Alai

ORIGINAL ARTICLE

Year : 2014 | Volume : 17 | Issue : 3 | Page : 79-82

Krwawiąca prostata: A 10-year experience in the University of Maiduguri Teaching Hospital (Umth), Nigeria
Gadam Ibrahim Ahmed, Suleiman Aliyu, Nuhu Ali
Department of Surgery, University of Maiduguri Teaching Hospital and College of Medical Sciences University of Maiduguri, India

Data publikacji internetowej

6-Sep-2014

Adres do korespondencji:
Nuhu Ali
Department of Surgery, University of Maiduguri Teaching Hospital, PMB 1414 Maiduguri, Borno State
Indie

DOI: 10.4103/1118-8561.140284

Abstract

Background: Krwawienie z powiększonego gruczołu krokowego jest jednym z głównych powikłań łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (BPH). W niniejszej pracy przedstawiono szczegóły postępowania z chorym w okresie 10 lat. Materiały i metody: Przeprowadzono retrospektywny przegląd pacjentów, którzy zgłosili się z krwawiącym BPH w okresie od stycznia 2001 do grudnia 2010 roku, w celu określenia wyników leczenia.
Wyniki: Analizie poddano 42 pacjentów z krwawiącym gruczołem krokowym leczonych metodą otwartej prostatektomii. Szczyt zachorowań przypadał na grupę wiekową 60-69 lat. Głównymi chorobami współistniejącymi były nadciśnienie tętnicze u 17 (40,48%) i cukrzyca u 7 (16,67) pacjentów. Posiew moczu był dodatni u 24 (57,14%) pacjentów, przy czym głównymi izolatami były E. coli u 13 (54,17%) i Pseudomonas u czterech (16,67%) pacjentów. Większość pacjentów (37; 88,08%) otrzymało transfuzje krwi w ilości od dwóch do czterech jednostek. Techniki operacyjne były przezpęcherzowe u 30 (76,92%) i retropubiczne u dziewięciu (23,08%) chorych. Izolowane powiększenie środkowego płata gruczołu krokowego obserwowano u 18 (46,15%), a powiększenie całego narządu u 21 (53,85%) chorych. Masa prostaty wahała się od 47 do 403 g (średnio 127 g). Incydentalnego raka stwierdzono u jednego chorego (2,56%). Średni czas pobytu w szpitalu wynosił 11 dni (zakres 9-21), a średni okres obserwacji 21 miesięcy (zakres 3-26). Wystąpiła jedna (2,38%) śmiertelność. Wnioski: BPH z masywnym krwinkomoczem niezmiennie charakteryzuje się powiększonym płatem środkowym i jest leczony metodą otwartej prostatektomii, bez ryzyka ponownego krwawienia.

Keywords: Benign prostatic hyperplasia, bleeding, open prostatectomy

Jak cytować ten artykuł:
Ahmed GI, Aliyu S, Ali N. Bleeding prostate: A 10-year experience in the University of Maiduguri Teaching Hospital (Umth), Nigeria. Sahel Med J 2014;17:79-82

Wstęp

Krwawienie jest jednym z objawów ze strony dolnych dróg moczowych obserwowanych u pacjentów z łagodnym przerostem gruczołu krokowego i może stanowić istotny problem wymagający założenia cewnika lub innej ostrej interwencji. Klinicznie pacjenci zgłaszają się z krwiomoczem, który rzadko jest tak masywny, aby powodować niestabilność hemodynamiczną. Jeśli krwawienie jest masywne, stanowi to duże wyzwanie dla chirurga, zwłaszcza w krajach rozwijających się, gdzie zaplecze do endourologii i chirurgii minimalnego dostępu jest ograniczone. Wyzwaniem jest nie tylko odróżnienie krwawiącego gruczołu krokowego od guza pęcherza moczowego, ale także poradzenie sobie z powikłaniami krwawiącego powiększenia gruczołu krokowego (BPH) i współistniejącymi schorzeniami u tej kategorii chorych. Sytuację dodatkowo pogarsza późna prezentacja choroby nawet u pacjentów z BPH oraz postępujący wiek, który jest wspólny dla obu schorzeń. W krajach rozwiniętych, w których nie brakuje najnowocześniejszych urządzeń, możliwości leczenia obejmują środki nieoperacyjne (nawadnianie i podawanie roztworu trombiny), procedury minimalnie inwazyjne, takie jak przezcewkowa elektroresekcja (TUVP) i embolizacja tętnic prostaty. Celem pracy był przegląd naszego 10-letniego doświadczenia z krwawiącymi prostatami, z naciskiem na wyzwania związane z postępowaniem z tymi pacjentami w ośrodku o ograniczonym zapleczu.

Materiały i metody

Przeglądu retrospektywnego dokonano u wszystkich pacjentów, którzy zgłosili się z krwawiącym BPH w University of Maiduguri Teaching Hospital (UMTH) w okresie od stycznia 2001 do grudnia 2010 roku. Szczegóły ich danych biologicznych, prezentacji klinicznych, badań diagnostycznych, leczenia operacyjnego, raportów histologicznych, powikłań pooperacyjnych i innych wyników zarządzania zostały wyodrębnione i przeanalizowane. Pisemną zgodę uzyskano od Komisji Etyki Medycznej i Badań Naukowych szpitala. Analizowano wyniki badania moczu, posiewu moczu, badania ultrasonograficznego, cystoskopii i badania chemicznego krwi. Badania dodatkowe, takie jak antygen swoisty dla gruczołu krokowego (PSA) i biopsja gruczołu krokowego, zarezerwowane były dla pacjentów z podejrzeniem nowotworu złośliwego, a ci z potwierdzonym podejrzeniem zostali wykluczeni z badania. Pacjenci otrzymywali antybiotyk w zależności od wyizolowanego z moczu drobnoustroju i jego wrażliwości. U wszystkich chorych zastosowano wstępne postępowanie zachowawcze, obejmujące irygacje solą fizjologiczną, jodyną powidonową i 5% ałunem, mające na celu opanowanie krwawienia i uzyskanie stabilności hemodynamicznej, optymalizujące chorych do otwartej prostatektomii. Wszyscy chorzy byli poddani transfuzji. Z badania wyłączono chorych, u których po opanowaniu krwawienia zdecydowano się na leczenie farmakologiczne BPH.

Wyniki

Do badania włączono łącznie 47 chorych. Analizie poddano 42 pacjentów. Trzydziestu dziewięciu pacjentów poddano otwartej prostatektomii, natomiast trzech pacjentów w wieku poniżej 50 lat zrezygnowało z operacji i wybrało leczenie farmakologiczne BPH. Pięciu pacjentów zostało wykluczonych z badania z powodu niekompletnych danych. przedstawia rozkład wieku, ze szczytem zachorowań na krwawienie z gruczołu krokowego w grupie wiekowej 60-69 lat. Chorobami współistniejącymi były nadciśnienie tętnicze u 17 (40,48%), cukrzyca u siedmiu (16,67), zapalenie stawów u sześciu (14,29%) i HIV u trzech (7,14%) pacjentów; pozostałe choroby to astma i alergia na leki u jednego (2,38%) pacjenta. Posiew moczu był dodatni u 24 (57,14%) i ujemny u 18 (42,86%) pacjentów. Izolatami były E. coli u 13 (54,17%), Pseudomonas u czterech (16,67%) oraz Proteus i Klebsiella po dwóch (8,33%) chorych, natomiast u trzech (12,5%) pacjentów wyhodowano organizmy mieszane. w zarysie powikłania w chwili rozpoznania, gdzie ostre zatrzymanie moczu stanowiło ponad 50%. Wszyscy chorzy otrzymali od 2 do 4 litów krwi do przetoczenia. Czterech (9,52%), 18 (42,86%) i 15 (35,71%) pacjentów otrzymało odpowiednio więcej niż cztery, trzy do czterech i dwie lub mniej jednostek, podczas gdy pięciu (11,90%) pacjentów nie otrzymało żadnej transfuzji. Wszystkie pacjentki poddane zabiegowi operacyjnemu były znieczulone rdzeniowo – 30 (76,92%) lub ogólnie – 9 (23,08%). Technika operacyjna była przezpęcherzowa u 30 (76,92%) i retropubiczna u dziewięciu (23,08%) pacjentów. przedstawia wyniki badań śródoperacyjnych; w większości przypadków krwawiącego gruczołu krokowego stwierdzono powiększenie płata przyśrodkowego. przedstawia wyniki badań śródoperacyjnych, z izolowanym powiększeniem płata przyśrodkowego gruczołu krokowego u 18 (46,15%) i powiększeniem całego narządu u 21 (53,85%) pacjentów; powiększenie płata przyśrodkowego występowało zatem u wszystkich 39 (100%) pacjentów prezentujących krwawiący BPH. Masa usuniętych prostat wahała się od 47 do 403 g, średnio 127 g. Badanie histologiczne wykazało BPH u 38 (97,44%) chorych, a ognisko gruczolakoraka w tle BPH u jednego (2,56% raka incydentalnego) chorego. Średni czas pobytu w szpitalu wynosił 11 dni, z zakresem od 9 do 21 dni. Okres obserwacji wynosił od 3 do 36 miesięcy, średnio 21 miesięcy. Wystąpiła jedna (2,38%) śmiertelność, spowodowana ostrą niewydolnością nerek w okresie rekonwalescencji po prostatektomii.

Tabela 1: Rozkład wieku Kliknij tutaj, aby zobaczyć

Tabela 2: Complications at presentation Click here to view

Table 3: Intraoperative fi ndings Click here to view

Table 4: Powikłanie pooperacyjne Click here to view

Dyskusja

Masywny krwiomocz spowodowany BPH, choć rzadki, często wiąże się z niestabilnością hemodynamiczną, która wymaga pilnych działań resuscytacyjnych, w tym wymiany objętości, kontroli krwawienia, a następnie ostatecznego leczenia powiększonego gruczołu krokowego. W krajach rozwiniętych, gdzie dostępne są odpowiednie urządzenia, po reanimacji leczeniem z wyboru są techniki małoinwazyjne. W naszym doświadczeniu otwarta prostatektomia jest podstawą leczenia, ponieważ dysponujemy ograniczonymi możliwościami. Ponadto nasi pacjenci zgłaszają się do nas późno i z powikłaniami BPH, takimi jak kamica, uchyłki, przepukliny i powiększony gruczoł krokowy, a wszystkie te powikłania są wskazaniem do prostatektomii otwartej. Pacjenci w podeszłym wieku ze współistniejącymi schorzeniami, takimi jak cukrzyca i nadciśnienie tętnicze, prezentujący BPH powikłane krwawieniem i niewydolnością nerek lub serca, są najlepiej leczeni metodą otwartej prostatektomii po wstępnej resuscytacji.
W ciągu 10 lat leczono 47 pacjentów z krwawiącym powiększeniem gruczołu krokowego, co daje średnią 4,7 na rok w naszym ośrodku, która jest podobna do wyników uzyskanych przez Sharfi i wsp. w Chartumie w Sudanie. Szczytowy wiek pacjentów zgłaszających się z krwawiącymi prostatami nie różni się od wieku pacjentów z objawami LUT z powodu powiększonego gruczołu, co wydaje się sugerować, że zaawansowany wiek może nie być bezpośrednio związany z krwawieniem. Wiadomo jednak, że zakażenie dróg moczowych, duża objętość gruczołu krokowego, nadciśnienie systemowe i terapia przeciwzakrzepowa są związane z krwawieniem z BPH.
W badaniu tym wykazano, że wszyscy pacjenci mieli powiększenie płata środkowego albo jako zdarzenie izolowane, albo jako składnik globalnego powiększenia gruczołu krokowego. Ma to związek przyczynowy z krwawieniem z gruczołu krokowego, ponieważ w miarę powiększania się płata środkowego do pęcherza moczowego (otwarta przestrzeń), neokapilary na jego powierzchni łatwo pękają i krwawią przy wysiłkach, zwłaszcza gdy są powikłane zakażeniem dróg moczowych lub kamicą pęcherza moczowego.
Masywne krwawienie z gruczołu krokowego jest bardzo zaskakujące dla pacjenta i może stanowić duże wyzwanie dla chirurga, zwłaszcza jeśli pacjent jest niestabilny hemodynamicznie. Jednak w tym badaniu podstawowe środki resuscytacyjne, w tym transfuzja krwi, wymiana płynów i środki kontroli krwawienia, takie jak irygacja solą fizjologiczną, jodyną powidonową i ałunem, były wykonywane pojedynczo lub w połączeniu, z dobrymi wynikami. Te metody kontroli krwawienia były wystarczające i porównywalne z bardziej zaawansowanymi metodami, takimi jak embolizacja tętnic prostaty i irygacja roztworem trombiny. W przypadku masywnego i trudnego do opanowania krwawienia konieczne może być wykonanie prostatektomii w trybie nagłym, co opisali Ramyil i wsp. w Jos, w północnej Nigerii.

Badanie to ujawniło, że otwarta prostatektomia jest poważną opcją w leczeniu BPH z krwawieniem po wstępnej resuscytacji. Prostatektomia jest wykonywana na najbliższej dostępnej liście operacji bez wypisywania pacjenta, ponieważ po wystąpieniu krwawienia istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia kolejnych epizodów. Minimalnie inwazyjne techniki, takie jak TURP, LASER i ablacja igłowa, są bardzo skuteczne w ostatecznym leczeniu krwawiącego BPH, jeśli są dostępne. Inną opcją po pełnej resuscytacji jest leczenie farmakologiczne doustnym Finastrydem. Stwierdziliśmy, że otwarta prostatektomia, zwłaszcza przezcewkowa, jest skuteczna w kontrolowaniu krwawienia i radzeniu sobie z innymi patologiami w pęcherzu moczowym (kamica i uchyłki); ponadto nie wiadomo, czy wiąże się z ponownym krwawieniem.
Powikłania pooperacyjne są podobne jak w przypadku niekrwawiącego BPH. Odnotowano jeden przypadek śmiertelny z powodu rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego, co daje wskaźnik śmiertelności 2,4%, co jest sprzeczne z wynikami badań Ramyila i wsp, w Jos, którzy odnotowali śmiertelność na poziomie 10,8%.
Podsumowując, pomimo zagrażającej życiu postaci krwawiącej prostaty (BPH), jej leczenie poprzez wstępną resuscytację, a następnie definitywną prostatektomię przezcewkową wiąże się z zadowalającymi wynikami, minimalną zachorowalnością i prawie całkowitym brakiem ponownego krwawienia.

	Mcvary KT. Ocena kliniczna łagodnego przerostu gruczołu krokowego. Rev Urol2003;5:S3-S11.
	Yonon H, Goya M, MiyazatoM, Sugaya K, Hatano T, Ogawa Y. Giant prostatic hypertrophy: A case report. Hinyokikakiyo 1990;36:1167-72.
	Mei-ju C, Cheng-yi L, Shwu-cheng W.The prevalence of chronic conditions and medical expenditures of the elderly by chronic conditionindicator (CCI). Arch GerontolGeriatr2011;52:284-9.
	Dhingra N, Bhagwat D. Benign prostatic hyperplasia: An overview of existing treatment. Indian J Pharmacol 2011;43:6-12.
	Thomson IM, Teague JL, Mueller EJ, Rodriguez FR. Intravesical alum irrigation for intractable bleeding secondary to carcinoma of the prostate. J Urol 1987;137:525-6.
	Mitchell ME, Waltman AC, Athanasoulis CA, Kerr WS Jr, Dretler SP. Control of massive prostatic bleeding with angiographic techniques. J Urol 1976;115:692-5.
	NaslundMJ. „TUNA versus TURP”Porównanie kosztów. J Urol 1997;157:155.
	Cabelin MA, TeAE, Kaplan SA. Transurethral vaporization of the prostate: Current techniques. Curr Urol Rep 2000;1:116-23.
	Ahmed Gadam I, Nuhu A, Aliyu S. Ten -Year Experience with Open Prostatectomy in Maiduguri. ISRN Urol 2012;2012:406872.
	Sharfi AR, Hassan O. Evaluation of haematuria in Khartoum, Sudan. East Afr Med J 1994;71:29-31.
	Guo LJ, Tang Y, Guo CM, Zhang XH. Impact of primary hypertention on haematuria of the patients with benign prostatic hyperplasia. Chin Med J (Engl) 2010;123:1154-7.
	Annthoniewicz AA, Zapała L, Poletajew S, Borówka A. Macroscopic haematuria- A leading urological problem in patients on anticoagulant therapy; Czy wspólny standard diagnostyczny jest nadal wskazany? ISRN Urol 2012;2012:710734.
	Rastinehad AR, Caplin DM, Ost MC, VanderBrink BA, Lobko I, Badlani GH et al. Selective arterial prostatic embolization (SAPE) for refractory haematuria of prostatic origion. Urology 2008;71:181-4.
	Mitsubayashi S, Kurita T, Kataoka K, Iguchi M, Kadowaki T. The management ment of bleeding following transurethral prostatic resection by local irrigation with a thrombin solution. Hinyokikakiyo 1986;32:1371-7.
	Kashif KM, Foley SJ, Basketter V, Holmes SA. Haematuria associated with BPH-Natural history and a new treatment option. Prostate Cancer Prostatic Dis 1998;1:154-6.
	Sieber PR, Rommel FM, Huffnagle HW, Breslin JA, Agusta VE, Harpster LE.The treatment of gross haematuria secondary to prostatic bleeding with Finasteride.JUrol 1998;159:1232-3.
	Kadir C.Open prostatectomy; The results of a series of 320 cases in rural area.Eur J Gen Med 2006;3:11-5.
	Salim K, AsgharK, Azizmarjan K. Surgical treatment of benign prostatic hyperplasia: Outcome of transvesical prostatectomy. E/Biomedica/New Journal 2004;20:Bio-3. Dok (A).
	Ramyil VM, Dakum NK, Liman HU, Udeh EI. The management of prostatic haematuria.Niger J Med 2008;17:439-42.