Wprowadzenie: Podczas stymulacji seksualnej, niektóre kobiety zgłaszają wydzielanie zauważalnej ilości płynu z cewki moczowej, zjawisko zwane również „squirtingiem”. Do tej pory, zarówno natura jak i pochodzenie squirtingu pozostają kontrowersyjne. W tym badaniu nie tylko przeanalizowaliśmy biochemiczną naturę wydzielanego płynu, ale także zbadaliśmy obecność jakiegokolwiek zbioru płynu w miednicy, który mógłby powstać w wyniku podniecenia seksualnego i tłumaczyć masywną emisję płynu.
Metody: Siedem kobiet, bez nieprawidłowości ginekologicznych, które zgłosiły nawracającą i masywną emisję płynu podczas stymulacji seksualnej, poddano prowokowanemu pobudzeniu seksualnemu. Badania ultrasonograficzne miednicy wykonywano po dobrowolnym oddaniu moczu (US1) oraz w trakcie stymulacji seksualnej tuż przed (US2) i po (US3) wypróżnieniu. Stężenia mocznika, kreatyniny, kwasu moczowego i antygenu swoistego dla gruczołu krokowego (PSA) oceniano w próbkach moczu przed stymulacją seksualną (BSU) i po squirtingu (ASU) oraz w samej próbce squirtingu (S).
Wyniki: U wszystkich badanych US1 potwierdził dokładne opróżnienie pęcherza moczowego. Po zmiennym czasie podniecenia seksualnego, US2 (tuż przed squirtingiem) wykazywał wyraźne wypełnienie pęcherza, a US3 (tuż po squirtingu) ponowne opróżnienie pęcherza. Analiza biochemiczna BSU, S i ASU wykazała porównywalne stężenia mocznika, kreatyniny i kwasu moczowego u wszystkich uczestników. Jednakże, podczas gdy PSA nie został wykryty w BSU u sześciu z siedmiu uczestników, antygen ten był obecny w S i ASU u pięciu z siedmiu uczestników.
Wnioski: Obecne dane oparte na ultrasonograficznym monitorowaniu pęcherza moczowego i analizach biochemicznych wskazują, że squirting jest zasadniczo mimowolną emisją moczu podczas aktywności seksualnej, chociaż często istnieje marginalny udział wydzielin gruczołu krokowego w emitowanym płynie.