Alai

Świat staje się coraz mniejszy, bardziej połączony, bardziej zatłoczony, i jak na ironię, coraz bardziej samotny dla wielu. Jest to problem z szeregiem nieszczęśliwych konsekwencji, nie tylko dla osób, które go doświadczają, ale dla społeczeństwa.

Ważne jest, aby zwrócić uwagę, zanim pójdę dalej, że samotność to nie to samo, co bycie osobą prywatną lub „samotnikiem”, ponieważ niektórzy z nas faktycznie potrzebują i cieszą się dużą ilością czasu dla siebie. Samotność odnosi się natomiast do różnicy pomiędzy ilością kontaktów społecznych i intymności, które masz, a ilością, której pragniesz. Chodzi o poczucie izolacji, jak wyrzutek.

(To powiedziawszy, przeciwieństwem samotności nie jest popularność: Możesz mieć dziesiątki „przyjaciół” i nadal czuć się samotny. Prawdziwa intymność i uczucia pokrewieństwa są o wiele bardziej o jakości swoich relacji niż ilość.)

Persistent samotność jest nie tylko emocjonalnie bolesne, ale może być bardziej szkodliwe dla naszego zdrowia fizycznego i psychicznego niż wiele chorób psychiatrycznych. Samotni ludzie źle sypiają, doświadczają depresji i niepokoju, mają obniżoną odporność i funkcjonowanie układu krążenia oraz wykazują oznaki wczesnego spadku zdolności poznawczych, które nasilają się z czasem.

Nic dziwnego, że psycholodzy stworzyli dziesiątki interwencji zaprojektowanych w celu zwalczania tej epidemii. Podejścia są zróżnicowane, ale mogą być podzielone, z grubsza rzecz biorąc, na cztery różne kategorie:

Poprawa umiejętności społecznych. Niektórzy badacze twierdzą, że samotność jest przede wszystkim wynikiem braku umiejętności interpersonalnych wymaganych do tworzenia i utrzymywania związków. Zazwyczaj interwencje te polegają na uczeniu ludzi, jak być mniej niezręcznymi społecznie – angażować się w rozmowę, rozmawiać przez telefon, mówić i przyjmować komplementy, czuć się komfortowo w okresach ciszy i komunikować się w pozytywny sposób niewerbalnie.

Wzmacnianie wsparcia społecznego. Wiele samotnych osób jest ofiarami zmieniających się okoliczności. Te podejścia oferują profesjonalną pomoc i doradztwo dla osób pogrążonych w żałobie, osób starszych, które zostały przeniesione i dzieci rozwodów.

Zwiększanie możliwości interakcji społecznych. W tym podejściu, logika jest prosta: Jeśli ludzie są samotni, należy dać im możliwość spotkania się z innymi ludźmi. Ten rodzaj interwencji, dlatego koncentruje się na tworzeniu takich możliwości poprzez zorganizowane zajęcia grupowe.

Zmiana nieprawidłowego myślenia. To podejście może wydawać się zaskakujące, a jego uzasadnienie mniej oczywiste niż w przypadku innych podejść. Ale ostatnie badania pokazują, że w czasie, przewlekła samotność czyni nas coraz bardziej wrażliwe na, i na wygląd, odrzucenia i wrogości. W niejednoznacznych sytuacjach społecznych osoby samotne natychmiast myślą o najgorszym. Na przykład, jeśli współpracownik Bob wydaje się bardziej cichy i odległy niż zwykle ostatnio, samotna osoba jest prawdopodobne, aby założyć, że zrobił coś, aby obrazić Bob, lub że Bob jest celowo daje mu zimne ramię.

Samotni ludzie zwracają większą uwagę na negatywne informacje społeczne, takie jak niezgoda lub krytyka. Pamiętają więcej negatywnych rzeczy, które wydarzyły się podczas spotkania z inną osobą, a mniej rzeczy pozytywnych.

Wszystko to prowadzi, jak można sobie wyobrazić, do bardziej negatywnych oczekiwań dotyczących przyszłych interakcji z innymi: Samotni ludzie nie oczekują, że sprawy potoczą się dla nich dobrze, a w konsekwencji często tak się nie dzieje.

• Zrozumieć samotność
• Znajdź terapeutę blisko mnie

Interwencje mające na celu zmianę tego samospełniającego się wzorca myślenia rozpoczynają się od nauczenia ludzi identyfikowania negatywnych myśli, kiedy się pojawiają. Ilekroć czują się niespokojny o spotkaniu społecznym, znaleźć się koncentrując się na wszystko, co poszło nie tak, lub zastanawiając się, czy zrobili złe wrażenie, czerwona flaga jest podniesiona.

Następnie, uczą się traktować te negatywne myśli jako testowalne hipotezy, a nie fakt. Rozważają inne możliwości – może wszystko pójdzie gładko, może nie wszystko było złe, może mimo wszystko wszyscy mnie polubili. Ćwiczą próbując zobaczyć rzeczy z perspektywy innych, i interpretują ich działania bardziej benignly.

Take przypadek Bob the Distant Coworker. Dzięki treningowi myślenia samotni ludzie uczą się zadawać sobie pytania w rodzaju: „Czy jestem pewien, że Bob mnie nie lubi? Czy mogą istnieć inne, bardziej prawdopodobne powody jego cichego, powściągliwego zachowania? Czy może być po prostu zaabsorbowany jakimś problemem? Wiem, że czasami bywam cichy i rozproszony, gdy coś mnie trapi. Może zachowanie Boba nie ma nic wspólnego ze mną.”

Gdy negatywne myśli zostaną wygnane, samotni ludzie mogą podejść do nowych związków z pozytywnym, optymistycznym spojrzeniem, dostrzec to, co najlepsze w innych i nauczyć się czuć się bardziej pewni siebie.

Z czterema podejściami do leczenia samotności, oczywiste pytanie brzmi: Co działa? Dzięki ostatniej metaanalizie 50 różnych interwencji w samotność, odpowiedź jest jasna: interwencje mające na celu zmianę złych wzorców myślenia były średnio cztery razy bardziej skuteczne w zmniejszaniu samotności niż inne interwencje. (W rzeczywistości, pozostałe trzy podejścia nie były szczególnie skuteczne w ogóle.)

Okazuje się, że zasadniczo, długoterminowa samotność nie jest o byciu niezręcznym, lub ofiarą okoliczności, lub brak możliwości poznania ludzi. Każdy z tych czynników może być powodem względnie krótkotrwałej samotności: Każdy, kto kiedykolwiek przeprowadził się do nowego miasta lub nowej szkoły i musiał zacząć budować sieć przyjaciół od zera, z pewnością wie, jak to jest być samotnym. Ale ten rodzaj samotności nie musi trwać długo, a nowe związki zazwyczaj powstają – chyba że wpadłeś w sposób myślenia, który powstrzymuje związki przed tworzeniem.

Najbardziej niż cokolwiek innego, lekarstwo na uporczywą samotność leży w przerwaniu negatywnego cyklu myślenia, który stworzył ją na pierwszym miejscu.

Śledź mnie na Twitterze @hghalvorson