Alai

Jim Moore prison mugshot cropped 2.JPG

James Moore, który przebywa w więzieniu stanowym od 1963 roku, dłużej niż jakikolwiek inny więzień w stanie.

(NYS Department of Corrections and Community Supervision)

COXSACKIE, N.Y. – Więzienie stanowe w Napanoch to plac zabaw.

Więzienie w Comstock to najbardziej prawdopodobne miejsce, w którym można zostać zaatakowanym nożem.

Zostały one sklasyfikowane jako najlepsze i najgorsze więzienia w stanie Nowy Jork przez faceta, który powinien to wiedzieć.

Jim Moore przebywa w więzieniu dłużej niż ktokolwiek w stanie — 54 lata.

Nikt nie twierdzi, że Moore nie powinien był zostać odstawiony na długi czas za swoją przerażającą zbrodnię. Jego długowieczność stawia go w wyjątkowej pozycji, aby spojrzeć wstecz na długą drogę z wnętrza miejsca, które niewielu praworządnych ludzi widzi — system więziennictwa stanu Nowy Jork.

Moore, 83, wszedł do więzienia stanowego Attica w 1963 roku za gwałt i morderstwo 14-letniej Pameli Moss na Sept. 6 września 1962 r. na przedmieściach Rochester w Penfield.

Od tego czasu przebywał w co najmniej 12 więzieniach w całym stanie.

Był w Attica we wrześniu 1971 r. podczas niesławnych zamieszek i krwawego odbicia, w którym zginęło 29 więźniów i 10 strażników. Czterech innych zginęło podczas zamieszek. Powiedział, że te pięć dni wciąż wywołują u niego koszmary.

„Jestem po prostu zmęczony, robiąc to samo przez te wszystkie lata”, powiedział w ostatnim wywiadzie dla Syracuse.com w Coxsackie Correctional Facility, gdzie przebywa w więziennej jednostce medycznej.

Moore stał się kimś w rodzaju celebryty. Inni więźniowie i strażnicy wiedzą, jak długo przebywa w więzieniu.

„Jestem tematem rozmów”, powiedział. „Ludzie o tym rozmawiają.”

Dwa lata temu Moore został zapisany za wykroczenie, kiedy przypomniał strażnikowi o swojej długowieczności. Kiedy Moore przebywał w Franklin Correctional Facility, strażnik powiedział mu, żeby posprzątał swój boks, zgodnie z więziennym raportem dotyczącym niewłaściwego zachowania.

Strażnik napisał: „Osadzony Moore oświadczył donośnym głosem, 'Zostawcie mnie w spokoju! Jestem tu od ponad 40 lat i wiem więcej niż ty (expletive)! Nie muszę (expletive) słuchać ciebie! „

Moore był spokojny i łagodny w swoim wywiadzie dla Syracuse.com.

Nie miał problemów z wyborem najlepszego więzienia. Był to Eastern Correctional Facility w Napanoch, Ulster County. To więzienie o zaostrzonym rygorze, ale nie czuł się jak jedno z nich, powiedział Moore.

W więzieniu puszczano muzykę tak głośno, że słyszała ją okoliczna dolina, powiedział. Więźniowie byli zapraszani na filmy i inne zajęcia, których Moore nie widział w innych więzieniach.

„Dla przeciętnego więźnia było tam tak wiele rzeczy, że nie sposób było na to wszystko trafić” – powiedział. „To było słodkie miejsce, to miejsce. Ciągle się szczypałem. Czy to jest prawdziwe? Och, to było fantastyczne.”

Jego przeciwieństwem był Great Meadow Correctional Facility w Comstock, Washington County, powiedział. Pod koniec czasu rec, łatwo było zaatakować kogoś nożem domowej roboty, powiedział.

„W danym dniu, 10 minut przed tym, jak zamierzają zamknąć dziedziniec, to wtedy wszystko się dzieje, bo wszyscy przychodzą z 40 kierunków”, powiedział Moore.

Franklin Correctional Facility, więzienie o średnim rygorze w Malone, hrabstwo Franklin, było pełne narkotyków, powiedział Moore.

„To miejsce było zakręcone”, powiedział. „W momencie, gdy tam wchodzisz, wiesz, że coś jest nie tak. Jest przesiąknięte narkotykami.”

Z narkotykami wiązały się częste bójki wśród więźniów, powiedział.

Opieka medyczna była odrażająca w latach 60-tych i 70-tych, kiedy był w Attica, powiedział. Więzienny lekarz miał sposób na radzenie sobie z więźniami, o których myślał, że udają, jak powiedział Moore.

Lekarz trzymał w pobliżu pięciogalonową puszkę oleju mineralnego.

„Powiedziałby: 'Och, mam dla ciebie coś odpowiedniego’,” powiedział Moore. Lekarz dawał więźniowi cały kubek oleju. „Powiedziałby ci: 'Masz – to cię wyleczy'”

Jeśli więzień odmówił, zostałby wysłany do izolatki. Jeśli wypił olej, lekarz kazał mu siedzieć na ławce przez pół godziny. Na koniec więzień dostawał biegunki, powiedział Moore.

Opieka medyczna jest teraz o wiele lepsza, powiedział. Przypisuje to dziesiątkom pozwów sądowych złożonych przez więźniów. Coxsackie jest jednym z zakładów karnych, w którym znajduje się regionalna jednostka medyczna.

W ciągu ostatniego półwiecza sytuacja w zakresie wyżywienia uległa zmianie – pogorszyła się, powiedział Moore. W Attica, więźniowie uprawiali swoje własne rośliny na ziemi za więzieniem, powiedział. Więzienie hodowało bydło, a więźniowie pomagali w jego uboju na potrzeby żywności, jak powiedział Moore.

„Było tam prawdopodobnie 60 akrów samych pomidorów”, powiedział. „Wszystko, co można było sobie wyobrazić. Każdy facet miał swój własny ogród.”

Nic nie jest dziś świeże, powiedział.

„Wszystko jest w pudełkach,” powiedział Moore. „Od lat nie widziałem jajecznicy.”

Mimo swojej strasznej zbrodni, Moore ma nadzieję, że kiedyś wyjdzie na wolność. Stanowa komisja ds. zwolnień warunkowych odmawiała mu już 18 razy. Ostatni raz w sierpniu.

„Przyznanie panu zwolnienia w tym czasie byłoby tak deprecjonujące powagę pańskiego przestępstwa, że podważyłoby szacunek dla prawa”, napisała rada zwolnienia warunkowego w sierpniu.

Rada zauważyła, że Moore molestował dwie inne dziewczyny przed gwałtem i morderstwem. Przyznał się do tych przestępstw podczas przesłuchania w sprawie zwolnienia warunkowego. Zgodnie z transkrypcją przesłuchania, miał on również kontakt seksualny z 17 innymi dziewczynami.

Komisja zwróciła uwagę na 225 godzin zaliczonych przez Moore’a w więzieniu. Moore uzyskał tytuł asystenta, licencjata, magistra i doktora – wszystkie jako więzień stanowy.

Komisja uznała jednak, że naruszenia dyscyplinarne Moore’a w więzieniu są „niepokojące.”

Moore powiedział, że przeszedł terapię w związku z problemem molestowania dzieci. Więzienni psychiatrzy stwierdzili, że nie cierpi już na chorobę psychiczną. I nie wpada już w kłopoty, powiedział.

Jego ostatnie działanie dyscyplinarne było w kwietniu 2015 roku, za tworzenie zakłóceń, zgodnie z rejestrami więzienia stanowego. Wcześniej, został zdyscyplinowany w sierpniu 2014 roku za niehigieniczny czyn, pokazują zapisy. Zsikał się do kubka, ponieważ był w miejscu bez łazienki i nie mógł go utrzymać, powiedział.

Moore ma nadzieję na wyjście, być może po jego następnym przesłuchaniu w sprawie zwolnienia warunkowego w 2018 r.

Potrafił stawić czoła silnemu oporowi w ciągu ostatnich 30 lat, odkąd po raz pierwszy został zakwalifikowany do zwolnienia warunkowego w 1982 r.

Policja i prokuratorzy w hrabstwie Monroe wysłali petycję do stanowej komisji ds. Zwolnień warunkowych co dwa lata. Petycja nakłaniała zarząd do utrzymania Moore’a w zamknięciu z powodu jego ohydnej zbrodni, zgodnie z artykułem z 2004 r. w Rochester Democrat & Chronicle.

„To jedna z najbardziej ohydnych, szokujących spraw w historii hrabstwa Monroe”, były prokurator okręgowy Howard Relin powiedział gazecie w 2004 r.

Ale Moore ma amunicję do walki. Sędzia, który go skazał, John Lomenzo, napisał list do komisji ds. zwolnień warunkowych w 2001 roku, mówiąc, że Moore powinien zostać zwolniony.

Skazał Moore’a w 1963 roku na spędzenie „naturalnego życia” w więzieniu, co w tamtym czasie oznaczało 40 lat, napisał sędzia. Prawo zostało później zmienione, a Moore uzyskał prawo do zwolnienia warunkowego w latach 80. Wyrok „naturalnego życia” Moore’a zakończył się w 2002 roku, sędzia napisał.

W 1963 roku, „to była moja nadzieja, że pan Moore nigdy nie wyjdzie”, Lomenzo napisał. „Mogę teraz, z jasnym umysłem, stwierdzić, że moim zdaniem pan Moore został zresocjalizowany.”

Lomenzo przytoczył akademickie i psychiczne wyniki Moore’a w więzieniu, wraz ze stwierdzeniem przez komisarza komisji zwolnień warunkowych w 1988 roku, że rekord Moore’a był „wzorowy.”

Lomenzo od tego czasu nie żyje.

Kiedy sędzia skazał Moore’a w 1963 roku, powiedział, że Moore nigdy nie powinien wyjść. Sędzia wydał ostrzeżenie dla każdej przyszłej komisji zwolnień warunkowych, która mogłaby rozważać zwolnienie Moore’a.

„Zniszczył małą dziewczynkę o imieniu Pamela Moss”, powiedział Lomenzo podczas skazania Moore’a w 1963 roku, zgodnie ze stenogramem. Moore „nigdy, w opinii tego sądu… nie może być godny ryzyka, aby kiedykolwiek ponownie stać się członkiem społeczeństwa.”

Moore ożenił się za kratkami. Poznał Joyce Smith w połowie lat 70-tych, kiedy pracowała jako wolontariuszka w więzieniu stanowym w Auburn. Są małżeństwem od 1989 roku.

Napisali razem książkę „On the Outside Going In”, o życiu w więzieniu z perspektywy każdego z nich.

„Jim chce tylko wrócić do domu”, powiedziała Joyce, 81, z Auburn.

W więziennym wywiadzie Moore załamał się, mówiąc o gwałcie i duszeniu Moss gołymi rękami. Pracował jako landscaper w obszarze Rochester, kiedy zobaczył Moss idącą do domu z centrum handlowego, przez las. Nie znał jej.

„Zabiłem ją i zgwałciłem”, powiedział. „Wszystko. W ciągu dwóch minut już jej nie było.”

Moss wypowiedział cztery słowa, gdy ją dusił, powiedział: „Zabijasz mnie. Proszę.”

Ukrył ciało Moss w żwirowni w pobliżu jej domu. Znaleziono je dwa dni później.

Moore wierzy teraz, że był w stanie maniakalnym wywołanym przez środek owadobójczy, którego używał w swojej architekturze krajobrazu. Środek owadobójczy, dieldryna, został później zakazany, ponieważ okazało się, że jest toksyczny dla ludzi.

Moore był żonaty i miał czworo dzieci. Tylko jedno z jego dzieci wyśledził go w więzieniu, powiedział. Jego była żona nie miała z nim żadnego kontaktu.