Tak jak na poprzednim przebojowym singlu, ich nowy producent, Stuart Scharf, również zatrudnił muzyków sesyjnych do stworzenia instrumentalnego podkładu, podczas gdy członkowie grupy zapewnili główny i drugoplanowy wokal. To był pierwszy przebój, który nagrali w Los Angeles – wszystkie ich poprzednie płyty były nagrywane w Nowym Jorku, a producentem był Jerry Ross. W nagraniach wzięli udział Max Bennett na basie, Larry Knechtel na fortepianie, Mike Deasy na gitarze, Hal Blaine na perkusji, Ralph Schaffer, Sid Sharp, Harry Bluestone, Marvin Limonick, Nathan Kaproff, William Hymanson i Mischa Russell na skrzypcach, Leonard Selic i David Burk na altówkach, Paul Bergstrom i Armand Kaproff na wiolonczelach oraz Jules Chaikin na trąbce. Na dodatkowych instrumentach grali także Stuart Scharf, William Kurasch i Robert Dorough. większość z nich grała na instrumentach dętych.
Wykonanie tej piosenki znalazło się w The Ed Sullivan Show 24 marca 1968 roku. W unikalnie zainscenizowanym wykonaniu, członkowie grupy wydają się być na cocktail party (wchodząc w interakcje w sposób, który śledzi tekst piosenki), podczas gdy piosenka jest wykonywana przez tę samą grupę na scenie za nimi.