Kontekst: mielofibroza jest rzadką hematologiczną chorobą nowotworową, którą można wyleczyć przez przeszczepienie krwiotwórczych komórek macierzystych (HSCT), a wiele badań wykazuje, że 3-5-letnie przeżycie po HSCT wynosi od 45 do 70% w relatywnie standardowym stanie (choroba w fazie przewlekłej, dawca zgodny w HLA). Nawrót choroby i śmiertelność związana z transplantacją są częstsze w ciągu pierwszych 2 lat po HSCT. Aby zoptymalizować długoterminowe postępowanie z tymi pacjentami, postawiliśmy pytanie o długoterminowe wyniki u pacjentów, którzy przeżyli w remisji co najmniej 2 lata po HSCT. Ponadto, jest to powracające pytanie od pacjenta, aby wiedzieć, czy jego oczekiwana długość życia może osiągnąć populację ogólną jeden wiele lat po przeszczepie.
Metoda: z rejestru EBMT, pacjenci przeszczepieni od 1995 do 2014 roku z rozpoznaniem pierwotnej lub wtórnej mielofibrozy, nawet jeśli choroba została przekształcona w ostrą białaczkę szpikową (AML) w dowolnym punkcie przed przeszczepem zostały włączone. Uwzględniono jedynie kraje wykonujące w tym okresie co najmniej 20 transplantacji w tym wskazaniu. Spośród 2461 pacjentów z 15 krajów spełniających te kryteria, 1245 i 650 żyło odpowiednio 2 i 5 lat. Całkowite przeżycie porównano z populacją dopasowaną pod względem wieku, płci, roku i kraju. Nadmierna śmiertelność została zdefiniowana jako różnica między obserwowaną śmiertelnością u pacjentów z mielofibrozą a śmiertelnością w dopasowanej populacji i reprezentuje śmiertelność spowodowaną konkretnie mielofibrozą i jej leczeniem. Wielozmiennowe modele Coxa dla nadmiernej śmiertelności obliczono dla wszystkich pacjentów, pacjentów żyjących w 2 i 5 roku po przeszczepie.
Wyniki: mediana wieku w momencie przeszczepu wynosiła 55 lat (od 19 do 76 lat); 1906 (77%) pacjentów miało pierwotną mielofibrozę, 421 (17%) wtórną mielofibrozę i 134 (6%) zostało przekształconych w ostrą białaczkę szpikową (AML) w momencie przeszczepu. U 1503 (63%) pacjentów zastosowano schemat kondycjonowania o zmniejszonej intensywności, a większość pacjentów (87%) otrzymała przeszczep komórek macierzystych krwi obwodowej. U 1024 (43%) pacjentów przeszczepiono komórki od zgodnego w HLA dawcy z rodzeństwa. Większość zdarzeń (zgon, nawrót choroby) wystąpiła w ciągu pierwszych 2 lat po transplantacji. Dwuletnia skumulowana częstość występowania nawrotu choroby i śmiertelność niezwiązana z nawrotem wynosiła odpowiednio 23% (95%CI: 21-25%) i 26% (95%CI: 25-28%). W wieloczynnikowym modelu Coxa dla nadwyżki śmiertelności dla całej kohorty (bez punktu orientacyjnego) stwierdzono, że mielofibroza przekształcona w AML (HR: 1,7, p<0,0001), napromienianie w schemacie (HR 1,3, p=0,002), użycie dawcy rodzeństwa niezgodnego w układzie HLA (HR 1,3, p<0,0001) oraz wiek (p<0,0001) były istotnie związane z gorszym przeżyciem. Z drugiej strony, płeć żeńska była związana z lepszym wynikiem (HR 0,9, p=0,055).
Przeanalizowaliśmy również długoterminowe wyniki po 2 i 5 latach. Przeżycie 8 lat dla pacjentów żyjących 2 lata po przeszczepie wynosiło 69%, co stanowiło nadwyżkę śmiertelności w porównaniu z dopasowaną populacją (ryc. 1). 5-letnie przeżycie dla pacjentów żyjących 5 lat po transplantacji wynosiło 84% (ryc. 2). Przy 5-letnim punkcie orientacyjnym skumulowana częstość występowania nawrotów wynosiła 13%, a śmiertelność niezwiązana z nawrotem wynosiła 8% 5 lat później. Jeśli chodzi o pierwotne przyczyny zgonów w 5-letnim punkcie orientacyjnym, były to 24 nawroty/progresje choroby podstawowej, 13 innych nowotworów złośliwych, 12 GVHD, 13 infekcji, 1 toksyczność i 17 nieznanych przyczyn. U chorych żyjących w 2 roku płeć żeńska była silnie związana z lepszym wynikiem leczenia (HR 0,7, p=0,018), podobnie jak zaawansowany wiek (HR 1,03, p<0,0001). Żaden z pozostałych czynników ryzyka nie miał istotnego wpływu w tej przełomowej populacji. U chorych żyjących w 5 roku potwierdzono, że płeć (HR: 0,4, p=0,026) i wiek (HR: 1,04; p=0,028) są związane niezależnie z lepszym wynikiem leczenia (HR 0,44). Ryciny 3 i 4 przedstawiają przeżycie całkowite w zależności od wieku i płci biorcy, w porównaniu z odpowiednimi dopasowanymi populacjami.
Wniosek: długoterminowa analiza pacjentów przeszczepionych z powodu mielofibrozy wykazuje, że nadal istnieje nadmiar śmiertelności w porównaniu z dopasowaną populacją, ale ten nadmiar śmiertelności jest mniejszy u młodszych pacjentów i u kobiet. Zmienne związane z procedurami transplantacyjnymi (typ dawcy, TBI) nie są już czynnikami ryzyka dla wyników długoterminowych.
Schetelig: Sanofi Aventis: Consultancy, Research Funding; Roche: Honoraria; Abbvie: Honoraria; Janssen: Konsultacje, Honoraria. Robinson: Riemser: Konsultacje; Roche: Honoraria, Inne: Travel Grants; Takeda: Konsultacje, Honoraria, Inne: Travel Grants; Gilead: Honoraria, Inne: Travel Grants.
.