1. hide] lub, lay up, R.V.; jako skarb przechowywany starannie.
Wersety 1-22. – 3. trzeci wykład napominający, wskazujący na korzyści, jakie płyną ze szczerego, gorliwego i wytrwałego poszukiwania Mądrości. Dyskurs ten dzieli się na trzy części.
(1) Wersety. 1-9: wyszczególnienie warunków, których spełnienie prowadzi do najwyższego poznania Jehowy – bojaźni Jehowy i znajomości Boga, który jest źródłem mądrości oraz ochroną i zapewnieniem bezpieczeństwa dla sprawiedliwych.
(2) Wersety. 10-19: negatywnie korzystne rezultaty mądrości, w uwolnieniu od dróg zła, od niszczących żądz i namiętności, od pokus niegodziwych mężczyzn i niegodziwych kobiet.
(3) Wersety. 20-22: epilog, czyli konkluzja, łącząca w sobie z jednej strony zachętę, a z drugiej ostrzeżenie. Werset 1 – Nauczyciel powraca tutaj do pierwotnej formy swojego adresu, co wynika z użycia określenia „mój synu”. Wydaje się jasne, że to już nie uosobiona Mądrość jest mówcą, co wynika z faktu, że słowa „mądrość i zrozumienie” w wersie 2 są użyte bez zaimka dzierżawczego. 2 użyte są bez zaimka dzierżawczego „mój”, który niewątpliwie zostałby wstawiony, gdyby to przemówienie było kontynuacją dyskusji z poprzedniego rozdziału. Niektóre idee tamtego przemówienia są jednak powtórzone, jak wołanie i podnoszenie głosu za Mądrością, a także konkluzja, w której przedstawione są losy pobożnych i bezbożnych. Cząstka „jeśli” (אֵם) jest warunkowa i służy do wprowadzenia serii klauzul (wersety 1-4), które określają warunki, od których zależą obietnice, i które tworzą protasis do podwójnej apodosis w wersetach 5 i 9. 5 i 9. De Wette, Meyer i Delitzsch uważają je za woluntatywne, jako wyrażające życzenie nauczyciela i tłumaczą: „O gdybyś chciał!”, a אִם, „gdyby”, jest użyte w ten sposób w Psalmie 139:19; ale LXX. (ἐάν) i Wulgata (si) nadają mu charakter warunkowy. Jest ono powtórzone w formie emfatycznej w w. 3. 3. Przyjmować. Czasowniki „przyjmować” i „ukrywać” wskazują, że staranie o Mądrość ma być szczere i uczciwe. „Otrzymać” (לָקַה) wydaje się być tu użyte, podobnie jak w LXX. δεχέσθαι w znaczeniu „przyjąć łaskawie”, „przyjąć słowa Mądrości”. Można zauważyć, że istnieje gradacja akcentów w różnych terminach używanych tutaj przez nauczyciela. Tak jak „przykazania” jest mocniejsze niż „słowa”, tak „ukrywać” jest mocniejsze niż „przyjmować”. Podkreślanie jest prowadzona w następujących wersetach w ten sam sposób, a na długość kulminuje w ver. 4, który podsumowuje żarliwego ducha, w którym poszukiwanie mądrości ma być ścigany w prezentowaniu go do nas w jego najsilniejszej formie. Ukryj. Oryginał (צַפַן, tsaphan) jest tu użyty w innym znaczeniu niż to, w którym występuje w Przysłów 1:11 i 18. Tutaj odnosi się, jak w Przysłów 7:1; Przysłów 10:14; i Przysłów 13:22, do przechowywania lub układania, jak skarbu, w jakimś tajnym magazynie, i oznacza „układać”. Boskie polecenia nauczyciela mają być ukryte w bezpiecznej pieczy w pamięci, w rozumie, w sumieniu i w sercu (por. Prz 4:21; Prz 7:1). Psalmista wyraża tę samą myśl w Psalmie 119:11: „Słowa twoje ukryłem w sercu moim, abym nie zgrzeszył przeciwko tobie”. Prz 2:1Pierwsze אם, wraz z tym, co wprowadza, Prz 2:1, Prz 2:2, należy interpretować jako wykrzyknienie, „O to!” (O si), a następnie jako optative, jak Psalm 81:9; Psalm 139:19. אז …כּי, Prz 2:3-5, z wstawionymi klauzulami łączącymi, byłoby wtedy potwierdzające, „bo wtedy”. Ponieważ jednak poeta uwielbia rozwijać jedną i tę samą myśl w coraz to nowych formach, być może trzeba zacząć warunkowe przesłanki od Prz 2:1 i uznać כּי אם za nowe rozpoczęcie. Hitzig ujmuje to כי אם w sensie imo: „o wiele bardziej, jeśli pójdziesz ją spotkać, np. przez ciekawskie zapytanie, a nie tylko pozwolisz jej spokojnie przyjść do ciebie”. אם zachowałoby wtedy swoje warunkowe znaczenie; a כּי jak w Hioba 31:18; Psalm 130:4, ponieważ implikuje intencjonalny negatyw, otrzymałoby znaczenie imo. Jednak zdania połączone z אם są zbyt blisko spokrewnione znaczeniowo, aby dopuścić między nimi takie przeczenie. כּי będzie więc potwierdzające, nie pośrednio, ale natychmiast; jest „na równi z tak” potwierdzeniem poprzednich warunków i podejmuje je ponownie (Ewald, 356, b, por. 330 b) po tym, jak forma klauzuli warunkowej została porzucona. צפן, który w Prz 1:11, Prz 1:18 jest synonimem צפה, speculari, występuje tu, 1b, 7a, jako synonim טמן, stąd מטמנים, synon. צפוּנים, recondita; grupa dźwięków, צף, צם, טם (por. także דף, w arab. dafan, stąd dafynat, skarb), wyrażają odcienie pierwotnego przedstawienia ściskania razem. Po inf. konkluzji להקשׁיב, skłaniać się (gr. weneckie ὡς ἀκροῷτο), następuje accus. obiektu אזנך, thine ear, for הקשׁיב properly means to stiffen (not to purge, as Schultens, nor to sharpen, as Gesenius thinks); cf. under Psalm 10:17. Z חכמה zamieniane są בּינה, które właściwie oznacza to, co jest wyróżnione lub oddzielone, oraz תּבוּנה, które oznacza wyróżnianie, oddzielanie, apelacje zdolności wyróżniania w określonych przypadkach i ogólnie; ale nie przedstawia tego jako zdolności duszy, lecz jako boską moc, która komunikuje się jako dar Boży (charyzma).
Przysłów 2:1 Interlinearne
Przysłów 2:1 Teksty Równoległe
Przysłów 2:1 NIV
Przysłów 2:1 NLT
Przysłów 2:1 ESV
Przysłów 2:1 NASB
Przysłów 2:1 KJV
Przysłów 2:1 Bible Apps
Proverbs 2:1 Parallel
Proverbs 2:1 Biblia Paralela
Proverbs 2:1 Chinese Bible
Proverbs 2:1 French Bible
Proverbs 2:1 German Bible
Bible Hub
.