Ta sekcja podsumowuje opcje leczenia chłoniaka Hodgkina (HL) u dorosłych, w oparciu o stadium raka. Leczenie choroby u dzieci jest nieco inne niż u dorosłych. Niektóre z tych różnic są omówione w Leczenie chłoniaka Hodgkina u dzieci. Dla nastolatków z HL, którzy są w pełni rozwinięci, leczenie jest zazwyczaj takie samo jak dla dorosłych.
Możliwości leczenia zależą od wielu czynników, w tym:
- Rodzaj HL
- Stopień zaawansowania (rozległość) HL
- Czy choroba jest bulky (duża)
- Czy choroba powoduje objawy B
- .
- Wyniki badań krwi i innych badań laboratoryjnych
- Wiek osoby
- Ogólny stan zdrowia osoby
- Personalne preferencje
W oparciu o te czynniki, leczenie danej osoby może być nieco inne niż ogólny zarys poniżej.
Większość ekspertów zgadza się, że leczenie w ramach badań klinicznych powinno być rozważane w przypadku HL, który jest oporny na leczenie lub powraca (nawroty) po leczeniu.
Stopnie IA i IIA, korzystne
Ta grupa obejmuje HL, który występuje tylko po jednej stronie przepony (powyżej lub poniżej) i który nie ma żadnych niekorzystnych czynników. Na przykład:
- Nie jest masywny
- HL jest w mniej niż 3 różnych obszarach węzłów chłonnych
- Nie powoduje żadnego z objawów B
- Oblicznik OB (wskaźnik sedymentacji erytrocytów) nie jest podwyższony
Leczeniem dla wielu pacjentów jest chemioterapia (zwykle 2 do 4 cykli schematu ABVD), Po niej następuje napromienianie na pierwotne miejsce choroby (radioterapia zaangażowanego miejsca, lub ISRT). Inną opcją jest sama chemioterapia (zwykle od 3 do 6 cykli) u wybranych pacjentów.
Lekarze często zlecają wykonanie badania PET/CT po kilku cyklach chemioterapii, aby sprawdzić, jak dobrze działa leczenie i określić, ile jeszcze leczenia (jeśli w ogóle) jest potrzebne.
Jeśli osoba nie może poddać się chemioterapii z powodu innych problemów zdrowotnych, sama radioterapia może być opcją.
Dla osób, które nie reagują na leczenie, może być zalecana chemioterapia z zastosowaniem różnych leków lub chemioterapia w wysokich dawkach (i ewentualnie radioterapia), a następnie przeszczep komórek macierzystych. Leczenie lekiem do immunoterapii, takim jak brentuksymab vedotin (Adcetris), niwolumab (Opdivo), lub pembrolizumab (Keytruda) może być inną opcją.
Stopnie I i II, niekorzystne
Ta grupa obejmuje HL, który występuje tylko po jednej stronie przepony (powyżej lub poniżej), ale ma 1 lub więcej z tych czynników ryzyka:
- Jest bulky (guz jest duży)
- HL jest w 3 lub więcej różnych obszarach węzłów chłonnych
- Występuje rak poza węzłami chłonnymi (tzw. extranodal
- Jest przyczyną objawów B
- Ocena OB (wskaźnik sedymentacji erytrocytów) jest wysoka
Leczenie jest zazwyczaj bardziej intensywne niż w przypadku choroby korzystnej. Zazwyczaj rozpoczyna się od chemioterapii (zwykle schematem ABVD przez 4 do 6 cykli lub innymi schematami, takimi jak 3 cykle Stanford V).
Skanowanie PET/CT jest często wykonywane po kilku cyklach chemioterapii, aby zobaczyć, czy (i ile) więcej leczenia jest potrzebne. Następnie często stosuje się więcej, a może i inną chemioterapię. Radioterapia (involved field radiation therapy, lub IFRT) jest zwykle podawany do miejsc guza w tym momencie, zwłaszcza jeśli był to bulky disease.
Dla tych, którzy nie reagują na leczenie, chemioterapia przy użyciu różnych leków lub chemioterapii wysokiej dawki (i ewentualnie promieniowania), a następnie przeszczep komórek macierzystych może być zalecane. Leczenie lekiem do immunoterapii, takim jak brentuksymab vedotin (Adcetris), niwolumab (Opdivo), lub pembrolizumab (Keytruda) może być inną opcją.
Stopnie III i IV
Obejmuje to HL, który znajduje się zarówno powyżej, jak i poniżej przepony i/lub szeroko rozprzestrzenił się w jednym lub więcej narządów poza układem chłonnym.
Lekarze zazwyczaj leczą te stadia chemioterapią, stosując bardziej intensywne schematy niż te stosowane we wcześniejszych stadiach. Często stosowany jest schemat ABVD (przez co najmniej 6 cykli), ale niektórzy lekarze preferują bardziej intensywne leczenie schematem Stanford V przez 3 cykle lub do 8 cykli schematu BEACOPP, jeśli występuje kilka niekorzystnych czynników rokowniczych. Inną opcją dla niektórych osób może być chemioterapia plus lek brentuksymab vedotin (Adcetris).
Skanowanie PET/CT może być stosowane podczas lub po chemioterapii, aby ocenić, ile więcej leczenia potrzebujesz. W zależności od wyników skanów, może być podana większa dawka chemioterapii. Radioterapia może być podana po chemioterapii, szczególnie jeśli wystąpiły duże obszary guza.
Dla osób, u których HL nie odpowiada na leczenie, może być zalecana chemioterapia z zastosowaniem różnych leków lub chemioterapia w dużych dawkach (i ewentualnie radioterapia), a następnie przeszczep komórek macierzystych. Inną opcją może być leczenie lekiem do immunoterapii, takim jak brentuksymab vedotin (Adcetris), niwolumab (Opdivo) lub pembrolizumab (Keytruda).
Oporny lub oporny na leczenie chłoniak Hodgkina
Leczenie HL powinno usunąć wszystkie ślady chłoniaka. Po leczeniu lekarz wykona badania, takie jak skanowanie PET/CT, aby poszukać jakichkolwiek oznak HL. Jeśli HL jest nadal obecny, większość ekspertów uważa, że więcej takiego samego leczenia jest mało prawdopodobne, aby go wyleczyć.
Niekiedy radioterapia na obszar choroby, który pozostał po chemioterapii, może być skuteczna. Inną opcją jest użycie innej kombinacji leków chemioterapeutycznych. Jeśli samo napromienianie było leczeniem początkowym, zastosowanie chemioterapii (z lub bez napromieniania) również może być skuteczne.
Jeśli HL jest nadal obecny po tych zabiegach, większość lekarzy zaleci wysokodawkowaną chemioterapię (i ewentualnie napromienianie), a następnie autologiczny przeszczep komórek macierzystych, jeśli jest to możliwe. Jeśli po tym zabiegu rak nadal się utrzymuje, można rozważyć przeszczepienie allogenicznych komórek macierzystych.
Inną opcją, zamiast lub po przeszczepieniu komórek macierzystych, może być leczenie lekiem immunoterapeutycznym, takim jak brentuksymab vedotin (Adcetris), niwolumab (Opdivo) lub pembrolizumab (Keytruda).
Wznowienie lub nawrót chłoniaka Hodgkina
Jeśli HL powraca (nawrót) po leczeniu, dalsze leczenie zależy od miejsca nawrotu chłoniaka, czasu, jaki upłynął od początkowego leczenia oraz od tego, jakie było początkowe leczenie.
Jeśli początkowe leczenie było radioterapia sama, chemioterapia jest zwykle podawany do nawrotu choroby.
Jeśli chemioterapia bez radioterapii był używany pierwszy, a rak wraca tylko w węzłach chłonnych, promieniowanie do węzłów chłonnych mogą być wykonane, z lub bez więcej chemioterapii. Chemioterapia z innymi lekami może być inną opcją.
Promieniowanie zwykle nie może być powtarzane w tym samym obszarze. Jeżeli, na przykład, HL w klatce piersiowej był leczony radioterapią i powrócił w klatce piersiowej, to zazwyczaj nie można go leczyć kolejnymi naświetlaniami klatki piersiowej. Dotyczy to wszystkich przypadków, bez względu na to, jak dawno temu zastosowano napromienianie.
Jeśli chłoniak powróci po wielu latach, zastosowanie tej samej lub innej chemioterapii (ewentualnie razem z napromienianiem) może spowodować jego wyleczenie. Z drugiej strony, HL, który nawraca wkrótce po leczeniu może wymagać bardziej intensywnego leczenia. Na przykład, jeżeli nawrót HL nastąpił w ciągu kilku miesięcy od pierwotnego leczenia, może być zalecana chemioterapia w dużych dawkach (i ewentualnie napromienianie), a następnie autologiczny przeszczep komórek macierzystych.
Jeżeli HL nadal występuje po przeszczepie autologicznym, może być zalecany allogeniczny przeszczep komórek macierzystych. Inną opcją, zamiast lub po przeszczepie komórek macierzystych, może być leczenie lekiem immunoterapeutycznym, takim jak brentuksymab vedotin (Adcetris), niwolumab (Opdivo) lub pembrolizumab (Keytruda).
Informacje dotyczące leczenia podane tutaj nie są oficjalną polityką American Cancer Society i nie są przeznaczone jako porada medyczna zastępująca wiedzę i osąd zespołu opieki onkologicznej. Mają one na celu pomóc Panu i Pana rodzinie w podejmowaniu świadomych decyzji wspólnie z lekarzem. Twój lekarz może mieć powody, aby zasugerować plan leczenia inny niż te ogólne opcje leczenia. Proszę nie wahać się zadawać mu lub jej pytania dotyczące możliwości leczenia.