Morze Wewnętrzne, japońskie Seto-naikai, akwen leżący między japońskimi wyspami Honshu, Shikoku i Kyushu. Składa się z pięciu odrębnych basenów połączonych ze sobą kanałami. Jego długość ze wschodu na zachód wynosi około 270 mil (440 km), a jego wody są łatwo żeglowne. Morze ma nieregularną linię brzegową i jest usiane setkami małych wysp, z których największą jest położona na wschodzie wyspa Awaji. Wejście do Morza Wewnętrznego od strony Morza Filipińskiego i Oceanu Spokojnego umożliwiają cieśnina Bungo i cieśnina Kii. Wąska cieśnina Shimonoseki na zachodnim krańcu prowadzi do Morza Wschodniochińskiego. Morze Wewnętrzne jest głównym szlakiem komunikacyjnym pomiędzy kontynentem azjatyckim a obszarem Kansai w Kyushu. Wzdłuż morza rozwija się przemysł, powstają porty handlowe i rybackie, a także centrum handlowe Ōsaka-Kōbe. Brzegi Morza Wewnętrznego były wiodącym regionem produkcji soli w Japonii do czasu, gdy po II wojnie światowej uprzemysłowienie stało się priorytetem. Złoża soli nie są już wykorzystywane, ale kwitnie przemysł petrochemiczny. Popularny wśród urlopowiczów ze względu na swoje krajobrazy, cały region Morza Wewnętrznego jest objęty Parkiem Narodowym Morza Wewnętrznego.
Tomas Tam
