Leguminy odgrywają bardzo szczególną rolę w płodozmianie, żywieniu zwierząt gospodarskich i w naszej diecie. Należą do nich ważne rośliny bogate w białko, takie jak groch i fasola, oraz rośliny pastewne, takie jak koniczyna i lucerna. Rośliny strączkowe są siedliskiem bakterii wiążących azot. Uprawy roślin strączkowych poprawiają żyzność gleby. Rośliny strączkowe są zatem bardzo istotne z punktu widzenia wyzwań i możliwości stojących przed rolnictwem, w szczególności w zakresie redukcji emisji gazów cieplarnianych, zwiększenia bioróżnorodności użytków rolnych oraz ochrony gleby i zasobów wodnych.
Więcej informacji można znaleźć na stronie internetowej Legume Futures.
Publikacje
Wyniki
Uprawa roślin strączkowych jest niska w Europie. Zachęty i/lub przepisy polityki publicznej mają do odegrania rolę w zmianie tego stanu rzeczy. W tym rozdziale przeanalizowano sześć takich polityk. Model CAPRI, model równowagi częściowej dla sektora rolnego, jest wykorzystywany do symulacji skutków tych polityk i porównania ich z tym, co by się stało, gdyby nie podjęto żadnych działań. Pięć z tych scenariuszy polityki dotyczy roślin strączkowych na ziarno (rośliny strączkowe i soja), a jeden roślin strączkowych na paszę (w szczególności koniczyny). Trzy z tych polityk mogłyby zostać włączone do Wspólnej Polityki Rolnej, podczas gdy pozostałe trzy mają charakter bardziej ogólny: dotyczą konsumpcji, handlu międzynarodowego i łagodzenia zmian klimatycznych. To właśnie te dwie ostatnie mogą mieć najbardziej znaczący wpływ na uprawę roślin strączkowych na ziarno.