Piesi, podobnie jak kierowcy, zawsze byli zaangażowani w wielozadaniowość, taką jak korzystanie z urządzeń podręcznych, słuchanie muzyki, przekąski lub czytanie podczas chodzenia. Efekty są podobne do tych doświadczanych przez rozproszonych kierowców. Jednakże, rozproszone chodzenie nie doczekało się podobnej polityki i skutecznych interwencji, jak rozproszone prowadzenie pojazdów w celu poprawy bezpieczeństwa pieszych. W niniejszym opracowaniu dokonano przeglądu aktualnej praktyki w zakresie polityki, kampanii, dostępnych danych, zidentyfikowanych potrzeb badawczych i możliwości związanych z rozproszonym chodzeniem. Kompleksowy przegląd literatury ujawnił, że niektóre agencje/organizacje rozpowszechniają przydatne informacje na temat pewnych rozpraszających czynności, których piesi powinni unikać podczas chodzenia, aby poprawić swoje bezpieczeństwo. Podano różne zasady/porady dotyczące bezpieczeństwa pieszych, takie jak nienoszenie słuchawek lub rozmawianie przez telefon komórkowy podczas przechodzenia przez ulicę, ciche słuchanie muzyki, odkładanie telefonu podczas chodzenia, zwracanie uwagi na ruch uliczny oraz unikanie rozpraszających czynności, takich jak pisanie SMS-ów. Większość dotychczasowych badań obserwacyjnych i eksperymentalnych, których wyniki omówiono w niniejszym opracowaniu, jest zgodna co do tego, że istnieje pozytywna korelacja między rozproszeniem uwagi a niebezpiecznym zachowaniem pieszych. Jednak ograniczenia wynikające z istniejących danych dotyczących wypadków sugerują, że rozproszone chodzenie może nie być poważnym zagrożeniem dla zdrowia publicznego. Aktualne dane dotyczące wypadków z udziałem pieszych nie dostarczają badaczom wystarczających informacji do zbadania stopnia, w jakim rozproszone chodzenie powoduje i/lub przyczynia się do rzeczywistych problemów związanych z bezpieczeństwem pieszych.
.