Moja mama, siostry i wiele przyjaciółek są uzależnione od serialu This is Us. Kiedy zbliża się emisja, jedna z nich zazwyczaj umieszcza w swoich mediach społecznościowych coś w stylu: „Lepiej przygotuj chusteczki”. Oczywiście ja sama unikam tego serialu jak szop pracz spustoszony przez zarazę. Ale to dało mi do myślenia o tej wywołanej smutkiem reakcji fizycznej. Możemy płakać ze smutku, strachu, frustracji, złości, a nawet radości. Ale dlaczego strumienie cieczy opuszczają nasze oczy?
Prawda jest taka, że nikt tak naprawdę nie wie na pewno. To znaczy, naukowcy nie są zgodni co do tego, dlaczego łzy spływają po naszych policzkach, a my wstrząsani jesteśmy skurczami i oczywiście charakterystycznym zawodzeniem i szlochaniem, które składają się na pełnowymiarowy płacz. Istnieje również duża różnorodność wśród ludzi. Każdy z nas ma inny próg wytrzymałości na ten akt. Niektórzy z nas nawet nigdy nie płaczą.
W sensie naukowym jesteśmy jedynymi organizmami, które płaczą z powodu naszych emocji. Inne stworzenia robią to tylko po to, by usunąć z oczu substancje drażniące. Wielu psychologów uważa, że oprócz tego, że daje nam ujście dla szybkiego nagromadzenia silnych emocji, płacz jest społecznym sygnałem dla innych, że jesteśmy w niebezpieczeństwie. Care-taking w czasach wielkiego stresu może zwiększyć więzi między jednostkami w grupie, co czyni je bardziej w zgodzie ze sobą, lepiej w stanie komunikować się i rozumieć siebie nawzajem, zwiększenie pracy zespołowej wśród nich, a więc ich prawdopodobieństwo przetrwania.
Płacz może być społecznym wskazówką dla wsparcia, co z kolei może prowadzić do większej spójności społecznej. Getty Images.
Dzieci i niemowlęta płaczą, aby zwrócić na siebie uwagę rodziców i zaspokoić swoje potrzeby. Biochemik William H. Frey, PhD w latach 80. badał płacz i łzy. Odkrył, że kobiety płaczą średnio 5,3 razy w miesiącu, podczas gdy mężczyźni płaczą 1,3 razy w tym samym okresie czasu.
Może być biologiczny powód za tym. Hormon prolaktyna jest uważany za promujący płacz. Znajduje się on na wyższych poziomach u kobiet. Podczas gdy testosteron może tłumić ten akt. Płacz jest inny w różnych kulturach, jak również.
W badaniu z 2011 roku opublikowanym w czasopiśmie Cross-Cultural Research, badacze spojrzeli na 35 różnych krajów, aby zobaczyć, jak często kobiety płakały. Bogatsze kraje, takie jak USA, Szwecja i Chile, odnotowały nieco wyższe wskaźniki płaczu kobiet niż kraje biedniejsze, takie jak Nepal, Ghana i Nigeria. Naukowcy uważają, że to dlatego, że jest większa wolność słowa w krajach rozwiniętych.
Jeden styl przywiązania również odgrywa rolę. Dissive stylów przywiązania, tych ludzi, którzy unikają lub nie ufają intymności, są najbardziej prawdopodobne, aby spróbować nie płakać, lub walczyć z łzami. Ci z niepewnym przywiązaniem, potrzebujący, mogą płakać w niewłaściwy sposób, np. wpadając w histerię, aby zwrócić na siebie uwagę. Podczas gdy osoby z bezpiecznym stylem przywiązania najprawdopodobniej płaczą w sposób właściwy i naturalny.
Kobiety płaczą częściej niż mężczyźni, a kobiety z bogatszych krajów częściej niż z biedniejszych. Getty Images.
Niektóre badania przyjrzały się temu, jak dzieci i inni używają łez jako formy manipulacji. Dziecko może płakać w obecności rozgniewanej matki, aby wzbudzić współczucie i spróbować wydostać się z kłopotów. Może to być również jeden z powodów, dla których płacz jest często częścią sporów kochanków. Małe badanie wykazało, że kobiece łzy mogą faktycznie obniżyć męski popęd płciowy i temperować męską agresję.
Innym ciekawym odkryciem jest to, że łzy powstałe z różnych emocji faktycznie zawierają różne makijaże chemiczne. Łzy emocjonalne zawierają więcej białka, które, jak się uważa, sprawia, że są grubsze i bardziej prawdopodobne jest, że będą spływać powoli, powodując smugi na policzkach, które są łatwo zauważalne przez innych. Jest to wezwanie do wsparcia i empatii. W tym samym duchu artystka Rose-Lynn Fisher wzięła łzy wylane z różnych emocji i sfotografowała je pod mikroskopem. Rezultaty są fascynujące, choć nie do końca naukowe.
Tymczasem naukowcy kierują swoje obiektywy na tych, którzy nie płaczą. Choć często myślimy, że dobry płacz jest zdrowym katharsis, nie ma dowodów na poparcie tego. Niektórzy psychologowie uważają jednak, że butelkowanie takich emocji może prowadzić do uczucia gniewu później, podczas gdy niektórzy naukowcy widzą płacz jako sposób na pozbycie się hormonu kortyzolu z organizmu, wyrzucając go wraz z samymi łzami.
Aby dowiedzieć się więcej o nauce stojącej za płaczem, obejrzyj to: