Obcas, w anatomii, tylna część stopy ludzkiej, poniżej kostki i za łukiem, oraz odpowiadająca jej część stopy u innych ssaków, które chodzą z piętami dotykającymi ziemi, takich jak szop pracz i niedźwiedź; odpowiada ona punktowi stawu skokowego u ssaków kopytnych i tych, które chodzą na palcach (np. koń, pies, kot). Zawarta kość stępu, calcaneus, pojawia się po raz pierwszy wśród gadów krokodylowych; została utracona u ptaków przez połączenie z innymi kośćmi stępu i śródstopia, ale zachowana u ssaków.
© JoLin/.com
W człowieku pięta składa się z kości piętowej (największej z kości stępu), wyścielonej poniżej przez torebkę stawową, poduszkę tłuszczową i zgrubiałą skórę. Kość piętowa jest w przybliżeniu prostokątna, łączy się od góry z kością talową stawu skokowego, a z przodu z kością sześcienną, kolejną kością stępu. W tylnej części znajduje się szorstka powierzchnia, bulwa kości piętowej (tuber calcanei), która przejmuje znaczną część ciężaru podczas stania. Po jej jednej stronie znajduje się mała wypukłość, wyrostek boczny, wykształcony tylko u człowieka, związany z utrzymaniem równowagi w pozycji stojącej. Do tylnej granicy kości piętowej przyczepia się ścięgno Achillesa (tendo calcaneus). Twarzoczaszka funkcjonuje zarówno jako dźwignia dla mięśni łydki podczas chodzenia, jak i jako struktura nośna w pozycji stojącej.