- spontaniczne rozwarstwienie tętnicy wieńcowej
Wcześniej sprawna 38-letnia biała kobieta została przyjęta na oddział opieki wieńcowej naszego szpitala z nagłym początkiem omdlenia i jednogodzinną historią centralnego dyskomfortu w klatce piersiowej. Była osobą niepalącą i nie miała znanych czynników ryzyka dla choroby wieńcowej. Zaprzeczała stosowaniu doustnych środków antykoncepcyjnych lub nielegalnych narkotyków. W badaniu przedmiotowym jej tętno w pozycji leżącej wynosiło 114 uderzeń/min, a ciśnienie tętnicze 118/84 mm Hg. Nie miała klinicznych objawów zespołu Marfana ani niewydolności serca.
Przy przyjęciu kreatynina w surowicy wynosiła 85 μmol/l, a fosfokinaza kreatyniny (CPK) 98 U/l (zakres prawidłowy 30-250 U/l). Całkowity cholesterol na czczo wynosił 4,7 mmol/l (lipoproteina o dużej gęstości 1,7 mmol/l, lipoproteina o małej gęstości 2,8 mmol/l, triglicerydy 0,47 mmo/l), a glukoza we krwi 10 mmol/l. W spoczynkowym 12-odprowadzeniowym EKG stwierdzono blok prawej odnogi pęczka Hisa, odchylenie osi w lewo oraz uniesienie odcinka ST o 1-2 mm w odprowadzeniach przedsercowych V1-V3. Zdjęcie radiologiczne klatki piersiowej było prawidłowe.
Pacjentka była leczona aspiryną oraz dożylnie heparyną i azotanami z powodu ostrego zespołu wieńcowego. Osiem godzin później pacjentka skarżyła się na dalszy dyskomfort w klatce piersiowej. W EKG stwierdzono dalsze uniesienie odcinka ST w odprowadzeniach przedsercowych V1-V3 oraz dolno-boczne obniżenie odcinka ST. Towarzyszył temu wzrost stężenia CPK do 1892 U/l. W trybie pilnym wykonano koronarografię. Wykazała ona rozwarstwienie pnia głównego lewej tętnicy, które rozszerzyło się na lewą tętnicę wieńcową przednią zstępującą i okalającą (ryc. 1). Światło lewej tętnicy wieńcowej przedniej zstępującej było spłaszczone i wykazywało zmniejszony przepływ dystalny. Dominująca prawa tętnica wieńcowa była prawidłowa. W trybie nagłym wykonano pomostowanie aortalno-wieńcowe (przeszczepy żylne do lewej tętnicy przedniej zstępującej, diagonalnej i okalającej). Pacjentka powróciła do zdrowia bez powikłań. Trzy lata po pierwotnej prezentacji jest nadal wolna od objawów sercowych.