Na długo przed tym, jak konkursy „bike build off” stały się popularne wśród producentów, firma Deus organizowała je co roku – na parkingu obok swojego sklepu w Sydney w Australii.
Konkurs Deusa jest obecnie wydarzeniem globalnym i przyciąga dziwnych i wspaniałych konstruktorów amatorów. W tym roku ogólnym zwycięzcą została skromna Honda S90 przerobiona na napęd elektryczny. Pokonała ona ponad 200 innych zgłoszeń i została zbudowana za niebotyczną sumę zaledwie 929 dolarów.
Człowiekiem stojącym za motorowerem jest Aaron Laniosz, projektant, który przeprowadził się do Kalifornii po ukończeniu studiów magisterskich z architektury w Illinois.
„Wciąż pasjonuję się architekturą”, mówi nam, „ale rozszerzyłem swoją działalność na sferę projektowania mebli, produktów, robotyki … a teraz motocykli”.
Mała Honda jest pierwszą konstrukcją Aarona, ale od najmłodszych lat kochał on design i kulturę motocykli. Kiedy przybył do Kalifornii, chciał mieć dwie rzeczy: swoją pierwszą deskę surfingową i swój pierwszy motocykl.
„Wziąłem oba na Craigslist. Za każdą z nich zapłaciłem 40 dolarów. Deska surfingowa była podziurawiona, a motocykl zardzewiały i zatarty”. Sprzedawca używał S90 jako motocykla na części – istniała tylko nikła szansa, że jeszcze kiedykolwiek będzie działał.
Pierwszą trudnością było wciśnięcie motoroweru na tył samochodu Aarona. Sprzedawca szybko chwycił za klucz, zdjął przednie koło i razem wcisnęli go do środka.
Z powrotem w swoim mieszkaniu, Aaron zaczął skrupulatnie demontażu, usuwając rdzę kawałek po kawałku, aż miał gołą ramę. „Spryskałem wszystko dwoma puszkami satynowej czarnej farby w sprayu. Potem zacząłem składać na nowo.”
To nie była jednak zwykła robota typu odśwież i wymień: Aaron przerobił S90 na motorower elektryczny i prawdopodobnie zdobył w ten sposób pierwsze miejsce na świecie. (Przedsiębiorczy budowniczowie przekształcili luźno związane Cub do energii elektrycznej w przeszłości, ale nigdy nie słyszeliśmy o S90 coraz leczenie szokowe.)
Aaron kupił akumulator elektryczny rower górski oceniane na 48V i 17Ah. „Nie jest to duża moc ani pojemność,” wyjaśnia, „ale obliczyłem, że na jednym ładowaniu może mnie przewieźć do i z pracy oraz na siłownię.”
Akumulator został dostarczony z ładowarką, którą podłącza się bezpośrednio do ściany. „Moje zużycie energii elektrycznej jest wliczone w czynsz, więc odkąd skończyłem budowę, koszty eksploatacji motocykla są całkowicie darmowe!”
Największym wyzwaniem było miejsce w sklepie, a nie sam motocykl. „Zbudowałem Hondę w mojej kawalerce, a jedynym dostępnym elektronarzędziem był ręczny Dremel” – mówi Aaron. Wykluczyło to obróbkę metalu, jaką często można spotkać przy budowie motocykla na zamówienie: żadnego spawania, cięcia i szlifowania.
„Rower i wszystkie jego części siedział na podłodze między moim łóżkiem a aneksem kuchennym. Stąpałem po nim każdego dnia, wychodząc spod prysznica”. Okazało się to być zarówno błogosławieństwem, jak i przekleństwem. Zmusiło to Aarona do skupienia się na zbudowaniu działającego motocykla tak szybko i tak prosto, jak to tylko możliwe.
„Moją tajną bronią w tym zadaniu był dostęp do drukarki 3D i moje umiejętności modelowania CAD,” mówi. „Wyprodukowałem dziesięć kluczowych części z drukowanego w 3D NylonX Carbon Fiber Filament, które teraz trzymają motocykl razem, montując silnik, akumulator, siedzenie i reflektor.”
Cała budowa była doświadczeniem edukacyjnym z niekończącymi się poszukiwaniami w Google i YouTube. „W momencie, gdy zamontowałem nowe opony i zacząłem jeździć, byłem tak podekscytowany!”
„Przestałem budować i jeździłem na rowerze przez ponad miesiąc bez odpowiednich hamulców. Teraz jeżdżę na nim na siłownię i z powrotem każdego dnia. Ma swoje dziwactwa, ale nic nie pobije jazdy na czymś, co zbudowałeś własnymi rękami.”
Legalność tego rodzaju budowy, transplantacja technologii z jednej epoki do drugiej, to wciąż nieco szara strefa. „Mam całkiem przekonujące argumenty za tym, że ten motocykl jest sklasyfikowany jako e-bike typu II”, mówi Aaron.
„Kalifornia opublikowała bardzo jasny zestaw kategorii dla pojazdów z napędem elektrycznym. Mój rower należy do kategorii Typu II, czyli jest legalny na drogach publicznych bez licencji i rejestracji. Wydaje się, że jest to klasyfikacja, w której pracuje wiele firm rozpoczynających działalność w branży e-bike i elektrycznych motorowerów. Jedynym warunkiem jest ograniczenie prędkości do 20mph… każda większa prędkość może wpędzić mnie w kłopoty.”
Dla nas, najlepszą częścią tej historii jest to, że jest to domowa konstrukcja w najprawdziwszym tego słowa znaczeniu i kosztowała mniej niż tysiąc za działający motorower elektryczny. („Kosztował $929.97. Prowadziłem szczegółowy arkusz kalkulacyjny.”)
Aaron jest teraz zainspirowany do kontynuowania swojej przygody z budową motocykla. „Właśnie odebrałem Kawasaki G3 z 1974 roku, w porównywalnym stanie ruiny do mojego pierwszego zakupu z Craigslist!”.
„Wątpię, aby konwencjonalna budowa przyciągnęła tyle uwagi, ale naprawdę chciałbym mieć śmierdzącą, hałaśliwą maszynę po całej tej pracy z bateriami i przewodami. Staram się ukierunkować moją ścieżkę kariery na pracę ręczną i tworzenie pięknych, funkcjonalnych projektów – niezależnie od formy, jaką przybiorą.”
Kudos to that-and we’ll be keeping a eye on your progress, Aaron.
Aaron Laniosz Instagram | Images by Monti Smith
.