Możemy łatwo zaobserwować różne wymagania dla tlenu cząsteczkowego poprzez hodowanie bakterii w probówkach z podłożem tioglikolanowym. Hodowla w probówce rozpoczyna się od autoklawowanej pożywki tioglikolanowej zawierającej niski procent agaru, aby umożliwić ruchliwym bakteriom poruszanie się w pożywce. Tioglikolan ma silne właściwości redukujące, a autoklawowanie wypłukuje większość tlenu. Probówki są zaszczepiane kulturami bakteryjnymi przeznaczonymi do badań i inkubowane w odpowiedniej temperaturze. Z czasem, tlen powoli dyfunduje przez całą hodowlę w probówce z tioglikolanem od góry. Gęstość bakterii wzrasta w obszarze, gdzie stężenie tlenu jest najlepsze dla wzrostu tego konkretnego organizmu.

Wzrost bakterii o różnym zapotrzebowaniu na tlen w probówkach tioglikolanowych ilustruje rysunek 7.10. W probówce A cały wzrost widoczny jest w górnej części probówki. Bakterie te są obligatoryjnymi (ścisłymi) aerobami, które nie mogą rosnąć bez obfitego dopływu tlenu. Probówka B wygląda jak przeciwieństwo probówki A. Bakterie rosną na dnie probówki B. Są to obligatoryjne beztlenowce, które są zabijane przez tlen. Probówka C wykazuje silny wzrost w górnej części probówki i wzrost w całej probówce, co jest typowym wynikiem dla beztlenowców fakultatywnych. Fakultatywne beztlenowce to organizmy, które rozwijają się w obecności tlenu, ale rosną również przy jego braku, polegając na fermentacji lub oddychaniu beztlenowym, jeśli istnieje odpowiedni akceptor elektronów inny niż tlen, a organizm jest w stanie przeprowadzić oddychanie beztlenowe. Aerotolerancyjne beztlenowce w probówce D są obojętne na obecność tlenu. Nie wykorzystują one tlenu, ponieważ zwykle mają metabolizm fermentacyjny, ale obecność tlenu nie jest dla nich szkodliwa, tak jak dla obligatoryjnych beztlenowców. Probówka E po prawej stronie pokazuje kulturę „Goldilocks”. Poziom tlenu musi być w sam raz do wzrostu, nie za dużo i nie za mało. Te mikroaerofile to bakterie, które wymagają minimalnego poziomu tlenu do wzrostu, około 1%-10%, znacznie poniżej 21% występujących w atmosferze.

Diagram rozmieszczenia komórek bakteryjnych w probówkach z tioglikolanem.
Rys. 7.10 Diagram rozmieszczenia komórek bakteryjnych w rurkach tioglikolanowych.
  • Czy spodziewałbyś się, że najstarsze linie bakteryjne są tlenowe czy beztlenowe?
  • Które bakterie rosną na górze rurki tioglikolanowej, a które na dole rurki?

.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.