Tetrafluorek uranu (UF4) jest najczęściej stosowanym materiałem jądrowym do produkcji metalicznego uranu poprzez redukcję Ca lub Mg. Uran metaliczny jest surowcem do wytwarzania krzemku uranu, U3Si2, który jest najbardziej odpowiednim związkiem uranu do stosowania jako paliwo jądrowe w reaktorach badawczych. Natomiast uranylowy węglan amonu jest tradycyjnym związkiem uranu stosowanym do wytwarzania paliwa z dwutlenku uranu UO2 dla jądrowych reaktorów energetycznych lub paliwa z dyspersji U3O8-Al dla jądrowych reaktorów badawczych. W niniejszej pracy opisano procedurę odzyskiwania uranu i fluorku amonu (NH4F) z ciekłej pozostałości powstającej podczas procesu produkcji uranylowego węglanu amonu, którego produktem końcowym jest UF4. Pozostałość, składająca się z roztworu zawierającego wysokie stężenia amonu (NH4+), fluorku (F-) i węglanu (CO32-), zawiera znaczne stężenia uranu jako UO22+. Proponowana procedura polega na wytrąceniu z tej pozostałości nadtlenku fluorouranianu amonu (APOFU) i NH4F, przy jednoczesnym odzyskaniu większej części uranu. Następnie pozostały roztwór jest zatężany przez ogrzewanie i wytrąca się bifluorek amonu (NH4HF2). W ostatnim etapie NH4HF2 dodaje się do UO2, wywołując fluoryzację i rozkład, w wyniku czego powstaje UF4 o właściwościach odpowiednich do produkcji metalicznego uranu.
.