W ostrym zapaleniu uchyłków esicy początkową decyzją terapeutyczną jest decyzja o zastosowaniu leczenia medycznego lub chirurgicznego, a następnie o konieczności wykonania elektywnej resekcji zajętego jelita. W zależności od kryteriów rozpoznania zapalenia uchyłków i długości obserwacji lekarskiej u 10-25% pacjentów z uchyłkowatością rozwinie się zapalenie okołobrodawkowe. Właściwe leczenie zapalenia uchyłków wymaga terapii przeciwbakteryjnej skierowanej przeciwko zarówno fakultatywnym, jak i obligatoryjnym beztlenowym bakteriom gram-ujemnym. Tomografia komputerowa jest obecnie powszechnie uznawana za najlepszą metodę diagnostyczną i prognostyczną w przypadku pozakolonowego rozszerzenia zapalenia uchyłków. Pilnej operacji lub drenażu przezskórnego wymaga ropień okołobłoniasty nie ograniczony do mezokolonium. Powszechnymi wskazaniami do odroczenia operacji są resztkowe ropnie, zwężenia, przetoki, dobrze zdefiniowane nawracające zapalenie uchyłków oraz brak możliwości wykluczenia raka jelita grubego. Jednak ostatnie badania prospektywne wykazały, że duża częstość nawrotów choroby uzasadnia proponowanie profilaktycznej sigmoidektomii po pierwszym ataku zapalenia uchyłków, zwłaszcza jeśli pacjent jest młodszy niż 50 lat, otyły lub z obniżoną odpornością.