oznacza zmianę pozostałych części.
Więc, na przykład, jeśli prawa noga ma wyraźnie większy ROM krzyżowy niż lewa, prawa miednica jest zrotowana do przodu w stosunku do kości krzyżowej. Umieść blok pod prawym ASIS i ustaw stół do podawania leków. Stań po prawej stronie pacjenta z lewą ręką dotykającą podstawy kości krzyżowej (zazwyczaj najlepiej sprawdza się kontakt typu „knife edge”) i prawą ręką krzyżującą się wewnątrz lewej, aby dotknąć guzowatości kulszowej. Pchnięcie jest podobne do nożycowego z rękoma, jak daje drop-piece.
Jeśli zestawienie jest z miednicą obróconą do tyłu na kości krzyżowej, blok byłby umieszczony pod udem na lub tuż poniżej poziomu kości kulszowej i ręce byłyby odwrócone. Uważam, że ponieważ kość łonowa i spojenie kulszowe nie są tak daleko od siebie w pozycji leżącej, dźwignia z bloczka w tej pozycji jest mniejsza, więc większy nacisk należy położyć na górne i dolne wektory skrzyżowanych rąk. ROM stawu SI może być łatwo ponownie oceniony w tej pozycji, aby ocenić, czy korekcja była skuteczna i w razie potrzeby ponowić leczenie.
Gdy miednica jest już wyrównana, możliwe staje się dostrzeżenie nieprawidłowego ustawienia lub rozbieżności w zakresie ruchu kości krzyżowej. Wiele razy ustawienie miednicy wystarcza, aby uwolnić ruch kości krzyżowej. Jednakże, kość krzyżowa i kręgosłup lędźwiowy często mają własne ograniczenia i utrwalenia i powinny być oceniane oddzielnie.
Gdy występują problemy na poziomie krzyżowym, często wskazują na ograniczenia w ruchu rurki duralowej oraz nerwów lędźwiowych i krzyżowych. Dodatkowo, po ustawieniu miednicy, ważne jest sprawdzenie L5, ponieważ jest ona wciągana w rotację przez nieprawidłowe ustawienie stawu SI. Często poprawiam niewielkie rotacje L5 poprzez kontakt z bocznym aspektem wyrostka kolczystego po stronie rotacji i pchnięcie w kierunku przyśrodkowym podczas używania stołu do padania.
Należy zachować ostrożność podczas nastawiania pacjentów, którzy przeszli fuzje kręgosłupa lub laminektomie, lub którzy mają półkręgowe kręgi, etc., ponieważ korekcje z powyższych technik mogą być większe niż takie ograniczenia strukturalne mogą wytrzymać. W związku z tym, dzięki tej metodzie można ponownie ocenić i cofnąć niektóre z korekcji, aż do momentu, gdy pacjent będzie czuł się maksymalnie komfortowo, a zakres ruchów krzyżowych będzie swobodny.
- Moore KL. Clinically Oriented Anatomy. Baltimore: Williams & Wilkins, 1981: s. 406-407.
- Cooperstein R. Actual and projected innominate height changes as a function of posterior innominate rotation. J Amer Chiropr Assoc, 2013 Sept-Oct;50(5):33-36.
- Pettersson H, Green JR. „Leg Length and Pelvic Fixations: A New Approach to the Positive Derifield Test.” (Części 1-3) Dynamic Chiropractic, 2015 (wydania z 15 marca, 1 maja i 15 lipca).
- Cooperstein R. Heuristic exploration of low leg checking procedures may lead to inappropriate SI clinical interventions. J Chiropr Med, 2010; 9(3):146-153.
- Cooperstein R, Lisi A, Burd A. Chiropractic management of pubic symphysis shear dysfunction in a patient with overactive bladder. J Chiropr Med, 2014;13(2):81-89.
Dr Russ Kalen otrzymał stopień DC z Western States Chiropractic College w 1985 roku oraz certyfikat w Terapii Czaszkowo-Krzyżowej z Upledger Institute w 2005 roku. Praktykował w północnej Kalifornii przez prawie trzy dekady przed przejściem na emeryturę w 2014 roku.