Alai

Nadczynność tarczycy jest powszechna i dotyczy około 2% kobiet i 0,2% mężczyzn. Najczęstszą przyczyną nadczynności tarczycy jest choroba Gravesa-Basedowa, zaburzenie autoimmunologiczne związane z krążącymi immunoglobulinami, które wiążą się z receptorem tyreotropiny (TSH) i pobudzają go, powodując utrzymującą się nadczynność tarczycy. Wole guzkowe toksyczne powoduje nadczynność tarczycy z powodu autonomicznej nadczynności miejscowych obszarów tarczycy. Istnieją 3 uznane metody leczenia nadczynności tarczycy: leki przeciwtarczycowe, leczenie chirurgiczne i radiojod. Wszystkie są skuteczne, ale żadna metoda nie zapewnia całkowitego wyleczenia. Pacjenci z chorobą Gravesa-Basedowa mogą otrzymywać leki przeciwtarczycowe przez okres od 12 do 18 miesięcy w celu uzyskania długotrwałej remisji. Leki te są również często podawane przez krótki okres, aby doprowadzić pacjenta do stanu eutyreozy przed ostatecznym leczeniem radiojodem lub tyreoidektomią. Leki przeciwtarczycowe nie są jednak w stanie „wyleczyć” nadczynności tarczycy związanej z wolem guzkowym toksycznym. Radiojod jako leczenie pierwszego rzutu w nadczynności tarczycy jest coraz częściej stosowane. Jest ona dobrze tolerowana, a jedynym długoterminowym następstwem jest ryzyko rozwoju niedoczynności tarczycy wywołanej radiojodem. Radiojod może być stosowany we wszystkich grupach wiekowych poza dziećmi, choć należy unikać jego stosowania w ciąży i w okresie karmienia piersią. Należy unikać zajścia w ciążę przez 4 miesiące po jej podaniu. Radiojodyna może powodować pogorszenie oftalmopatii Gravesa-Basedowa, a osłona kortykosteroidowa może zmniejszyć ryzyko tego powikłania. Leczeniem z wyboru w przypadku nadczynności tarczycy z wolem guzkowym toksycznym jest radiojod. Chirurgia, subtotalna lub prawie całkowita tyreoidektomia, ma ograniczoną, ale specyficzną rolę do odegrania w leczeniu nadczynności tarczycy: podejście to jest rzadko stosowane u pacjentów z chorobą Gravesa-Basedowa, chyba że odmówiono podania radiojodu lub wole jest duże i powoduje objawy ucisku w obrębie szyi. Celem zabiegu operacyjnego jest wyleczenie choroby podstawowej z pozostawieniem resztek tkanki tarczycowej w celu utrzymania pooperacyjnej eutyreozy.