Kenturah Davis, ilustratorka, malarka i rzeźbiarka mieszkająca między Los Angeles, New Haven i Akrą, podeszła do swojego związku z tworzeniem sztuki w czasie pandemii, oferując literaturę i opowiadanie historii. W ramach cyklu imprez „Black Voices, Black Joy”, we współpracy z Hammer Museum i Felipe de Neve Branch of the Los Angeles Public Library, Davis czyta swoje ulubione książki dla dzieci w formacie przypominającym pogawędkę przy ognisku. Chociaż Davis prowadziła rozmowy w sprawie rozpoczęcia serii przed pandemią, zamknięcie i otwarta struktura pomogły w kontynuacji projektu w sieci, zarówno jako wirtualnego wydarzenia na żywo, jak i obiektu archiwalnego. Praca Davis w edukacji (jest również asystentem profesora w Occidental College) i jej dążenie do zrobienia czegoś dla „młodszych ludzi” kierowały jej decyzją o udziale w programie.
„Opieranie się problemom zrzucanym na Czarnych ludzi pozwala mi na więcej czasu i przestrzeni do pracy, którą chcę wykonywać, pracy, którą już wykonuję”, powiedziała Davis, zauważając, że nierówności, z którymi borykają się Czarni ludzie w COVID-19 są jeszcze jednym z tych problemów. „Pomimo tego wszystkiego, co się dzieje, czuję, że jest to piękny moment, w którym wzajemna pomoc jest najwyższym priorytetem. Inspiruje mnie krajobraz moich rówieśników, którzy wykonują pracę, aby dokonać zmiany w namacalny sposób.”
To pragnienie, aby rozciągnąć czas i aby praktyki artystów sięgały poza formalne przestrzenie galerii i muzeów, zostało również wyartykułowane przez Sarę Russin, dyrektor wykonawczą Los Angeles Contemporary Exhibitions (LACE), oraz Charliego Jamesa, właściciela i dyrektora Charlie James Gallery. Na początku przestoju James zwrócił się do głównej grupy artystów galerii z pytaniem, czego potrzebują. To swoiste zebranie stało się dla tej kohorty okazją do wspólnego przemyślenia wielu napięć, krytyki i wyzwań – od niesprawiedliwej struktury wbudowanej w wiele relacji z kolekcjonerami i chęci tworzenia prac, które mogłyby dotrzeć do szerszej grupy ludzi, po bezpośredni aktywizm, zdrowie psychiczne i utratę opieki nad dziećmi. Choć ogólny etos galerii opiera się na krytyce politycznej, rozmowa zaowocowała sztuką na rzecz fundraisingu, eksperymentami z nowymi, dostępnymi materiałami oraz zaangażowaniem w realizację celów artystów dotyczących szerszej publiczności i bardziej dostępnych prac.