Alai

Jeśli chodzi o poznanie cech osobowości naszych dzieci, my rodzice mamy miejsce w pierwszym rzędzie do trwającej debaty na temat natury i wychowania w rozwoju dziecka. Znajdujemy liczne przykłady na poparcie obu stron sporu.

Natura i wychowanie w rozwoju dziecka

Na przykład, czy zauważyliście, że cechy osobowości waszych biologicznych dzieci różniły się od siebie, kiedy się urodziły? Albo czy usposobienie twojej biologicznej córki różniło się od usposobienia któregokolwiek z rodziców od pierwszego dnia jej życia? Kiedy widzisz te różnice u swoich dzieci od urodzenia, wydaje się to wskazywać, że cechy osobowości są wrodzone. To dlatego, że nie możesz wyjaśnić tych różnic jako związanych z ekspozycją na wpływy społeczne lub kulturowe.

Wręcz przeciwnie, mogłeś zauważyć cechy osobowości u swoich dzieci, które możesz odnieść do ich doświadczeń życiowych. Czy widziałeś jak twoje wcześniej niesforne dziecko stało się zdyscyplinowane i oddane nauce jazdy konnej? Czy myślisz, że to dlatego, że uczestniczył w obozie i połączył się z instruktorem odpowiedzialnym za program jeździecki? A może twoja nieśmiała córka była w stanie wyjść ze swojej skorupy, kiedy babcia pomogła jej nawiązać przyjaźnie? Może twój wiecznie optymistyczny, spokojny nastolatek stał się niezwykle niespokojny, bojaźliwy i nerwowy po tym, jak padł ofiarą przestępstwa.

Neuroplastyczność

Co ciekawe, jeśli chodzi o naturę i wychowanie w rozwoju dziecka, to fakt, że oba te czynniki mają znaczący wpływ na sposób, w jaki Bóg stworzył nasze ciała. Podczas gdy anatomia i fizjologia mózgu oraz nasz skład genetyczny determinują osobowość, z jaką przychodzimy na świat, mózg ma również zdolność tworzenia nowych połączeń neuronalnych, aby zrekompensować problemy spowodowane urazami i chorobami lub dostosować się do nowych zmian w środowisku. To się nazywa neuroplastyczność.

Co więcej, dopamina i serotonina, dwa ważne neuroprzekaźniki i hormony związane z uczuciami spokoju i szczęścia, mają zdolność do znacznego wpływu na nasze nastroje. Celowe skupienie się na pewnych zachowaniach, takich jak wyrażanie wdzięczności, może stymulować uwalnianie dopaminy i serotoniny, a tym samym poprawiać nastrój.

Stres i trauma

Niestety, stres i trauma mogą mieć wpływ na to, jak reagujemy na świat, jak również. Ale jako rodzice, jeśli praktykujemy celowe rodzicielstwo, możemy pomóc naszym dzieciom wykorzystać ich pozytywne cechy osobowości, aby odzyskać siły po negatywnych wydarzeniach w ich życiu. A przyjmując pewne style i praktyki, możemy uczyć nasze dzieci postaw i zachowań, które mogą sprawić, że będą silne, zdrowe i odporne. To właśnie tutaj możemy dostrzec korzyści płynące z uwzględnienia zarówno natury, jak i wychowania w rozwoju dziecka.

Natura i wychowanie w rozwoju dziecka: Parenting Styles

Na początek, dekady badań naukowych wykazały, że najlepszym stylem rodzicielskim jest styl autorytatywny. Dzieci wychowywane przez autorytatywnych rodziców mają tendencję do bycia niezależnymi, samowystarczalnymi, mają dobre umiejętności społeczne i są dobrze dostosowane. Rodzice mogą czerpać na pozytywnych wrodzonych cechach osobowości lub używać autorytatywnych technik rodzicielskich z ich dziećmi, aby rozwijać te mocne strony. Ten styl kładzie nacisk na wyznaczanie rozsądnych granic i limitów dotyczących zachowania, bycie kochającym i opiekuńczym oraz okazywanie szacunku dzieciom.

40 Developmental Assets

Dodatkowo, Search Institute’s 40 Developmental Assets wspiera autorytatywny styl rodzicielstwa. Aktywa te koncentrują się na zewnętrznych atutach, które zapewniają dzieciom wsparcie oraz na atutach wewnętrznych, które, jeśli są rozwijane, budują podstawy zdrowego, troskliwego i odpowiedzialnego dziecka.

Profil Atutów Rozwojowych instytutu został przetłumaczony na 30 języków i zastosowany w Stanach Zjednoczonych i ponad 30 krajach. Po przebadaniu ponad 6 milionów młodych ludzi na całym świecie, którzy ukończyli szkolenie w zakresie rozwoju atutów, ćwierć wieku badań wykazało korelacje między atutami a niższym poziomem zachowań ryzykownych, jak również wyższymi wskaźnikami dobrego stanu zdrowia.

Jezus był autorytatywny

Wreszcie, widzimy poprzez służbę Jezusa Chrystusa, że styl autorytatywny jest preferowany. Kiedy Jezus poruszał się wśród swoich ludzi i stawał twarzą w twarz z ich ludzkimi niepowodzeniami, zmaganiami i bólem, zawsze odpowiadał im najpierw łaską, a potem prawdą.

Prowadź życie rodzinne z łaską i miłością!

Daniel P. Huerta, wiceprezes Focus on the Family ds. rodzicielstwa, przedstawia zbiór siedmiu potężnych cech charakteru, które mają pomóc rodzicom wzrastać i rozwijać się podczas wychowywania bogobojnych dzieci.

What About Me?

Ale jak masz się skupić na rozwijaniu siedmiu cech i 40 atutów rozwojowych? Masz pracę, dom i zajęcia z dziećmi, którymi musisz się zająć. I właśnie „miałeś to do tej pory”, próbując zapanować nad temperamentem swojego trzylatka. A potem próbujesz przekonać swoją nieśmiałą i zalęknioną nastolatkę, że nie umrze, jeśli wejdzie na korytarz miejscowego gimnazjum.

Możesz być w stanie skupić się na pomocy swoim dzieciom w jednym lub dwóch obszarach, ale nie w 47! Jak celowo wchodzisz w interakcje ze swoimi dziećmi, aby rozwijały cechy osobowości, które są bardziej prawdopodobne, aby ustawić je na sukces w życiu, a nie porażkę? Jak można mieć czas, aby skupić się na naturze i wychowaniu w rozwoju dziecka? Cóż, pewne praktyki rodzicielskie i korekty postaw są dość łatwe do wdrożenia i mają ogromny wpływ na zdrowie twoich dzieci.

Praktyki rodzicielskie: Positively Based Discipline vs. Punitive Discipline

Wszystkie dzieci potrzebują granic i limitów, aby poznać świat, pozostając bezpiecznym i pewnym. Sposób, w jaki rodzice nakładają granice, może prowadzić dzieci w kierunku samodyscypliny i podejmowania mądrych decyzji. Może też prowadzić je w stronę wstydu i poczucia winy. Wszystko to zależy od tego, czy rodzice zamierzają zachęcać czy kontrolować dzieci, kiedy nakładają te granice.

Dyscyplina oparta na pozytywnym nastawieniu

Zamiar stojący za dyscypliną opartą na pozytywnym nastawieniu polega na nauczaniu zasad zdrowego życia, zachęcaniu dzieci do badania i odkrywania swoich mocnych i słabych stron, bycia odpowiedzialnym za siebie i życzliwym dla innych. Osiąga się to poprzez…

• ustalanie rozsądnych granic i przekazywanie ich dzieciom z miłością
• podejmowanie konsekwencji, które są pełne szacunku i mają na celu pomóc dzieciom zobaczyć, jak przekroczenie granic negatywnie wpłynie na ich życie
• okazywanie łaski i przebaczenia, kiedy stosujemy się do konsekwencji i
• ustanawianie nagród, które wzmacniają dobre zachowanie

Dyscyplina karna

Przeciwnie, intencją dyscypliny karzącej jest kontrolowanie dzieci i zmuszanie ich do przestrzegania zasad. Groźby kar są używane jako narzędzia motywujące do przestrzegania granic, a rezultat jest taki, że dzieci kończą czując wstyd za swoje zachowanie i winę za rozczarowanie mamy i taty.

Parenting Practices: Strengths Focused vs. Problems Focused Parenting

Jest naprawdę prosta zasada, którą wszyscy rodzice muszą znać. Chodzi o to, że zachowanie najłatwiej jest zmienić, gdy rodzice wzmacniają dobre zachowanie. Dobre cechy osobowości są bardziej prawdopodobne do rozwinięcia, gdy są wzmacniane, a złe cechy osobowości są bardziej prawdopodobne do odejścia, gdy nie są wzmacniane. Tak więc, po raz kolejny, rodzice mogą skupić się na naturze i wychowaniu w rozwoju dziecka. Mogą zachęcać do pozytywnych, wrodzonych cech osobowości lub zniechęcać do negatywnych. Mogą też narażać dzieci na doświadczenia, które pomogą im rozwinąć cechy osobowości, dzięki którym staną się zdrowe i odporne.

Skupianie się na mocnych stronach

Gdy rodzice skupiają się na szukaniu, znajdowaniu i rozwijaniu mocnych stron swoich dzieci, zamiast skupiać się na ich problemach, ich dzieci mają większe szanse na rozwój i pomyślność.

Aby bardziej skupić się na mocnych stronach, rodzice mogą chcieć wykonać następujące czynności:

1. Zidentyfikować mocne strony każdego dziecka związane z dobrym zachowaniem i pozytywnymi cechami osobowości
2. Wyrazić wdzięczność za te zachowania i cechy
3. Zapewnić znaczące nagrody za dobre zachowanie i wykorzystywanie dobrych cech z korzyścią dla innych
4. Celowo pomagać dzieciom w wykorzystywaniu ich mocnych stron, kontynuowaniu dobrego zachowania i rozwijaniu pozytywnych cech osobowości
5. Celowo przekierowywać złe zachowania i pokazywać dzieciom, w jaki sposób ich negatywne cechy osobowości typu natura vs. wychowanie wpływają na ich rozwój. nurture personality traits are affecting them negatively.

Problems Focused

W samym środku stresu związanego z rodzicielstwem, jednakże, łatwo jest ignorować dzieci, kiedy zachowują się dobrze, i reagować tylko wtedy, kiedy zachowują się źle. Niestety, robić w ten sposób, rodzice nieumyślnie wzmacniają biedne zachowanie ponieważ uwaga jest potężnym wzmocnieniem. Rodzice mają również tendencję do skupiania się na próbach zmiany lub pozbycia się mniej pożądanych cech swoich dzieci, a zapominają o rozwijaniu ich najlepszych cech. Należy jednak postępować odwrotnie.

Postawy: Optymizm vs. pesymizm

Większość z nas zna Kubusia Puchatka i jego przyjaciół z 100 Acre Wood. Dwaj kumple Puchatka dobrze ilustrują postawy optymizmu i pesymizmu.

Tigger to wieczny optymista, brykający i przeżywający świat jako „fun, fun, fun, fun, fun, fun!”. Zawsze jest tam, aby jak najlepiej wykorzystać każdą sytuację i zachęcać swoich przyjaciół, aby robili to samo. Z drugiej strony, Kłapouchy wlecze się, narzekając na stan swojego życia. Nigdy nie potrafi podnieść głowy na tyle wysoko, by zobaczyć słońce.

Children’s Personality Traits

Czasami rodzice zauważają te tendencje u swoich niemowląt i małych dzieci. Niektóre dzieci wydają się być w ciągłym ruchu, śmiejąc się, żartując i reagując zabawnie na swoich bliskich przez większość czasu. Gdy próbują nauczyć się nowej umiejętności, żadna ilość niepowodzeń nie powstrzyma ich od kontynuowania prób, aż do momentu, gdy ją opanują.

Still, inni są nieśmiali, nieśmiały i stają się sfrustrowani bardzo łatwo. Poddają się po jednej lub dwóch próbach nauczenia się siadania lub zrobienia kilku kroków. Chociaż może to mieć coś wspólnego z wrodzoną osobowością dziecka, pesymizm można przekształcić w optymizm poprzez celową interakcję z nieśmiałym dzieckiem.

Rozwijanie postawy optymizmu

Ale dlaczego ważne jest, aby dzieci rozwijały postawę optymizmu?

Korzyści płynące z optymizmu, przedstawione przez Elizabeth Scott (2020), zostały podsumowane poniżej:

• Doskonałe zdrowie- Optymiści częściej utrzymują lepsze zdrowie fizyczne niż pesymiści.
• Większe osiągnięcia- Stwierdzono, że bardziej optymistyczne zespoły sportowe mają lepszą synergię i wydajność niż pesymistyczne zespoły sportowe.
• Wytrwałość- Optymiści mają większe szanse na osiągnięcie sukcesu niż pesymiści, ponieważ wytrwale próbują czegoś nowego.
• Zdrowie emocjonalne- W przypadku osób zmagających się z depresją wykazano, że ukierunkowane szkolenie w zakresie optymizmu zapewnia większą zdolność do radzenia sobie z przyszłymi niepowodzeniami.

Więc, biorąc pod uwagę te korzyści z optymizmu, jest to naprawdę pomocne, gdy rodzice poświęcają czas na celowe pomaganie swoim dzieciom w rozwijaniu postawy optymizmu.

Porażka nie jest powodem, by czuć się pokonanym

Jednym z pierwszych sposobów, by to zrobić jest nauczenie dzieci, że porażka jest częścią życia. Nie jest to powód, aby czuć się pokonanym. Jest to raczej okazja, aby dowiedzieć się, jak robić rzeczy inaczej, aby w końcu odnieść sukces. Lub, jeśli sukces jest mało prawdopodobny, porażka może być wykorzystana do zachęcenia dziecka do rozwijania zdolności adaptacyjnych poprzez wymyślenie opcji dla działania lub wydarzenia, które prawdopodobnie zakończy się niepowodzeniem.

To uczy dzieci, aby nie być pokonanym przez porażkę i stać się pesymistą. Raczej uczą się optymizmu, zaczynając patrzeć z nadzieją na przyszły sukces. Z każdym zwycięstwem nad porażką, rozwijają postawę optymizmu. Rodzice powinni również porzucić stare porzekadło „możesz być kimkolwiek zechcesz”. To po prostu nieprawda.

Różne dary

Jak wyrażono to w Liście do Rzymian 12:4-6: „Bo jak w jednym ciele mamy wiele członków, a nie wszystkie członki pełnią tę samą funkcję, tak i my, choć jest nas wielu, jesteśmy jednym ciałem w Chrystusie, a każdy z osobna jednym członkiem drugiego. Mając zaś dary, które się różnią według udzielonej nam łaski, używajmy ich…”

Jest całkiem możliwe, że pragnienia dziecka nie pokrywają się z jego darami danymi przez Boga. Czasami potrzeba czegoś więcej niż czystej woli, aby odnieść sukces w niektórych dziedzinach życia. Dziecko może po prostu nie mieć zdolności do osiągnięcia sukcesu w danej umiejętności z wielu różnych powodów.

Wszyscy słyszeliśmy o ludziach, którzy pokonali niezwykłe przeciwności losu, aby odnieść sukces w jakimś sporcie, umiejętności intelektualnej lub w sprawach finansowych. Jednak każdy człowiek ma ograniczenia, które mogą uniemożliwić osiągnięcie sukcesu w pewnych dziedzinach życia. Jeśli nie pomożemy naszym dzieciom rozpoznać tych ograniczeń, mogą one nabawić się pesymizmu. Może się to zdarzyć, gdy doświadczają jednej porażki za drugą, której nie można łatwo przezwyciężyć, starając się bardziej.

Modeluj optymizm

Innym sposobem zachęcania dzieci do optymizmu jest jego modelowanie. Dzieci kopiują to, co widzą i słyszą przed sobą. Jeśli więc rodzice często narzekają, przepowiadają przyszłość lub reagują negatywnie na wypadki, błędy lub trudne dni dzieci, dzieci mają tendencję do uczenia się, że w życiu jest wiele powodów do pesymizmu. Czy widzicie, o ile lepsze może być życie dzieci, które zamiast tego uczą się szukać dobra w otaczającym je świecie?

Celowe skupienie się na wdzięczności pomaga dzieciom przejść od zauważania tego, za co mają być wdzięczne do wyrażania wdzięczności. To rozwija optymizm w stosunku do ich życia i środowiska.

Rodzicielstwo pesymistycznego dziecka

Może się zdarzyć, że jesteś naprawdę optymistycznym rodzicem, który ma bardzo pesymistyczne dziecko. Może to być związane z jego lub jej wrodzoną osobowością. Może się to również wiązać z wpływem rówieśników, którzy spędzają dużo czasu skupiając się na negatywnych częściach życia i negatywnych uczuciach. Możesz pomóc swojemu dziecku odwrócić tę tendencję, zadając pytanie za każdym razem, gdy powie coś negatywnego. Pytanie to brzmi: „Czy może być tak, że w tej sytuacji jest coś dobrego lub okazja, by nauczyć się tu czegoś nowego?”.

Nie sugeruję, że to zmieni pesymistę w optymistę z dnia na dzień. Jednakże zaobserwowałem, że powtarzanie pytań powoduje, że dzieci myślą w nowy sposób. Zaczynają też brać pod uwagę coś więcej niż tylko negatywne spojrzenie na życie. Z czasem dzieci zaczną patrzeć na swoje życie z perspektywy optymizmu, a nie pesymizmu.

Others Focused vs. Me Focused

To całkiem normalne dla niemowląt i bardzo małych dzieci, że skupiają się tylko na swoich potrzebach. Są one dość bezradne i potrzebują dużo pomocy. Muszą polegać na starszych dzieciach i dorosłych, aby bezpiecznie przeżyć każdy dzień. Jednak w miarę jak dzieci stają się coraz bardziej niezależne, w ich najlepszym interesie jest pomóc im skupić się bardziej na pomaganiu innym niż na zaspokajaniu wszystkich swoich potrzeb.

Tak jest, ponieważ nikt z nas nie jest w stanie tolerować egoizmu przez bardzo długi czas. Wszyscy potrzebujemy innych ludzi, aby pomogli nam przejść przez życie. Jeśli żądamy, aby nasze potrzeby były zawsze zaspokajane przed potrzebami innych, znajdziemy się wykluczeni z wielu grup i działań.

Mine, Mine, Mine

Wiele lat temu przyszła do mnie samotna matka, aby uzyskać pomoc w radzeniu sobie z jej trzyletnimi bliźniakami. Trzy przedszkola wyrzuciły ich z domu. Ich podstawową mantrą było „moje, moje, moje”, a ich taktyka przewracania innych dzieci, aby dostać się do wszystkiego, co chcieli, nie szła tak dobrze z ich nauczycielami i innymi przedszkolakami.

Po spotkaniu z tą mamą i jej dziećmi, podejrzewałem, że przyczyną „ja focus” w bliźniakach było to, że musieli walczyć ze sobą o każdą zabawkę, ciasteczko lub minutę uwagi mamy. Pracowaliśmy więc wspólnie nad dwiema rzeczami. Po pierwsze, zaproponowałam nagrodę dla każdego chłopca, gdy zrobił coś dla drugiego. Po drugie, wymyśliliśmy zajęcia, które wymagały od nich wspólnej pracy, aby osiągnąć sukces. Tak więc, jeśli mały Robby i Todd chcieli pójść do parku, musieli najpierw pomóc sobie nawzajem posprzątać pokój zabaw. Obaj chłopcy musieli uczestniczyć i pomagać sobie nawzajem.

Pomagaj dzieciom rozwijać altruizm

To łatwo zrozumieć, naprawdę. Dzieci będą nadal robić to, za co otrzymują nagrody. Więc, jeśli otrzymają pozytywną korzyść z pomagania innym, naturalnie staną się bardziej „skupione na innych”.

Jednakże, jeśli dostaną to, co chcą, kiedy są skupione na mnie, będą nadal bardzo egocentryczne. Dzieci skupione na innych rozwijają altruizm. Ta cecha jest promowana w całej Biblii. Bóg wzywa nas, abyśmy służyli sobie nawzajem i poświęcali się dla naszych przyjaciół. Wzywa nas również do oddawania tego, co mamy, innym w potrzebie.

„Od początku Bóg chciał, abyśmy byli współtwórcami jego historii królestwa, a nie konsumentami. W momencie, gdy Adam i Ewa zdecydowali się na spożycie owocu z braku zaufania, staliśmy się konsumentami w ogrodzie potrzebującym współpracowników. Gdy my przyczyniamy się nasz dzieciom przez nasz wychowywać, prowadzimy nasz dzieci w kierunku zostać współpracownikami inny i ogólny funkcjonowanie rodzina i społeczeństwo, w ten sposób pełnić ich rolę w boski królestwo opowieści.”

str. 2, 7 cech skutecznego rodzicielstwa, daniel huerta

Intentional Parenting Is the Key

Dzieci przychodzą na ten świat z mocnymi i słabymi stronami osobowości. Niektóre z nich mogą zmienić, innych nie mogą. Dzięki celowemu rodzicielstwu i skupieniu się na naturze i wychowaniu w rozwoju dziecka, mamy i tatusiowie mogą pomóc swoim dzieciom wykorzystać ich mocne strony, poprawić słabości i znaleźć sposoby na udane dostosowanie się do wyzwań w ich życiu.