CASE REPORT
Year : 2010 | Volume : 28 | Issue : 1 | Page : 34-37
Treatment of crown dilaceration: An interdisciplinary approach
P Subramaniam1, P Naidu2
1 Professor and Head of the Department, The Department of Pedodontics and Preventive Dentistry, The Oxford Dental College, Hospital and Research Center, Bommanahalli, Bangalore, India
2 Post Graduate Student, The Department of Pedodontics and Preventive Dentistry, The Oxford Dental College, Hospital and Research Center, Bommanahalli, Bangalore, India
| Date of Web Publication | 8-Mar-2010 |
Adres do korespondencji:
P Subramaniam
The Oxford Dental College, Hospital and Research Center, Bommanahalli, Bangalore
Indie
Źródło wsparcia: Brak, Conflict of Interest: Brak
DOI: 10.4103/0970-4388.60479
 Abstract |
Trauma to primary teeth can result in a wide range of disturbances to the underlying permanent teeth, such as dilaceration. Dylatacje korzeni występują częściej niż dylatacje koron. Praca jest opisem przypadku 11-letniej dziewczynki z brakiem lewego przedniego zęba szczęki. W wywiadzie stwierdzono przedwczesną utratę pierwotnych zębów przednich szczęki na skutek urazu. W badaniu radiologicznym stwierdzono poszerzenie korony siekacza centralnego stałego szczęki lewej. Przedstawiono interdyscyplinarne podejście do postępowania u tego dziecka.
Słowa kluczowe: Crown dilaceration, GFRCR, orthodontic extrusion, permanent maxillary central incisor
How to cite this article:
Subramaniam P, Naidu P. Treatment of crown dilaceration: An interdisciplinary approach. J Indian Soc Pedod Prev Dent 2010;28:34-7
| Wstęp |
 |
Urazy uzębienia pierwotnego należą do najczęstszych urazów występujących w obrębie szczęki i twarzoczaszki. Od trzydziestu do czterdziestu procent dzieci doznaje przynajmniej jednego urazu zębów pierwotnych, a częstość występowania nie jest związana z płcią. Bliskość rozwijającego się zarodka zęba stałego sprawia, że jest on podatny na urazy przeniesione podczas urazu zębów mlecznych. Rodzaj i nasilenie zaburzeń zależy od etapu rozwoju zęba, relacji zęba stałego do korzeni zęba pierwotnego oraz kierunku i stopnia działania siły.
Dilaceration stanowi 3% wszystkich urazów rozwijającego się zawiązka zęba. Dylatacja odnosi się do kątowania lub ostrego wygięcia lub zakrzywienia korzenia lub korony formującego się zęba
| Opis przypadku |
|
Jedenastoletnia dziewczynka zgłosiła się do Department of Pedodontics, The Oxford Dental College, Hospital and Research Center, Bangalore, z główną skargą na niewyrżnięty górny lewy przedni ząb. W wywiadzie stwierdzono, że dziecko w wieku 2 lat przebyło uraz, w wyniku którego straciło kilka górnych przednich zębów. Nie podjęto w związku z tym żadnego leczenia stomatologicznego. Pacjentka była bezobjawowa, a jedyne obawy dotyczyły niewyrżniętego stałego lewego przedniego zęba górnego. Wiek wyrzynania się kontralateralnego górnego stałego siekacza centralnego wynosił 8 lat. Wywiad lekarski nie był obciążający.
Badanie wewnątrzustne ujawniło wybrzuszenie w okolicy zęba 21 i zlokalizowane brązowawe przebarwienie brzegu siecznego zębów 11 i 22. Wewnątrzustne zdjęcia radiologiczne okołowierzchołkowe i okluzyjne zębów przednich szczęki wykazały przedwcześnie skróconą koronę w stosunku do 21, z ukończoną 2/3 formacji korzenia i bez pokrywającej ją kości. Na podstawie wywiadu i obrazu klinicznego postawiono rozpoznanie rozrzedzenia korony.
| Leczenie |
|
Po uzyskaniu odpowiedniego znieczulenia korona zęba 21 została odsłonięta chirurgicznie. Stwierdzono podniebienne odchylenie połowy siecznej korony (dylatacje korony). Obnażona korona była obserwowana pod kątem ewentualnej samoistnej erupcji. W ciągu 3 miesięcy nie zaobserwowano istotnych ruchów zęba zarówno klinicznie, jak i radiologicznie. Następnie przeprowadzono ekstruzję ortodontyczną z zastosowaniem lekkiej ciągłej siły ekstruzji, z cotygodniową oceną pacjenta. Ząb został wyrżnięty w ciągu 3 miesięcy, a odpowiednia struktura korony umożliwiła uzyskanie dostępu do kanałów korzeniowych a i b. Badanie termiczne zęba nie dało żadnej odpowiedzi. Przy ekstyrpacji miazga okazała się być martwa. Apexification przeprowadzono przy użyciu Mineral Trioxide Aggregate MTA . Po 24 godzinach wykonano obturację kanału korzeniowego, a do uszczelnienia dostępu użyto cementu szkło-jonomerowego. Dalsza odbudowa poszerzonej korony została wykonana techniką opisaną przez Vitale i wsp. Komora miazgi została przygotowana do przyjęcia kikuta wykonanego z odpowiedniej długości włókien kompozytowych wzmocnionych włóknami szklanymi (GFRCR). Długość kikuta z włókien została dopasowana tak, aby uzyskać wystarczający prześwit okluzyjny. Po wytrawieniu kwasem ortofosforowym i nałożeniu środka wiążącego Scotbond (Scotbond 3M Dental products, St Paul, MN, USA), przygotowany kikut z włókien GFRCR wraz z płynnym kompozytem wprowadzono do komory miazgi i spolimeryzowano jako jedną całość. Na tak przygotowany kikut wykonano przyrostową odbudowę rdzenia przy użyciu żywicy kompozytowej. Morfologia zęba została odtworzona i . Wykonano licowanie kompozytowe zębów 22 i 11.
| Dyskusja |
|
Dylatacja koronowa dotyczy zwykle siekaczy szczęki i żuchwy i jest wynikiem awulsji lub intruzji ich pierwotnych poprzedników. Na ogół obserwuje się ją między 1 a 3 rokiem życia, a rzadko po 4 roku życia. W prezentowanym opisie przypadku awulsja zęba 61 w wieku 2 lat mogła być przyczyną dylatacji korony zęba 21. Pośredni wpływ na rozwijające się zawiązki zębów 11 i 22 mógł spowodować łagodniejszą formę zaburzeń, tj. miejscowe brązowe przebarwienia obserwowane w tych zębach.
Pięćdziesiąt procent zębów z dylatacją korony ulega zatrzymaniu. Niewyrżnięte zęby z dylatacją widoczne są na zdjęciu radiologicznym jako zęby skrócone koronowo. Klinicznie, siekacze szczęki wykazują odchylenie językowe, podczas gdy siekacze żuchwy nachylone są wargowo. Przedstawiony tutaj rozrzedzony siekacz centralny szczęki po stronie lewej był również dotknięty impaktem. Przedoperacyjne zdjęcie radiologiczne wykazało przedwczesne skrócenie korony, a po odsłonięciu chirurgicznym połowa sieczna wykazała podniebienne odchylenie. Wyniki te są zgodne z wcześniejszymi doniesieniami na temat poszerzenia korony.
Dostępne opcje leczenia to: chirurgiczna ekspozycja z leczeniem ortodontycznym lub bez niego, usunięcie poszerzonej części korony, korona tymczasowa do czasu uformowania się korzenia, odbudowa półstała lub stała oraz protetyczne lub ortodontyczne zamknięcie przestrzeni po ekstrakcji
W omawianym przypadku ząb nie uległ erupcji po chirurgicznej ekspozycji. W celu wyrwania zęba zastosowano prostą i skuteczną metodę z użyciem drutu ortodontycznego ligaturowego. Jako środek apeksyfikacyjny zastosowano MTA, ponieważ wielu autorów donosiło o sukcesie klinicznym stosowania MTA do apeksyfikacji podczas jednej wizyty. Oprócz tego, że MTA jest skutecznym środkiem w procedurach apexfikacji wierzchołków z jednej wizyty, wykazał on dobrą szczelność, biokompatybilność i sugerowano, że posiada pewne właściwości przeciwbakteryjne. Bardzo ważne było również zapewnienie pacjentowi estetycznego, funkcjonalnego i trwałego uzupełnienia do czasu odbudowy koroną stałą. We wcześniejszych badaniach wykorzystano włókna polietylenowe do stworzenia kikuta centralnego w celu zwiększenia odporności mechanicznej odbudowy kompozytowej. Jednak główną wadą tych włókien polietylenowych jest ich mniejsza wytrzymałość na zginanie i odporność na złamanie. Wymagają one również odpowiedniego przygotowania przed umieszczeniem w materiale. W związku z tym zastosowano włókna GFRCR, które charakteryzują się doskonałą wytrzymałością wiązania wynoszącą 500 MPa i wykazują lepsze wiązanie z żywicą kompozytową poprzez interpenetrację i tworzenie sieci polimerowej. Ostateczna odbudowa rozrzedzonego zęba wraz z licowaniem kompozytowym sąsiednich, przebarwionych zębów dała ogromną satysfakcję zarówno dziecku, jak i rodzicom. W 1-letniej obserwacji nie stwierdzono żadnych objawów. Pacjent nadal pozostaje pod okresową oceną.
|
|
|
Sennhenn-Kirchner S, Jacobs HG. Traumatic injuries to the primary dentition and effects on permanent successors – a clinical follow – up study. Dent Traumatol 2006;22:237-41.  |
|
| Stewart DJ. Dilacerated unerupted maxillary central incisor. Br Dent J 1978;145:229-33. |
|
| Andlaw RJ, Rock WP. A manual of Pedodontics. 3rd ed. Churchill Livingstone; 145-6. |
|
| Andreasen JO. Traumatic injuries to the teeth. 2 nd ed. 1972. p. 273-320. |
|
| Shafer WG, Hine MK, Levy WM. A textbook of Oral Pathology. 4 th ed. W.B Saunders Co; p. 40. |
|
| Vitale MC, Caprioglio C, Martignone A. Combined techniques with polyethylene fibers and composite resins in restoration of traumatized anterior teeth. Dent Traumatol 2004;20:172-7. |
|
| Asokan S, Rayen R, Muthu MS, Sivakumar N. Crown dilaceration of maxillary right permanent central incisor – A case report. J Indian soc Pedo Prev Dent 2004;22:197-200. |
|
| Witherspoon DE, Ham K. One-visit apexification: technique for inducing root end barrier formation in apical closures. Pract Proced Aesthetic Dent 2001;13:455-60. |
|
| Giuliani V, Baccetti T, Pace R, Pagavino G. The use of MTA in teeth with necrotic pulps and open apices. Dent Traumatol 2002;18:217-21. |
|
| Rafter M. Apexification: a review. Dent Traumatol 2005;21:1-8. |
|
| Island G, White GE. Polyethelene ribbon fibers: Nowa alternatywa dla odbudowy bardzo zniszczonych siekaczy głównych. J Clin Pediatr Dent 2005;29:151-6. |
Ryciny
, , , , , , , , , ,