Continuing adjuvant tamoxifen leads to higher quality of life
Dążenie do poprawy jakości życia związanej ze zdrowiem może być czynnikiem decydującym przy rozważaniu, czy kontynuować tamoksyfen u wolnych od nawrotów, pomenopauzalnych pacjentek z rakiem piersi, czy też przestawić je na anastrozol, jak wynika z badań przedstawionych na 31 San Antonio Breast Cancer Symposium.
Punktacja za jakość życia była wyższa u pacjentek, które kontynuowały leczenie tamoksyfenem po roku do czterech lat stosowania adiuwantowego tamoksyfenu, niż u pacjentek, które przeszły na anastrozol w badaniu japońskim.
Przeżycie wolne od choroby i nawrotu choroby było jednak wyższe u pacjentek, które przeszły na anastrozol, wyjaśnił Shozo Ohsumi, M.D., Ph.D., szef onkologii piersi w NHO Shikoku Cancer Center, Matsuyama, Japonia.
„Uważamy, że wskaźnik przeżycia wolnego od nawrotów powinien być uważany za ważniejszy wynik niż jakość życia w ogóle”, powiedział Ohsumi. „Dlatego radzilibyśmy wolnym od nawrotów pacjentom z rakiem piersi po menopauzie, którzy przeszli początkowe leczenie tamoksyfenem po operacji, aby przełączyć się z tamoksyfenu na anastrozol.”
„Jednakże, jeśli doświadczają skutków ubocznych, które pogarszają ich jakość życia, takich jak silny ból stawów z anastrozolem, damy pacjentom opcję przełączenia z powrotem na tamoksyfen z wyjaśnieniem, że tamoksyfen da lepszą jakość życia, ale nieco gorszy wskaźnik przeżycia wolnego od nawrotów”, powiedział.
Pacjenci byli częścią National Surgical Adjuvant Study of Breast Cancer 03. Wszyscy pacjenci otrzymali ostateczną operację dla hormonalnego receptora-dodatniego raka piersi, a następnie tamoksyfen przez jeden do czterech lat. W tym momencie pacjentki były randomizowane do kontynuowania tamoksyfenu lub przejścia na anastrozol. Całkowity czas na adiuwantowej terapii lekowej, w tym tamoksyfen przed randomizacją, wynosił pięć lat.
Pacjentki odpowiedziały na kilka kwestionariuszy zaprojektowanych w celu oceny jakości życia i psychologicznego niepokoju przy randomizacji oraz w ciągu trzech miesięcy, roku i dwóch lat po randomizacji. Zaobserwowano znaczące różnice w punktacji FACT-G i FACT-ES (skala objawów endokrynologicznych) pomiędzy grupami leczenia.
Na początku pacjentki, które pozostawały przy tamoksyfenie, miały średnią punktację FACT-ES wynoszącą 143,8. Dwa lata później, średni wynik dla tej grupy wynosił 143,8. W grupie otrzymującej anastrozol średni wynik na początku wynosił 143,9 i zmniejszył się do 143,1 w ciągu dwóch lat.
Średni wynik FACT-G w grupie otrzymującej tamoksyfen wynosił 84,0 na początku i zmniejszył się do 83,1 w ciągu dwóch lat. W grupie anastrozolu średnia punktacja zmniejszyła się z 83,4 w punkcie wyjściowym do 81,5 w ciągu dwóch lat.
„Zmiany psychologiczne, takie jak lęk i depresja, mogą wystąpić jako objawy menopauzalne, a wiemy, że terapie endokrynologiczne mogą powodować objawy menopauzalne” – powiedział Ohsumi. „Dlatego uznaliśmy, że należy zmierzyć poziom psychologicznego dystresu jako część badania jakości życia.”
Ohsumi i jego koledzy wykorzystali skalę depresji Center for Epidemiologic Studies (CES-D) do pomiaru poziomu psychologicznego dystresu. Nie stwierdzono istotnej różnicy między grupami leczenia.
Podczas 42 miesięcy mediany okresu obserwacji u pacjentek przyjmujących anastrozol nastąpiła 31-procentowa poprawa przeżycia wolnego od choroby i 48-procentowa poprawa przeżycia wolnego od nawrotu choroby.
Po randomizacji pacjentki w grupie przyjmującej anastrozol doświadczały mniejszej liczby przypadków uderzeń gorąca i upławów z pochwy, ale więcej przypadków artralgii lub bólu stawów i zaburzeń czynności wątroby niż pacjentki w grupie przyjmującej tamoksyfen.
.