Ludzie z apraksją i dyzartrią zmagają się, gdy ich mózg nie potrafi skutecznie komunikować się z mięśniami ust, płuc i gardła w celu produkcji mowy. Może to być upośledzenie rozwojowe lub nastąpić w wyniku urazu. Osoby z tymi zaburzeniami na ogół wiedzą, co chcą powiedzieć, ale nie mogą sprawić, by wyszło to poprawnie. Obserwowalne objawy obejmują, ale nie ograniczają się do: niezrozumiałej mowy, niezdolności do poprawnego wypowiadania słów lub zwrotów oraz niewystarczającego wsparcia oddechowego dla produkcji mowy.
Nabyta apraksja mowy
Nabyta apraksja mowy odnosi się do utraty lub upośledzenia umiejętności mowy, które dana osoba kiedyś posiadała. Jest ona spowodowana uszkodzeniem ośrodków mowy w mózgu w wyniku udaru, urazu mózgu, guza lub innych chorób neurologicznych. Często występuje razem z afazją i może występować z dyzartrią.
Dziecięca apraksja mowy
Dziecięca apraksja mowy (CAS) jest również znana jako apraksja rozwojowa. Objawy stają się zauważalne, gdy dziecko uczy się mówić. CAS może być spowodowany zaburzeniami neurologicznymi lub genetycznymi, ale najczęściej przyczyna nie jest znana. Dzieci z CAS często mają inne problemy z mową, językiem i/lub motoryką, takie jak ograniczony zasób słownictwa, problemy z nauką czytania lub niezdarność.
Objawy apraksji mowy
Objawy apraksji mogą być bardzo łagodne, z tylko sporadycznymi problemami z produkcją długich słów lub sekwencji słów. Mogą one również być tak poważne, że osoba nie może dobrowolnie produkować żadnych dźwięków. Osoby z apraksją mowy mogą mieć problemy z sekwencją dźwięków w słowach (np. „batle” dla „table”) lub mogą produkować niewłaściwe dźwięki (np. „dadle” dla „table”). Mogą stać się sfrustrowane, ponieważ zazwyczaj są świadome swoich błędów i wielokrotnie próbują je poprawić; często im bardziej się starają, tym więcej błędów popełniają.
Objawy obejmują:
- Niezgodne wzorce błędów (np, słowo docelowe brzmi inaczej przy każdej próbie jego wypowiedzenia)
- Więcej błędów przy dłuższych słowach i słowach o bardziej złożonych wzorcach dźwiękowych
- Trudności w naśladowaniu dźwięków lub słów
- Może być w stanie wykonywać ruchy ustami bez zastanowienia (np, używając języka do zlizania kawałka jedzenia z wargi), ale nie jest w stanie wykonać tych samych ruchów, gdy się jej o tym powie
- Może być w stanie produkować mowę automatyczną, taką jak liczenie, wymienianie dni tygodnia lub śpiewanie bardzo znanych piosenek
- Groping (ruchy ust metodą prób i błędów) może wystąpić, gdy osoba próbuje ustawić usta w odpowiedniej pozycji, aby wypowiedzieć słowo lub dźwięk
- Nieprawidłowe tempo, rytm lub intonacja mowy
Assessing and Treating Apraxia of Speech
Patolog mowy (SLP) wykona różne testy, aby przyjrzeć się motorycznym umiejętnościom mowy klienta. Może przyjrzeć się jego zdolności do naśladowania ruchów ust, dźwięków, słów i zdań lub wypowiadania ich bez modelu. SLP wykona również inne testy mowy i języka, aby wykluczyć inne rodzaje zaburzeń. Będzie pytać o historię medyczną dla klientów z nabytą apraksją, oraz historię rozwojową i rodzinną dla dzieci z podejrzeniem CAS.
Terapia będzie obejmować różne działania w celu pracy nad planowaniem motorycznym ruchów mowy. Klienci mogą ćwiczyć dźwięki, słowa i frazy na różne sposoby, często przechodząc od krótszych/prostszych do dłuższych/bardziej złożonych celów, aby ćwiczyć sekwencjonowanie i koordynację ruchów. Logopeda może udzielać różnego rodzaju wskazówek, aby pomóc klientowi w prawidłowym wypowiadaniu celów, a także udzielać mu informacji zwrotnych na temat tego, jak dobrze sobie radzi. Rytm (klaskanie lub stukanie wraz z mową lub śpiewem) lub wolne tempo mowy mogą być stosowane, aby ułatwić mówienie. Zazwyczaj pacjent musi ćwiczyć te ćwiczenia w domu. Jeśli apraksja jest bardzo ciężka, logopeda może rozważyć zastosowanie alternatywnej lub rozszerzonej metody komunikacji.
.